Decl., Caput

 1     I, 5 |    vulnere reliquisse, quem suum negare non posset, deinde per totum
 2     I, 8 |      illud habet, ut possit suum negare. ~
 3    II, 4 |         innocentiae fuit facinus negare: non esset ausus iuvenis
 4   VII, 2 |       operae pretium est inimico negare tormenta, cum feceris, ut
 5   VII, 12| perspicio secretum, non putas te negare, quia vidi. adrogantissime
 6   XII, 23|         secundos? sat erat verbo negare quod verbo ponitur. remove
 7  XVII, 17|    secreto, dicit sic, ut possit negare, si bibero. 'bibe.' ego
 8  XVII, 19|      diceret: 'deprehensus erat, negare non poterat.' essem nunc
 9   XIX, 1 |        tacerem. utinam, iudices, negare possem, quod occidi, utinam
10   XIX, 8 |  fortassis infirmitati conveniat negare; me tantum fortior adsertio
11   XIX, 9 |    hominem, cui non est fas nisi negare. quanta tamen mihi fuit
12   XIX, 14|      testor, tu facis, ne possis negare, quod dixero. 'quid dixit?'