Decl., Caput

 1     I, 4 |       vigilabat: numquam gladium reliquit percussor securus. ~
 2     I, 9 |       senseras; ita privignus te reliquit, qui deprehendi non timebat? ~
 3     I, 11| confessus est. Ferrum in vulnere reliquit: si nondum occiderat, iterum
 4     V, 4 |       dedit, quam qui sibi nihil reliquit. ~Utrumne igitur, iudices,
 5    VI, 5 |         illud totum filius matri reliquit. ~Navigat ergo per horridos
 6    VI, 8 |     dinoscendam speciem vetustas reliquit, sed adtritae manus et tumida
 7    IX, 22|    moreretur pro me amicus, suum reliquit patrem, meum vicit. et sane
 8     X, 13|        videres, et solum apud te reliquit, ut meminisses, quod videras.
 9   XII, 4 |          lues, quae nihil homini reliquit praeter hominem. aut astricta
10  XIII, 1 |      mihi dives, minus est, quod reliquit. et tamen quis indignatur
11  XIII, 2 |          pars mortis, nihil mihi reliquit nisi diligentiam.
12   XVI, 10|     vellem? crudelis artifex non reliquit nobis, ut inponeremus. ~