Decl., Caput

 1    II, 9 |    hominis debilitas est oculos perdidisse, et, si diligenter actus
 2    II, 14|         sibi videtur filium iam perdidisse? facillimum est de caeco
 3     V, 20|      qui nos putas pretium tuum perdidisse, audi, quam multa nobis
 4     V, 21|     videbatur pretium suum mihi perdidisse. non aliter igitur quam
 5  VIII, 1 |         quo sibi videtur filium perdidisse victurum. super impatientiam
 6  VIII, 13|  liberis, quos tibi videris non perdidisse nisi fato. quis ex parentibus
 7     X, 1 |   Tantum misera petit, ne minus perdidisse videatur, quam ipsa desiderat.
 8     X, 12| incessum? non crederem, nisi te perdidisse sentires. tempora ergo cum
 9  XIII, 10|        amisi? non est damnum id perdidisse, quod, ut proximo utar argumento,
10    XV, 1 |        dolor quam beneficii sui perdidisse rationem, nihilque gravius
11  XVII, 2 |   causam! fecit, ut mihi videar perdidisse mortem: si paenitet patrem,
12 XVIII, 17|      multum de laetitia, multum perdidisse de gaudiis. nemo umquam