Decl., Caput
1 I, 2 | Nam quod invisum fuisse filium patri iactat, crimen novercae
2 I, 2 | invidiam suam: pater, qui filium caecum in semota penatium
3 I, 2 | penates videretur, cum patri filium caecum hoc esse crederet
4 I, 2 | iactasse crediderim; ut heredem filium scriberet, non est res quae
5 I, 16| 16] Aliquis odit filium caecum et hac tantum ultione
6 II, 1 | tantum calamitatis absolvi; filium, qui patrem ex incendio
7 II, 3 | perdidisset oculos. viderint, qui filium in eo magis parente mirantur,
8 II, 4 | seu negasset. adductus ad filium senex dixit iuveni quicquid
9 II, 5 | deterrimae mulieris insidiis filium paulisper voluerit exheredatione
10 II, 14| uxorem, qui sibi videtur filium iam perdidisse? facillimum
11 II, 14| homo senex, qui parricidam filium sciat. non culleum parat,
12 II, 14| affectus? exheredaturus filium pater non advocat propinquos,
13 II, 15| hominis, qui eadem nocte, qua filium exheredavit, occiditur. ~
14 IV, 2 | sed suum spectat adfectum. filium, qui vult mori, ne parricida
15 IV, 22| timere coepisti, miserere, filium pietate pereuntem ne velis
16 V, 1 | crudelitas ista praestabat, ut filium viderer elegisse meliorem,
17 V, 3 | pietatis aequae probationem: filium nec peregre dimissurus elegi;
18 V, 6 | posco -- poteram non adicere filium pater, sed mendicus hominem,
19 V, 8 | licet crudelis ac saevus, filium tamen diutius amavi. clauserim
20 V, 9 | ullas accipere causas, et filium, qui non alit, putatis reddere
21 V, 10| respondere poteram, propter quae filium salva pietate non redemissem!
22 V, 11| patrem nominare contenta est, filium non remisit ad causas. quid
23 V, 17| vis non sperem victurum filium, quem tunc primum aspicio,
24 V, 19| impatientissima res est perdere filium, cui videaris irasci. corruptum
25 V, 21| fortuna in orbitate solacium: filium, qui relictus mea fuit moriturus
26 V, 21| iuvenis? ita, si moriturum filium redimere non debui, non
27 V, 22| non alimenta quaero, sed filium. quid, quod nec grave longumque
28 VI | abiciatur. Qui habebat uxorem et filium, captus a piratis scripsit
29 VI, 1 | ceteris miserrimum est, filium efferre. parum est, quod
30 VI, 2 | quis hoc de ista credat?), filium non flet, funditus eversa
31 VI, 2 | ego sum: ego et ablegavi filium meum et infamavi, et, ne
32 VI, 4 | clusit; si non tenuisset filium, vicerat. continuos inde
33 VI, 6 | redempturos parentes talem filium credidissent. ipse in se
34 VI, 7 | recedere ab uxore nolo, filium non redemi. ~At illum interim
35 VI, 8 | iudicio mater post amissum filium parum misera est. lacrimas
36 VI, 8 | miserum me, certus luctus est: filium agnosco; uxorem non agnosco. ~
37 VI, 9 | crudelissimum fuit. certe ego filium redimam, nec mihi pretium
38 VI, 10| ignem, si adeo non genuit filium sed effudit, et illo infelici
39 VI, 10| excusatius odisset virum quam filium. quamquam in hoc mutuae
40 VI, 10| matrimonium neglexit, ego filium; vicem caecitatis orbitate
41 VI, 10| virum redimi noluit nec filium sepeliri.' ~Equidem, iudices,
42 VI, 11| miser et opto cito iturus ad filium, certe rerum natura ut in
43 VI, 11| de his pater, si vicerit, filium suum efferat, mater, si
44 VI, 12| parte praecidite, et, cum filium singularis exempli probavero,
45 VI, 15| gratia vinco: ante exoravi filium, quam tu rogares. ~Si <se>
46 VI, 17| uxori gravis, mihi propter filium.
47 VI, 19| testimonium: ad redemptionem meam filium ipsa misisti, cum sic plangeres,
48 VI, 19| pati posset aequo animo. tu filium prima docuisti sibi non
49 VI, 20| an tua causa fecerit? et filium et virum habere non poteras;
50 VI, 24| aut, quod certe licet, filium in mare proiciam: iam, crudeles
51 VII, 1 | Quam vellet ideo tantum filium meum non occidisse, ut mihi
52 VII, 2 | tormentis esse confessus. filium, iudices, habui, sicut erecti
53 VII, 5 | est, iudices, propter quod filium meum dives coram me non
54 VII, 5 | me non timuit occidere. filium igitur meum in conspectu
55 VII, 5 | contendo, cum occideres filium meum, nisi de te vindicor,
56 VII, 10| quod occisum ab eo contendo filium. dicturum nunc putatis magis
57 VII, 10| plus est quod affirmo: filium in conspectu patris occidere
58 VII, 11| facinus ordinare, disponere: filium occidere coram patre secretum
59 VII, 12| quod me torqueatis irati. filium meum, illum singulis vobis
60 VII, 12| tueris: modo, modo coram me filium meum dives occidit fiducia
61 VII, 13| percussoris, mandata pereuntis. filium spectasse morientem longa
62 VIII, 1 | solacia, ex quo sibi videtur filium perdidisse victurum. super
63 VIII, 2 | tantundem. non perdidit filium, quisquis occidit. explicat
64 VIII, 2 | violentiam medicinae concessit. filium occidit, si ipsi creditis,
65 VIII, 5 | mihi,' inquit. 'marite, filium, quem tibi pariter medicoque
66 VIII, 6 | noctibus pulsataque facie filium complorat occisum? sileo
67 VIII, 6 | crevit immanitas; occisum filium obicio, puta luxuriosum,
68 VIII, 6 | fecisse. quantum facinus sit filium occidere, nemo magis fatetur,
69 VIII, 8 | non matris. ~Quid, quod filium occidit innocentem, cui
70 VIII, 8 | obicere, nihil poterat irasci? filium, si ipsi creditis, pro fratre
71 VIII, 14| comparationem feritatis excedit: filium pater propter hominem occidit,
72 VIII, 15| ferrem a piratis captum filium alterius vicaria servitute
73 VIII, 15| est tanta pietas servare filium, quantum facinus occidere.
74 VIII, 19| inauditaeque feritatis admissa est: filium pater propter eum occidit,
75 IX, 1 | redemptum per alienas manus filium displiceret patri meo misericordia.
76 IX, 2 | expulsum ab omnibus bonis filium similem faciat inimico,
77 IX, 3 | tandem pax inpetraretur, filium nobis obsidem dedit.
78 IX, 12| haberem pauperem, tu amicum filium eius habuisti?' volo, iudices,
79 X | sit actio. Quae amissum filium videbat in somnis, indicavit
80 X | sepulcrum. mater desiit videre filium. accusat maritum malae tractationis. ~
81 X, 2 | aliquid esse quam umbram filium putat, postquam potuit includi,
82 X, 2 | ascribitur. maritus sic filium inclusit, tamquam se inquietari
83 X, 4 | labore extracta sit, quamdiu filium tenuerit a lambentibus flammis.
84 X, 5 | ut per quietem contigisse filium dicat; unde miserae tunc,
85 X, 5 | cogitationes~ finguntur, sed ipsum filium, qualis blandissimus erat,
86 X, 6 | maerori locus non erat: mulier filium nocte videbat, die sperabat.
87 X, 6 | inquit, 'marite, gaude; filium fortasse nocte proxima videbis,
88 X, 6 | paterni affectus quaeritis? filium videre timuit. ~
89 X, 7 | tua gloria est, si retines filium, qui redit etiam a morte
90 X, 7 | vana fuisse matris solacia; filium ista si cogitationibus et
91 X, 8 | leges querebantur umbrarum? filium tuum, mulier infelix, non
92 X, 8 | hoc faciat, qui sensurum filium credat. et nunc illos miserrima
93 X, 9 | scire vultis? sola mater filium perdidit nec potest invidiam
94 X, 10| cur, marite, quae ex te filium perdidit, quicquam potest
95 X, 10| flere. odi patrem, qui, cum filium et ipse perdiderit, putat
96 X, 11| queritur?' inquit; hoc primum: filium <non>, quomodo debes, scelerate,
97 X, 11| obiciamus? ex quo perdidisti filium, numquam sic desiderasti,
98 X, 12| inquit, 'levia loquor; ego filium meum videbam.' quaenam istum
99 X, 12| mago credo et vidisse te filium et nunc non videre. ~
100 X, 13| poenas. effecit magus, ne filium videres, et solum apud te
101 X, 13| sensi venisse noctem; videre filium pervigiles meruistis, oculi.
102 X, 14| pater, quam similem viventi filium cluseris. circuibant totum
103 X, 14| habeo, quod lugeam? perisse filium meum hoc uno intellegebam,
104 X, 14| meus noctibus totis agebat filium et paterna domo et penatibus
105 X, 16| ista ora debebant! tu sic filium tuum clusisti, tamquam nocentes
106 X, 17| fecisti et inputas, quod filium videre desiimus? somnum
107 X, 18| impius, quicumque defunctum filium vidit et meminit quod elatus
108 X, 18| crudelis? tu clusisses filium, etiam si ad te veniret? '
109 X, 18| desinis erubescere iam, quod filium non vides. ~
110 XVI, 6 | queritur, illud exclamet: 'filium meum civitas peregrina sollicitat;
111 XVI, 6 | oculorum.' eiusmodi gemitu filium necesse est persequaris,
112 XVI, 8 | prodest iste, qui se citra filium consumpsit, adfectus? plus
113 XVII | DECLAMATIO MAIOR XVII~Filium ter abdicare voluit pater,
114 XVII, 1 | comploratione, quo deflebo gemitu? filium mori volentem paene occidit,
115 XVII, 1 | potest ferre, quod mori filium iussit nec coegit, et scit
116 XVII, 2 | umquam volet innocentem filium videri, quem voluerit occidere. ~
117 XVII, 5 | date, iudices, patrem, qui filium mori nolit et credit; quis
118 XVII, 7 | praecipitat auctoritas, qui filium occidere vocatis plerumque
119 XVII, 9 | nocentem tuis moribus probes. filium parricidam non facit severitas
120 XVII, 13| difficultas, ut incipiat non amare filium pater. hoc cum frontem confessionis
121 XVII, 18| meam servare, nescisti. filium propter te mori volentem
122 XVIII | tractationis sit actio. Speciosum filium, infamem, tamquam incestum
123 XVIII, 2 | nolle videatur, quisquis filium occidit et probare non potest,
124 XVIII, 3 | proclamare superos: 'amavi filium meum!' matrona, iudices,
125 XVIII, 3 | umquam potuit obicere nisi filium, quae pudicitiae prima fiducia
126 XVIII, 4 | tantum secutus est animum. filium si non ames, videatur tibi
127 XVIII, 4 | meruit adfectibus? torsit filium, ut probaretur incestum;
128 XVIII, 4 | confessionem. mater exclamat: 'filium amavi!' pater dicit: 'occidi.'
129 XVIII, 4 | indicium est, quod, cum filium occideris, ut interrogeris,
130 XVIII, 6 | solo vult probare, quod filium potuit occidere. ~'Rumor,'
131 XVIII, 7 | sit haec inter matrem ac filium conscientia; parcent osculis
132 XVIII, 10| tanti fama non est, ut amet filium mater sollicitudine pudicae. ~
133 XVIII, 10| propter illud paratus est filium occidere. ~
134 XVIII, 11| commoveas? pater, qui de incesto filium torquet, non est neganti
135 XVIII, 11| potest alium torquere quam filium. ~
136 XVIII, 12| excedit omnem inmanitatem filium ideo torquere, ut scias,
137 XVIII, 12| patrem, et oderis oportet filium, cui satisfacere non possis.
138 XVIII, 13| coram omnibus torquere debet filium pater, et qui vult absolvere
139 XVIII, 13| accedat et quod ipse torsit filium pater? adeone non potuit
140 XVIII, 13| renovavit ignes et mori filium contentione non sivit; diduxit
141 XVIII, 13| admissum est, torquebis quidem filium, sed fatebitur mater. ~
142 XVIII, 14| tristitiam. praepostera res est filium occidere, deinde erubescere.
143 XVIII, 15| severissime parricida? filium consumpsisti per flagella,
144 XVIII, 15| tacenti videtur irasci. cum filium propter rumorem torseris,
145 XVIII, 17| de gaudiis. nemo umquam filium nimis amavit.' ~'Excuso
146 XIX | tractationis sit actio. Speciosum filium infamem, tamquam incestum
147 XIX, 1 | infelicissimae domus, quod occidi filium pater; sed quoniam mulier
148 XIX, 1 | credatis; non quia occidi filium, taceo, sed occisus est,
149 XIX, 1 | qui me modo inpegit in filium, ipsa sui immanitate consumptus
150 XIX, 2 | conparatione misereri, qui filium et perdidi et occidi: ego
151 XIX, 2 | maior urit adfectus. cur filium occiderim, indicare non
152 XIX, 2 | hoc solum poterat loqui, filium nos habere formosum. ut
153 XIX, 4 | hominibusque clamare: et ego amavi filium meum, non osculis, non infirmitate,
154 XIX, 5 | lucrifaciat pater, quod occidit filium suum? non pudet ergo, si<c>
155 XIX, 5 | commissum! non est privilegium filium occidere, cum fieri potest,
156 XIX, 5 | potes, mihi crede: nemo filium suum occidit odio; non erit
157 XIX, 5 | abducat; maioris adfectus est filium occidere quam vindicare.
158 XIX, 5 | inmanitas innocentia est.filium pater non demens, non insanus
159 XIX, 8 | occidi. ~'Torsit,' inquit, 'filium meum.' breviter, iudices,
160 XIX, 9 | 9] torquere me filium putas? invidiam facio populo:
161 XIX, 9 | dolorem, quo potest torquere filium pater! nihil est infelicius
162 XIX, 9 | formosum malebat agere quam filium, verberibus ignibusque consumpsi.
163 XIX, 9 | oderat me filius et timebat. ~Filium igitur totius civitatis
164 XIX, 10| illud est parricidium, filium torquere victurum. putas
165 XIX, 11| fuissemus omnes, occidisse filium diceretur et mater. ~Instas
166 XIX, 12| desine, mulier, interrogare; filium, quem occidit pater, nec
167 XIX, 13| inconsultus non permisit adfectus. filium, cui contra severitatem
168 XIX, 15| deficientem in manibus meis filium vidi, aspexi ora pallentia,
169 XIX, 15| amplius vocem huius adfectus. filium, qui moriebatur, occidi,
|