Decl., Caput

 1     I, 8 | mente paratus, et tot abiere noctes? Ante gladium illum familiarem
 2    II, 21|    quo dies omnes cunctasque noctes agit iter, quod iam multis
 3    IV, 3 |     amplexus, seu per anxias noctes dirosque somnos feralibus
 4     X, 2 |      longas oculis flentibus noctes iuxta somnum mariti pervigil
 5     X, 4 |    vox mutaretur in gemitus, noctes tuas quanto melius tuo ore
 6     X, 8 |  extulit. ~Cum vero comperit noctes suas iuveni[s] necessitatibus
 7     X, 12|      tamen corpus sumebat in noctes, et ad solida viventis membra
 8     X, 17|  ageres suspensasque duceres noctes.' ita, parricida, commune
 9     X, 17|   mater est, nunc perdidimus noctes!
10     X, 19|      mater infelix, 'ad tuas noctes, ad meas lacrimas, ad illos
11    XV, 6 |   audio subinde exactas mero noctes, ~tua mulier~ convivia,
12  XVII, 14|     sordibus dies, anxietate noctes. quid mihi contra tam indigna,