Decl., Caput

 1    II, 15|          se esse praelatam non est longa persuasio; expectat nunc,
 2    VI, 5 |        domi nihil reliqueras, adeo longa aetate sic vixeras, ut ne
 3   VII, 13|         filium spectasse morientem longa praesentia est. nescis,
 4  VIII, 10|        quam ut spes pro homine tam longa quam vita sit. unde putatis
 5    IX, 8 |        paria admirabiliora fecerat longa temporibus nostris fides
 6    IX, 8 |            duraverat animum caedis longa meditatio, ut eum amicum
 7    IX, 17|        superbius aestimet miserias longa felicitas et alienum casum
 8   XII, 2 |          interim stat, ut videtis, longa via saginatus et satur atque
 9  XIII, 5 |      intulit> rigor; non suppressi longa siti flores induxerunt ieiunam
10    XV, 9 |        homo, cui non vacaret agere longa languoris, aegrumque non
11  XVII, 3 | praeteritis prospicerem iurgia tam longa quam vitam, captavi, fateor,