Decl., Caput

 1    II, 10|      festinationem, quos vitiorum ardor, quos cotidie luxuria praecipitat.
 2    IV, 17|       facinus necesse est otiosus ardor erumpat. ecce iam rei publicae
 3    IV, 20|   sufficio. venit ille nescioquis ardor, non sentio, non intuentur
 4  VIII, 7 |  indulgeat. illas, quas immodicus ardor discutit, vestes haec super
 5  VIII, 17|           est. si viscerum nimius ardor stricta circa se membra
 6  XIII, 3 |           texere vel, ne aestivus ardor aut hiberna vis gravidam
 7  XIII, 17|         menses. quis porro tantus ardor operis quaeve officiorum
 8    XV, 8 | pigneribus monstra commentus est, ardor, qui miscuit hominum ferarumque
 9  XVII, 17|       perit ille susceptae mortis ardor et utroque nos resolvit
10 XVIII, 7 |      vitabunt, et maximi sceleris ardor captabit adfectare gravitatem.
11   XIX, 1 |          aliquis patientiam meam? ardor ille, qui me modo inpegit
12   XIX, 3 |       temporis ipsius nescio quis ardor explicuit. praeparari filio