Decl., Caput

 1    IV, 9 |        secretum doloris alieni libenter inquirit. sciebat illos
 2    IV, 15| futurus pater facile crederet, libenter audiret? 'fortiter,' inquit, '
 3    IX, 10|    quae tamen ipsa boni patres libenter annis remiserunt), cum abdicatione
 4    IX, 21|       solum fortiter sed etiam libenter id, quod mihi miserum putabat. ~
 5     X, 11|       sane vanae rei, ignosce; libenter se orbitas decipit. magnas
 6     X, 16|        vilis tuis fuisti, quam libenter te perdiderunt.' quid? illa
 7    XI, 11|      pectus, inimice, vives et libenter et fortiter et quasi vindicatus. ~
 8   XII, 8 |    mortuos. ~Si qua est fides, libenter hanc partem accusationis
 9  XIII, 5 | recipiatis hunc adfectum meum: libenter bibissem, si invenissem,
10   XIV, 8 |   prima pars sanitatis est, ut libenter accipiat. quin immo cur
11    XV, 12|        regere non possum! quam libenter te, mulier, odissem!' ~Non