Decl., Caput

 1    II, 5 |           habet et quod respondeat deprehensus. ~Fecit post haec senex
 2    II, 13|       intellegi, quam quod videtur deprehensus iuvenis: si parricida est
 3    II, 19|      videtur similis excitato, qui deprehensus est. quid hoc esse vis,
 4    II, 20|           si redeuntis caeci fuit, deprehensus iuvenis esset, antequam
 5    II, 21|           unde timori suo par sit. deprehensus est iuvenis, ubi illum destituerat
 6    II, 21|          caeco, qui nec in scelere deprehensus est, nec in dissimulatione. ~
 7    XI, 8 | trepidatione contineas, si patitur deprehensus quisque quod maluit. levat
 8  XVII, 5 |     interventum patris non tamquam deprehensus obstipui, facinus me tacente
 9  XVII, 7 |      accipit vires, ut mori possis deprehensus. ~'Ut sciatis,' inquit, '
10  XVII, 15|          et me negantem. parricida deprehensus effudisset venenum, ne fateretur. ~
11  XVII, 19|           bibi, iam nunc diceret: 'deprehensus erat, negare non poterat.'
12   XIX, 3 |            conspectum meum tamquam deprehensus obstipuit refugitque trepidus,