Decl., Caput
1 I, 9 | sinu tuo maritus, et tu nihil sentis? Ad latus tuum fata
2 I, 9 | caecus occidit? Te vero, si nihil aliud, calens ille denique
3 I, 9 | videri velis, cogaris dicere nihil sensisse! Sufficit, vicimus,
4 I, 9 | Certe dormiebas, certe nihil senseras; ita privignus
5 I, 10| Perdidisti ergo illud, quod nihil senserat, quod nox, quod
6 I, 11| sequens minimum, ultima nihil. ~
7 I, 15| flebili maerore pascatur. Nihil est, quod te sollicitet
8 II, 2 | contra illum nimia sunt. nihil magis debet esse pro caeco,
9 II, 9 | facinus admittet, in quo nihil ipse facturus est, facinus,
10 II, 15| habet anxiam. trepidam. nihil est difficilius quam differre
11 II, 19| dormientis simulationem; nihil est, quod facilius humana
12 II, 21| inde error ac tenebrae. nihil est innocentius caeco, qui
13 IV, 15| indeprehensibilem sparsit errorem; nihil ita locutus est, ut illud
14 V, 1 | continuatione iam poteram nihil ex accidentium meorum novitate
15 V, 4 | excogitare summus adfectus, nihil senectuti meae, nihil dubiis
16 V, 4 | adfectus, nihil senectuti meae, nihil dubiis casibus (pro inconsulta
17 V, 4 | pro inconsulta pietas!) nihil neque illis reservavi, quos
18 V, 4 | liberis dedit, quam qui sibi nihil reliquit. ~Utrumne igitur,
19 V, 5 | redemptus, et in perituro filio nihil aliud electum est. in quo
20 V, 6 | temporis illius providentiam; nihil me fateor fecisse consilio.
21 V, 9 | quemquamne dicentem feram: 'nihil tibi debeo, quia mihi vitae
22 V, 10| iuvenis, indignationem; nihil plus pro filio factum est,
23 V, 13| fueritis reversi, interim nihil aliud estis quam fratres,
24 VI, 5 | 5] 'adeo domi nihil reliqueras, adeo longa aetate
25 VI, 9 | dederit spiritum supplicio. nihil de praeteritis loquamur;
26 VI, 9 | quaerendum est: habeo manus. ~Nihil moveris nunc, et debilitatem
27 VI, 9 | non vetat, ipsi piratae nihil amplius quam proiciunt.
28 VI, 13| qui aderit, possit inpune nihil praestare, siquidem absolutus
29 VI, 18| audere pirata potuisset. nihil est desiderio suorum gravius;
30 VI, 18| ne quem ex meis viderem. nihil tempestate minacius; cotidie
31 VI, 19| epistolis meis iuvenis filius nihil aliud quam cum matre flevisset?
32 VI, 20| vero, dum adiuvatur parens, nihil refert, ubi sit ille, qui
33 VI, 21| materia superabit, etiamsi nihil dixero, nisi quod obiectum
34 VII, 3 | fecisset. confiteor, iudices, nihil tunc oculorum meorum diligentia,
35 VII, 3 | oculorum meorum diligentia, nihil egit cura miseri patris:
36 VII, 4 | occisus est; torquete securi: nihil iniquius fieri potest. ignoscant
37 VII, 6 | verborum; torqueri volo; nihil est tanti, nisi verum. videlicet
38 VII, 8 | tormenta, timeo, ego, qui nihil facere potui, cum viderem.
39 VII, 8 | similis infirmitas? adice quod nihil minus in quaestione diu
40 VII, 11| non putetis vidisse, quia nihil feci, servulorum iste libertorumque
41 VII, 12| distrahite has manus, quae nihil pro pereunte fecerunt, hoc
42 VIII, 4 | Vultis intellegere, iudices, nihil inpatientia caritatis fecisse
43 VIII, 8 | occidit innocentem, cui nihil obicere, nihil poterat irasci?
44 VIII, 8 | innocentem, cui nihil obicere, nihil poterat irasci? filium,
45 VIII, 10| invidiam referre fatorum. nihil magis interesse omnium puto,
46 VIII, 12| potest scire, an idem sit. nihil, iudices, in rebus humanis
47 VIII, 14| curae sollicitudo laxasset. nihil ergo plus facies quam illi,
48 VIII, 18| viscera nudata faciem, ut nihil perdat ex priore natura
49 IX, 3 | eo satis perspectum est, nihil horum fecit invito patre.
50 IX, 7 | ignari agerent propinqui, nihil peius de fortuna mea suspicantes,
51 IX, 15| genere mereatur, si adeo nihil est per se misericordia,
52 IX, 15| laudetur ergo crudelitas, nihil habeatur piratis lanistisque
53 IX, 18| est, et, dum simultates nihil aliud habent quam nocendi
54 IX, 19| at ille me redemit, cui nihil debui<t>. dicam moveri me
55 IX, 20| cum praeter vicarias manus nihil esset, navigare voto captivitatis,
56 IX, 21| redimebat, habiturus non esset, nihil aliud emit quam honestae
57 X, 1 | tolerabat. nam et de filio nihil aliud perdiderat misera
58 X, 5 | miserae tunc, unde somnus? nihil de te, marite, nihil queror;
59 X, 5 | somnus? nihil de te, marite, nihil queror; satis magnas dedisti
60 X, 8 | convalescentes lacerti. nihil est infelicius matre, quae
61 X, 9 | dignitas es magni doloris; nihil queritur misera nisi par
62 X, 10| desideriis large indulge[t]: nihil aspere, nihil contra voluntatem!
63 X, 10| indulge[t]: nihil aspere, nihil contra voluntatem! habet
64 X, 11| mortalem et interpretaris nihil superesse post flammas.
65 X, 12| rationem vincit, affectus est. nihil est sceleratius prudenti
66 X, 13| 13] At tu misera nihil crudelius ex marito timebas,
67 X, 19| ut verba tua resolvas, ut nihil feceris; dimitte tantum,
68 X, 19| dimitte tantum, et evocasti. nihil ipse crudeliter; patri,
69 XI, 2 | sua pietate commentus est. nihil magis de inimico efficere
70 XI, 3 | necessitatibus, in quibus nihil adulationi, nihil praestabatis
71 XI, 3 | quibus nihil adulationi, nihil praestabatis obsequiis,
72 XI, 6 | omnium scelerum comparatione nihil est detestabilius hominibus,
73 XI, 6 | nostrorum occasione succurrit? nihil est tam capax malignitatium
74 XI, 7 | donec illis animus utatur. nihil est facilius quam in quemlibet
75 XI, 10| aetas, omnis infirmitas. nihil est crudelius morte hominum,
76 XI, 11| 11] nihil est crudelius calamitate,
77 XII, 2 | sed dentibus vindicassem, nihil tamen irae, nihil vindictae
78 XII, 2 | vindicassem, nihil tamen irae, nihil vindictae praestiteram;
79 XII, 4 | 4] plane nihil non possumus: exponamus
80 XII, 4 | civitas opulenta quondam nihil frumenti, nisi in spe, habuerit.
81 XII, 4 | inaudita abominanda lues, quae nihil homini reliquit praeter
82 XII, 4 | agricola iactavit ventis nihil relicturis.
83 XII, 5 | recordatio, funesta necessitas: nihil habuimus, quo viveremus,
84 XII, 6 | praeiudicio amplexus est: 'nihil agis adferendo frumentum,
85 XII, 6 | tantum sibi quisque cura est. nihil tamen horum etiamnunc in
86 XII, 8 | silvas destruximus; novissime nihil relictum est praeter esurientes
87 XII, 9 | et quidem avide, qui diu nihil ederamus, et tamen coepisse
88 XII, 10| reducebant. primo tamen nihil rogabant suos nisi tantum
89 XII, 10| nemo [audebat] cedebat. ~Nihil est tamen, quod indignari
90 XII, 10| temporis excusationem pertinet, nihil est, opinor, quod aestuet <
91 XII, 14| conscientiae facibus agitatus nihil fortunatius in aeterna sede
92 XII, 16| 16] Puta me nihil in praesentia dicere nisi
93 XII, 16| persevera: frumentum vehis.' nihil horum necesse est feliciter
94 XII, 17| desperatio et lucis odium. nihil enim gravius quam destitutae
95 XII, 17| omnium rerum pependimus, nihil quisquam cognovit. saltem
96 XII, 18| deliciis morimur. nobis nihil iam residui spiritus superest,
97 XII, 19| vendidisti. apparet enim te nihil coactum. sed si semel ponis
98 XII, 20| vicinis adferas. si nobis nihil de commeatu nostro partiris,
99 XII, 20| nostris certe malis quamquam nihil poterat accidere inopinatum,
100 XII, 20| adferas.' illud quo certe nihil asperius accideret, rapi
101 XII, 22| fortunatis opibus contigit, nihil emerunt nisi devectum. quare
102 XII, 22| iactas vendidisse? potuerunt nihil solvere; quod refers, alienum
103 XII, 23| in unum agebat angulum? nihil potuerunt obliquata vela
104 XII, 24| sicine paria fecimus: adhuc nihil habuimus, sed nunc licet
105 XII, 24| sed illis, qui perierunt, nihil, sed non possumus iam non
106 XII, 25| dies excessit; peius pati nihil possumus, sed pessima diu
107 XII, 26| iudices, dicenti fides, ego nihil invidiosius reputo, quam
108 XIII, 1 | et mihi, quamquam prope nihil iam relictum est, quod perderem,
109 XIII, 1 | sed circumspicienti omnia nihil mihi obici potest a divite,
110 XIII, 2 | satisque divitiarum erat nihil amplius velle. quid prodest?
111 XIII, 2 | senectus, magna pars mortis, nihil mihi reliquit nisi diligentiam.
112 XIII, 5 | aviditas iniusta domini nihil mellis reservavit; non aliquis
113 XIII, 6 | gustu fugit, sed fugisse nihil prodest. illa longiores
114 XIII, 6 | et, ut videatur aliquis nihil magis quam [m]alios odisse,
115 XIII, 7 | ultro ad mortem venerint. ut nihil esset, quod his possem respondere,
116 XIII, 9 | est? nam si hoc dici[ti]s, nihil esse nostrum, quod perire
117 XIII, 11| considerate, dis<pi>cite: aut nihil usquam contra ius licet
118 XIII, 14| iudices, eius adsignem, si hoc nihi<l> apud vos obtinuerit, an
119 XIII, 15| perdomanda, cum alenda sint, nihil tamen possunt sine homine,
120 XIII, 19| quis tam inauditus livor! nihil est enim, quod utaris patrocinio
121 XIV, 10| inter sanitatem languoremque nihil interest, si utrumque ferre
122 XV, 2 | prona persuasio est, quia nihil praestanti meretrix tam
123 XV, 3 | 3] postquam nihil miseratio, nihil proficiebat
124 XV, 3 | postquam nihil miseratio, nihil proficiebat humanitas, temptavit
125 XV, 7 | defensione sufficeret, quod nihil fecit causa sua? amatorem
126 XV, 11| propter quod opus odio fuit. nihil agebant castigationes et
127 XVII, 2 | cum me constare coepit nihil aliud esse quam miserum.
128 XVII, 5 | vobis, sanctissimi viri, nihil a morientibus fingi; nihil
129 XVII, 5 | nihil a morientibus fingi; nihil vita laborante simplicius.
130 XVII, 10| Quod si manifestum est nihil tunc in moribus meis fuisse,
131 XVII, 15| proclamares: 'cur non veneno?' sed nihil est delicatius exitu, quem
132 XVII, 16| condicionis humanae respondeo nihil aliud esse in potestate
133 XVII, 16| tecum ratione consistere. nihil aeque, pater, impetu constat,
134 XVII, 18| me paene aliter occidi. nihil est profecto inprovisorum
135 XVIII, 1 | interrogare noluit domi, quod nihil fecit et ipsa secreto. hic
136 XVIII, 3 | rumor, suspicax maritus nihil umquam potuit obicere nisi
137 XVIII, 4 | integritatis prima simplicitas est, nihil timentem in partem domus,
138 XVIII, 7 | conversatio, tam severus adfectus? nihil concupiscit, nihil ergo
139 XVIII, 7 | adfectus? nihil concupiscit, nihil ergo desiderat? filius possidet
140 XVIII, 10| inconsultamque pietatem; nihil de se fingi, nihil credant
141 XVIII, 10| pietatem; nihil de se fingi, nihil credant posse narrari. teneat
142 XVIII, 12| deprehendisti nefanda blanditias? nihil invenis maritus, dominus,
143 XVIII, 14| venerit ista contentio: nihil extorsit saevitia misero.
144 XVIII, 15| interpretatione committis? si nihil factum est, quod debeat
145 XVIII, 15| hoc ferre non potest, quod nihil parricida respondet, sed
146 XVIII, 17| callidissimum silentium parricida nihil te dixisse constiterit.
147 XIX, 2 | contenta confessione mariti nihil se dissimulare, nihil scire
148 XIX, 2 | mariti nihil se dissimulare, nihil scire reatus auctoritate
149 XIX, 4 | prorupit, exiluit? domi me nihil interrogavit. ~Possum iam,
150 XIX, 5 | exclamationes, ora claudantur, nihil negat, qui hoc fatetur.
151 XIX, 7 | societate cuncta miscentur, ut nihil sibi adversus hanc concordiam
152 XIX, 8 | suspiria gemitusque praemisi, nihil feci, unde erupturum quandoque
153 XIX, 8 | constantiam putas, quod nihil in publico, nihil in ullo
154 XIX, 8 | quod nihil in publico, nihil in ullo mihi permisi proclamare
155 XIX, 8 | evadimus? in tanta infamia nihil facere credentis est. vis
156 XIX, 9 | potest torquere filium pater! nihil est infelicius homine, cui
157 XIX, 10| ita in morte filii tui nihil aliud ad te pertinet, quam
158 XIX, 10| tamquam ignoret, interrogat; nihil comperisse non credit, tamquam
159 XIX, 12| sermonis humani. tu vero crede nihil aliud fuisse quam furorem,
160 XIX, 12| tacebam. finge me respondere: nihil dixit, nihil locutus est.
161 XIX, 12| respondere: nihil dixit, nihil locutus est. non credis?
162 XIX, 12| viscerum dolor. quaeris, cur nihil dixerit? quia non habuit.
163 XIX, 12| vellem, quod audire deberem. nihil aliud quaestio illa captavit
164 XIX, 12| tenere suspiria, et sic nihil dixit, tamquam torqueretur
165 XIX, 13| amore meretricis infamem; nihil ille delinquebat, quomodo
166 XIX, 13| dixisse nescioquid; ego audire nihil potui. non enim potestatis
167 XIX, 14| crederetur! ~Fateor igitur: nihil ad certum indubitatumque
168 XIX, 14| quid dixerit. 'quid dixit?' nihil. 'quid dixit?' omnia: maledixit
|