Decl., Caput

 1   VII, 9 |     enim credibilior in caede pauperis quam dives inimicus, aut
 2    IX    |  Abdicare et recusare liceat. Pauperis et divitis inimicorum filii
 3    IX    |        illo morante profectus pauperis filius, cum amicum apud
 4    XI    |    petit ad supplicium filios pauperis. pater se offert. contradicit
 5    XI, 1 |  plane, iudices, etiam in hac pauperis impudentia miror: liberos
 6    XI, 5 |       recuso. non ferretis me pauperis mortem petentem, si liberos
 7    XI, 9 |     vacuam domum. me miserum! pauperis tantum solacium futurum
 8  XIII    | flores suos decerpi ab apibus pauperis. denuntiavit, ut transferret.
 9  XIII    |     suos veneno sparsit. apes pauperis omnes perierunt. reus est
10  XIII, 13|   paucas apes intra angustias pauperis horti conposuimus, quae
11    XV, 1 |     tamen, iudices, hodiernam pauperis mentem non prima fronte
12    XV, 3 |  consiliis, dum apud omnes de pauperis sui amore conqueritur, incidit