Decl., Caput

 1     V, 17|     est: non potest ex illo sanari nec quem redemerit pater. ~
 2    VI, 19|      ego redimi poteram, tu sanari non poteras. qualiscumque
 3  VIII, 1 |    quereretur de marito, si sanari nec ille potuisset, pro
 4  VIII, 3 | nescias, tantum neges posse sanari. maximi tamen virorum et
 5  VIII, 11|   qui negarunt aegros posse sanari, nec in hoc probaverunt,
 6  VIII, 14|      quem non putavit posse sanari. quod tu monstri portentique
 7  VIII, 17|     supremorum. quemadmodum sanari debeat alius aeger, scire
 8  VIII, 20|   frater hac vellet ratione sanari.' inter haec reficiebatur
 9  VIII, 21| inventum est illum potuisse sanari. agedum commento tuo, senex,
10   XIV, 4 | nunc, nunc me fateor debere sanari. habet aliquod solacium,
11    XV, 11|     quod nemo vult in amore sanari. ~'Ego tamen,' inquit, '
12    XV, 11|  maluit remedio quam dolore sanari? mulier, cui ad dimittendum