Decl., Caput

 1    II, 1 |         vel in alio crederetur. ignoscite per fidem, quod indignatur
 2    II, 6 | probatio debet esse, non sola. ~Ignoscite magnorum periculorum metus,
 3    II, 6 |     magnorum periculorum metus, ignoscite humana discrimina; defensionem
 4    IV, 6 |  utriusque iuris miscui preces; ignoscite ardori perire cupientis,
 5    IV, 7 |   tranquillitas magna pereundi, ignoscite, quaeso, cunctationi, patientiae,
 6     V, 18|       largior sanguis egereret. ignoscite, dii pariter atque homines:
 7   XII, 2 |      levius est, quod esurimus! ignoscite tamen, violati manes meorum,
 8   XII, 2 |       meorum, hic vos adloquor, ignoscite, quod ora temeravimus, quod
 9   XII, 8 |     multis non ad diem venerit. ignoscite, dii hominesque, sceleri
10  XIII, 4 |    panderet pinnas. miserum me, ignoscite modo gemitibus meis:
11 XVIII, 2 |                              2] ignoscite, iudices, inpatientiae,