Decl., Caput

 1    II, 4 |       mulier, quae se dicebat in conscientiam sceleris admissam, non hoc
 2    II, 12|       temptatam se in parricidii conscientia<m> mulier affirmat. quis vero
 3   VII, 11|        velitis aestimare divitis conscientiam, quod contentus est, ne
 4    IX, 3 |        offendere, et nacta bonam conscientiam magna fortuna indignius
 5    IX, 21|        emit quam honestae mortis conscientiam. transtulit ergo in se fortunam
 6   XII, 4 |     suppressum est. testor tamen conscientiam vestram, non sumus questi,
 7   XII, 8 |   permiscuimus, an nostram malam conscientiam omnia nos ante fecisse,
 8    XV, 1 |        nihilque gravius adficiat conscientiam bonorum, quam quotienscumque
 9   XVI, 1 |          universam pietatis meae conscientiam intueor, in qua minimum
10 XVIII, 1 | parricidii putat, exhibet populo conscientiam suam et adversus quemcumque
11   XIX, 1 |       cuius praeter optimam sane conscientiam sexus quoque maiorem malis
12   XIX, 2 |        feci. felicem ignoratione conscientiam matris, quae sufficit interrogare!