Decl., Caput

 1    IV, 5 |       sum miserae conscientiae pudorem! ad patrem arma non rettuli;
 2    IV, 6 |     innocentiam meam, temporum pudorem. quaeso, ne mihi ideo praemium
 3   VII, 7 |        primum ferre non potest pudorem, quod nescit ad flagellorum
 4  VIII, 4 |        poterat, et ignorantiae pudorem tegere magno temptavit incerto,
 5   XII, 24|  potest, exundat altius dolor. pudorem publicum quamvis proiectum
 6  XVII, 3 |   adseritis adfectibus, et, ne pudorem paenitentiamque fateamini,
 7 XVIII, 2 | confessionisque causas miserum pudorem; alium exitum non habet,
 8   XIX, 1 |   quoque maiorem malis nostris pudorem praestare debebat, tacere
 9   XIX, 5 |       ad populum vocas miserum pudorem, materiam novi rumoris accendis;
10   XIX, 10|    post tormenta laturus vitae pudorem, ut interrogaretur a singulis,
11   XIX, 11|     difficile, ut aliquem pati pudorem parricida videatur, verumtamen