Decl., Caput

 1    IV, 2 |    suprema confugio, animum meum novi. novissima victae mentis
 2    IV, 21| contradiceret pater, et, si bene novi malignas interpretationes,
 3    VI, 17|          quidem adfectum si bene novi, nulla magis causa caecitatem
 4  VIII, 15|       qui aliter occiditur. 'non novi,' inquit, 'languoris genus.'
 5    IX, 12|        et, si pietatem tuam bene novi, plus quam velles, datum
 6    XI, 11|      ipse morereris. sed si bene novi capax omnium malorum scelerumque
 7    XV, 1 |     prioris ardoris inpatientiam novi, quod cum maxime facit,
 8  XVII, 2 |         fronte mutata, non sumus novi vobis accusator et reus,
 9  XVII, 9 |        oppressit. quid post ista novi, pater, obici potest? inter
10  XVII, 20|          fatigatam misericordiam novi discriminis pondus attulimus.
11   XIX, 5 |        miserum pudorem, materiam novi rumoris accendis; perdidi