Decl., Caput

1    II, 15|     noverca sensit unius tantum noctis heredem. non creditur testamento
2    II, 19|       timore prosiliunt, fragor noctis agitavit. quantus deinde
3    II, 19|      nec potest quieta res esse noctis auxilium. minore strepitu
4   VII, 3 |      separandi, cum dives medio noctis horrore stricto mucrone
5   VII, 10|        dolore suspenso. agnosco noctis illius, inimice, clementiam:
6     X, 8 |     terrae nec spissa perpetuae noctis caligo compescuit, non fabulosa
7  XIII, 5 |    pascua volant, ut, ante quam noctis umorem radii solis ebiberent,
8  XIII, 17|  incertum quieti capiunt cubile noctis arbitrio semper habitatura<e>,
9    XV, 10| exultans, ut qui cuncta priscae noctis operta caligine diduxerit