Decl., Caput

 1    IV, 5 |     periclitaris, ego patrem invitus occidere. ~
 2    IV, 10|   perire miseri, qui moritur invitus. miraris, quod suprema mea
 3    VI, 5 |     solos habeo testes, quam invitus redemptus sim; miserum me:
 4   VII, 4 |  tantum, ne quis torqueretur invitus, et iura, quae nos a servilium
 5   VII, 6 | similis homini, qui fateatur invitus? novum, iudices, inauditumque
 6     X, 6 |   certa fugatisque sideribus invitus ille vanescebat ex oculis
 7   XIV, 1 |   contra me inventum est, ut invitus odissem. ~
 8   XIV, 7 |    fuerat, ut amaret aliquis invitus. potionem excogitasti, qua
 9    XV, 1 |    gratias agat, qui sanatur invitus. nobis tamen, iudices, hodiernam
10 XVIII, 16| adfertur, ut fateri videaris invitus. dic tamen! par est huic