Decl., Caput

 1    IV, 2 |      cum mathematico, vincere necessitates, expugnare fatum, ideo mihi
 2    IV, 8 |  merita virtutum; veniamus ad necessitates. mori volo: ita [ut] non
 3    IV, 8 |   arma conspexi, animum supra necessitates erigo, supra fatum pono.
 4    IV, 18|        si adversus praedictas necessitates sufficere credis, quod ego
 5     X, 8 |     sunt, qui acerbas mortium necessitates et ferrea iura fatorum et
 6   XIV, 2 |    habui tamen, unde ad vitae necessitates concessa gaudia parca mediocritate
 7   XIV, 9 |     quod expellas; exasperant necessitates, et in amore contentio semper
 8   XVI, 1 |     iudices, ne inter maximas necessitates pereat usus hominis, qui
 9   XVI, 5 |    reverti. ~Nondum, iudices, necessitates meas, nondum amici merita
10  XVII, 7 | perveniunt ad nefas istud nec necessitates, omnis citra desperationem