Decl., Caput

 1     I, 16|         te integram, sanam, illum infelicem, caecum, contumeliae opportunum,
 2    IV, 19|           fuisse facturus. sed me infelicem, quam multa sunt, quae timere
 3     V, 5 |        sed caritate praelatus! me infelicem, quod bonam habeo causam!
 4    IX, 1 |          me miserior possit, quem infelicem ego feci. tamen in hac quoque
 5     X, 4 |          membra cupiebat. et nunc infelicem magis matrem paenitet, quod
 6   XII, 2 |         homine descivimus. non ut infelicem animam sustineremus, non
 7   XIV, 12|          superest, ut occidat. me infelicem, si venenum istud non habet
 8    XV, 14|          mittimus eam. toto licet infelicem terrore convenias, non exosculabitur
 9  XVII, 20| cupientibus, quando succurres? me infelicem, perdidi venenum! sed quatenus
10   XIX, 12|           quiescitis, tacetis; me infelicem, numquid scitis omnes? puta