Decl., Caput

1     I, 13|   coniugis tui desperasti obiter affectibus. Miserrimus est maritus,
2    II, 1 |        itaque publicis allegamus affectibus, quod pro se reus indignatur
3    II, 10|         putatis impatientissimis affectibus accessisse? post caecitatem
4     V, 11| persuasio, qui putas ex paternis affectibus filio perire quicquid in
5     V, 18|          pudori, quantum adiciat affectibus meis inter tam impares aequata
6    VI, 8 |       meos. si tenebrae corporis affectibus non obstant, estne haec
7  VIII, 1 |     contenta, non possumus tamen affectibus vestris non hanc primam
8  VIII, 11|      sperare matrem, tuis potius affectibus, tuis crede votis. et hoc
9     X, 13|    miserere,' inquit, 'melius de affectibus meis sentias. non ego fatigata