Decl., Caput

 1     I, 4 |     gladium reliquit percussor securus. ~
 2     I, 5 |    tantum sit, deinde cum esse securus de huius innocentia coepero,
 3     I, 7 |         nec noverca vigilabit; securus egrediar, sciente nullo
 4     I, 13|        licet, nox et ferrum et securus maritus, quid isto delicatius
 5    IV, 12|      voluit esse momentum, quo securus intrepidusque requiescerem.
 6     V, 12|      restituit alter affectus. securus sis: non intercidunt ista,
 7     V, 22|     etiamsi me duo pasceretis. securus sis: brevi te gemitus mei
 8     V, 23|       otium meum, nec, ut ipse securus quietusque transigam diem,
 9    VI, 13| defensionem, potero plane esse securus, nec timebo, ne teneri videatur
10    IX, 17| alienum casum facile despiciat securus sui; ego quotiens auxilia
11   XIV, 3 |      sinus credulus iam iamque securus amator egererem! iam frustra