Decl., Caput

1     I, 16|  filium caecum et hac tantum ultione contentus est, ut illi adsignet
2   VII, 4 | mireris, tantundem poscit in ultione novitatis. filius in conspectu
3   VII, 9 |  quod non habet nisi de sola ultione <rationem>? non invenit
4    XI, 1 |   decipi posse credideram in ultione, quam mihi debebat civitas
5    XI, 1 |    si passus sum, quod et in ultione miserum est.
6    XI, 4 |       tamquam parum nobis in ultione prospexerit. contra nos
7    XI, 11|   irascor, affectus in media ultione destituat. sed adiuvate,
8    XV, 4 |  seriae calamitates. non est ultione dignus, de quo potest efficere
9   XIX, 13|   abdicaverim, nec notissima ultione patrum fuerim tantum expulisse