Decl., Caput

 1    IV, 8| duramus. an vos me movere non creditis, quod iuvenis sum, quod
 2   VII, 1|    indulgere tormenta! an hoc creditis, iudices, divitem facere
 3  VIII, 2|       filium occidit, si ipsi creditis, fortasse moriturum, et
 4  VIII, 4|      cuius remedium, si patri creditis, alius invenit. ~Sive enim,
 5  VIII, 8|       irasci? filium, si ipsi creditis, pro fratre mori paratum,
 6     X, 1|      verum, si quid desiderio creditis miserae, quae sola vidit,
 7    XI, 1|       pati homo, qui, si ipsi creditis, debet occidi. hoc est quin
 8   XIV, 2|    ille modo laetus, ille, si creditis, nimium remissus amator
 9   XIV, 3|      haerebam, quod, si istis creditis, pallore deformis, macie <
10 XVIII, 2|    nunc illum cuiquam tacendo creditis? loqui se cum maxime putat,
11 XVIII, 3|     te continuo, si quid ipsi creditis, inpatientius complexa quam