Decl., Caput

 1    II, 13|    consulit pater ille servatus? miror hercule non dixisse: 'volui,
 2    IV, 2 |     retinet vivere nolentem, non miror, quod adhuc recenti gloriae
 3    IV, 15|     mirari me, pater, putas? ego miror animum, stupeo constantiam. '
 4   VII, 1 |     fateor igitur, iudices, ipse miror, unde ad hoc probationis
 5    IX, 5 | documentum prohibuit. minus haec miror de amico; illud est, quod
 6    XI, 1 |          hac pauperis impudentia miror: liberos meos pudore deceptae
 7   XII, 19|          invenit mercis exactum. miror hercules, si tam bene negotium
 8  XVII, 6 |         cedo criminibus. iam non miror, quid sit, circa quod inpatientia
 9  XVII, 9 |          quem movit ambitum! ego miror, quod mihi licuit audiri,
10 XVIII, 14|       qui occiditur. ~Iamiam non miror, quod post ista non habes