Decl., Caput

1     V, 1 |      facinus fuerit aegrum non redimere: queritur se relictum, qui
2     V, 12|       facinus est ideo neutrum redimere, quia utrumque non possis?
3     V, 21|       ita, si moriturum filium redimere non debui, non sufficit
4     V, 23|         faceret hoc pater, qui redimere noluisset. ~Age nunc, vivacissima
5     V, 23| moreretur, pasce nunc, quod te redimere volui, pasce, quod fratrem
6    VI, 4 |         contulit. si potuisset redimere oculos matris, qua pietate
7    VI, 20|         ceterum me poterat non redimere, cum tu clamares: 'caeca
8    VI, 22|     posses patrem excusate non redimere. me interim, ut coeperat,