Decl., Caput

 1     V, 5 |         periculi miseratione sed caritate praelatus! me infelicem,
 2     V, 7 |       liberos salva est de mutua caritate reverentia; collisis prospexere
 3     V, 11|      amari fratrem suum sine sui caritate putat. tu custodies, utrum
 4  VIII, 22|   fruitur, nec se credere potest caritate praelatum, quem medicus
 5   XIV, 1 |      quod a taeterrimae mulieris caritate discessi, sed quod remedii
 6   XIV, 2 |         imponat, tamquam hoc mei caritate commenta sit; suum animum,
 7   XIV, 2 |       hominem, quem ab incommoda caritate vel satietas vel aetas vel
 8   XIV, 5 |        sufficit tamen, ut de sui caritate corpori credant: in hoc
 9   XIV, 6 |          quod maritos a coniugum caritate diducas, per quod iuvenum
10    XV, 2 |     decipiat, tamquam meretricis caritate consumptus sit. securi estote
11  XVII, 10|       licet remissus in domum, a caritate tamen exclusus, abiectus
12 XVIII, 9 | nocentissime senex, ad hoc nefas caritate, sed amentia, sed furore.