Decl., Caput

 1    VI, 11|       in generandis alendisque hominibus quae necessaria erant, ex
 2  VIII, 6 |   placet ergo, mortales, ut de hominibus, in quos plus ex harum sanguine,
 3  VIII, 9 |   arrogantissimae persuasionis hominibus queri [de] totius generis
 4  VIII, 11|   potius accedere. fidem habes hominibus, quos mentiri alius affirmat,
 5    IX, 13|     lites ceteraque mala, quae hominibus ex se ipsis nata sunt, fortunae
 6    XI, 6 |        nihil est detestabilius hominibus, qui leges ipsas faciunt
 7   XII, 26| sepultos sine ignibus <homines hominibus> cibos. si quis mentitus
 8    XV, 5 |             5] crede, iuvenis, hominibus, qui te modo noveramus,
 9   XVI, 3 |        et parum fortuna credit hominibus adhuc tantum feliciter amantibus,
10   XVI, 7 | opponas; facinus est id tantum hominibus bene credere, quod expedit,