Decl., Caput

 1    II, 2 |       miraremur explicitum, iterum flammas aperuit, et undique coeuntis
 2    II, 9 |         manus, et ad lumina nostra flammas omnium membrorum vulneribus
 3    II, 23|         per ardentes crescentesque flammas, dicturum me putatis, ut
 4    II, 23|          audacia est ire rursus in flammas, illo ubi patrem paene perdideris!
 5     V, 15|           super ardentes exagitare flammas; lux fatigatis luminibus
 6    VI, 23|      edacis circa corpus filii mei flammas; si hoc non contigerit,
 7   VII, 11|             ego eculeos, ego posco flammas, tu non habes in meo dolore
 8   VII, 12|          non super ardentis exeram flammas? nunc me vindicas, nunc
 9     X, 5 |           super rogos videbatur et flammas, sed viridis et sane pulcher
10     X, 11| interpretaris nihil superesse post flammas. flet iuxta latus et plangit
11   XIX, 15|          quotiens hiatu oris avide flammas adversus exeuntia verba
12   XIX, 15|           non subtraxi restinxique flammas. miserere, mulier, ne quaeras