Decl., Caput

 1     I, 2 |        ficta sunt contra miseram caecitatem: primum quod spatium illud
 2     I, 15|      dirigeret. Simulasti itaque caecitatem, et, ne quid sceleri impio
 3    II, 3 |     consumpsit; patri praestitit caecitatem, qui amisit oculos, dum
 4    II, 6 |   deprecor, iudices, quin contra caecitatem non minus argumentum putetis
 5    II, 10|      affectibus accessisse? post caecitatem carior est pater, cum in
 6    II, 22| neglegentia, et facilius est, ut caecitatem imitentur oculi. gladium
 7    VI, 1 |       quae fleri debeat usque ad caecitatem: quid enim passus sum tam
 8    VI, 4 |   tenebris feralis loci cruentam caecitatem? ista vero, si quid pudoris
 9    VI, 15| consolari filius voluisset, ante caecitatem tuam exisset. noli mirari,
10    VI, 17|          novi, nulla magis causa caecitatem doluisti, quam quod ad redimendum
11    VI, 19|   gemeres captivitatem meam quam caecitatem tuam. non erat illi ferreum
12    VI, 19|         quam ipsam rescindere<s> caecitatem, profectus est, maritum