Decl., Caput

 1    IV, 2 |      istius perire reverentia, vocat parricidium suum, et in
 2   VII, 5 |  contemptum, quisquis audaciam vocat: filius urit, exagitat,
 3    XI, 1 |    occidit, deinde me crudelem vocat, parvulos suos ostendit,
 4    XI, 4 |      quisquamne mortalium idem vocat facinus et poenam, tantumne
 5    XI, 8 |   faciunt. supplicium quisquam vocat ad quod prosilitur, quod
 6   XII, 2 |        ac pallidos ad calculum vocat, quasi ego non confitear
 7   XII, 19| templis, quicquid civitas suum vocat, congerere parati sumus.
 8  XVII, 1 |        exitum est, contumaciam vocat, tamquam absolutionem aspicit
 9  XVII, 1 |       haurire? qui parricidium vocat, quod non biberim, permissurus
10  XVII, 2 |  inmanitas; parricidam me olim vocat. ita est enim, iudices,
11   XIX, 7 |        crimen hoc in me mulier vocat, quod in priscis illis morum