Decl., Caput

 1     I, 2 |           suam: pater, qui filium caecum in semota penatium parte
 2     I, 2 |       videretur, cum patri filium caecum hoc esse crederet quod orbitatem,
 3     I, 15| praeparata sequeretur. Infama<n>s caecum consilium ex calamitate
 4     I, 15|       exclusit oculos, quam multo caecum pudore donavit! "Si felicior"
 5     I, 16|           16] Aliquis odit filium caecum et hac tantum ultione contentus
 6     I, 16|           sanam, illum infelicem, caecum, contumeliae opportunum,
 7    II    |          porrexisset. intravit ad caecum pater interrogavitque, an
 8    II    |        cadaver dormienti similem, caecum in limine cubiculi sui stantem,
 9    II, 1 | conparatione defendi; et quisquis caecum invicem accusat, solus est
10    II, 3 |          uxore, et ut domus, quae caecum tantum habebat et senem,
11    II, 9 |  membrorum vulneribus admittimus. caecum vel hoc faciet innocentem,
12    II, 13|   facilitate fecisti: non accusas caecum sed ostendis. homo expositus