Decl., Caput

 1     V, 11|  pessimus est mortalium, qui amari fratrem suum sine sui caritate
 2     V, 11|     eum tantum fratrem putes amari magis, quem non ames. ~Falleris,
 3    IX, 13|     sic amare sciant aut sic amari mereantur. hoc ego crimen
 4   XIV, 3 |     seria, gravis, quae nunc amari recusat, o quam voluit amari!
 5   XIV, 3 | amari recusat, o quam voluit amari! quibus artibus, qua calliditate
 6   XIV, 3 |    est, ut a solis videretur amari debere divitibus, non eram
 7   XIV, 9 |  amatori summum remedium est amari. si tamen necessariam putas
 8    XV, 3 | amavit hominem, a quo noluit amari. ~Consumptis igitur optimae
 9    XV, 3 |    post hoc facit, ne debeat amari. quanto, iuvenis, hoc melius!
10    XV, 6 |   veneficium est, ne desinat amari. ~Numquid inique, iudices,
11   XVI, 4 |     impatientius ex <d>uobus amari semper absentem. cui tu