Decl., Caput

 1    IV, 3 |        sacrae artis antistitem non spes, non avida vota, sed suspiria,
 2    VI, 3 |           est filius noster, cuius spes ipsas amavimus, quem apud
 3    VI, 22|      honestis animis gloriae amor, spes tibi perpetuae laudis inposuit:
 4  VIII, 10|     interesse omnium puto, quam ut spes pro homine tam longa quam
 5     X, 1 |         cuncta vota et praeparatas spes in senectutem ante se egerunt,
 6   XII, 2 |            populus, hae vires, hae spes, hae opes. nisi tandem ad
 7   XII, 8 |      vicerat ignea fames, postquam spes quoque, quae miseris ultima
 8   XII, 17| interpretamur. o mobiles miserorum spes! ad unaquaeque solacia ab
 9   XII, 17|            gravius quam destitutae spes torquent. ne interrogare
10   XII, 24|           unum patrocinium, in quo spes omnis profligatae causae
11   XII, 27| solitudinem fugiunt, et, ubi nulla spes vitae superest, mortis suas