Decl., Caput

 1     I, 3 |       semper, sive antequam in hanc fortunam incideret, paratum, sive
 2     V, 10|        factum est, quem recepi. non fortunam tibi debeo sed affectum,
 3    IX, 6 |             ut interiecto mari, non fortunam quisquam nosse, non natales,
 4    IX, 8 |            poterat. vindicabam mihi fortunam meam et adhuc necessitatis
 5    IX, 13|     amicitia, quid concordia contra fortunam maius auxilium. nam primum
 6    IX, 21|         situ, iamque in eam veneram fortunam, ut me victum recipere non
 7    IX, 21| conscientiam. transtulit ergo in se fortunam meam subiitque non solum
 8    IX, 22|          maria terrasque asperiorem fortunam amicorum tantum secutos
 9   XII, 7 |          casum, respice gravissimam fortunam. miseri te misimus, expectant
10   XVI, 1 |       electionis nostrae conplorare fortunam, quod mihi necesse est aut
11   XVI, 11|              quod hanc qualemcumque fortunam inter amicos tenet, inter
12  XVII, 12|          fecerim homo, qui circa me fortunam, qui discrimina humana lassavi?