25-amato | amatu-cessa | cesse-consu | conta-desid | desie-elusu | emana-fallu | falsa-hausu | hebea-iniqu | inire-lapsu | laque-morab | moram-oppro | optab-pocul | poena-pugna | pulch-resti | restr-socia | socie-terre | terri-vestr | veta-~
Decl., Caput
1 XII, 25| 25] 'Illum,' respondet, 'diem
2 XII, 26| 26] multa succurrunt, sed,
3 XII, 27| 27] etiam si qua alienis membris
4 XII, 28| 28] Dehisce, terra, et hanc
5 VIII, 19| mox electione cruciatus, abacta est a perituro prima mater,
6 XIII, 11| tamen spolia transeuntium et abacti pecorum greges sub hoc titulo
7 XVII, 9 | profuturum mihi, quod non abdicarer. ~Proclames igitur licet: '
8 XVII, 3 | iudicibus non inpetraverat, ut abdicaret, apud se tenuit, ne desineret
9 IX, 11| simile crimen expectat. abdicas me, pater, tam cito? modo
10 XVII, 6 | homines, quid post tres abdicationes et querelas totiens iudicum
11 XVII, 14| vincemus? nesciunt prorsus abdicationibus mederi, qui non statim cedunt,
12 XIX, 13| poteras, secuta fuisses abdicatum. ~Finge iuvenem dixisse
13 IX | pauperem. Palam coepit alere; abdicatur. ~
14 XIX, 13| Miratur aliquis, quod non abdicaverim, nec notissima ultione patrum
15 II, 3 | venenum, quod in miseri sinu abdiderat, deprehensura nuntiavit
16 XVIII, 12| suis credat oculis. cur in abditam semotamque partem iuvenis
17 VIII, 16| intellectum, qua sanitatem? prodit abditos profundosque morbos aut
18 VI, 14| parere: non deseruit, sed abductus est. crede, non contemptu
19 XIX, 11| quis te, mulier, adfectus abegit, tenuit, exclusit? agnosco
20 XIII, 10| age, si mihi alvei furto abessent, utrum nulla daretur actio?
21 X, 8 | quam si peregrinaretur et abesset. et nunc minus mali pateretur,
22 IV, 5 | adhuc detines, quid moraris abeuntem? melius quidem fuerat hunc
23 XV, 8 | desideria restingueret? abi, recede, dum puellae publico
24 V, 9 | foveas; proice, quod rapiam, abice, quod colligam. genus ultionis
25 VI, 11| efferat, mater, si vicerit, abiciat? ~Quae tamen lex est? qui
26 XVII, 6 | illas expellentis manus, ego abicientis genua teneo, et ad patrem,
27 IV, 9 | est dies. humiles prorsus abiectaeque mentes, quas non implent
28 VIII, 22| ac vacuum pectus frigidis abiectisque visceribus rursus implevi,
29 XII, 8 | miseris ultima est, omnis abierat, et frumentum totiens sibi
30 VI, 24| litus miser, planctibus aves abigam aut <me feris obiciam,>
31 XIV, 9 | alioquin non est, quod abigas, quod expellas; exasperant
32 XIV, 11| lupanari deducebat pudor, abigebat occursus; nunc publice detinet
33 XV, 2 | rivalium contentione pulsatus, abigi tamen conpescique non posset,
34 XVII, 4 | sui miserentur, occidit. abiit per tacitas conquestiones
35 VI, 9 | consistimus: in diversum abimus. nempe cum viceris, omnia
36 VI, 20| dixi, ne vestigio quidem abisse a miseris licet, ne ipsorum
37 XIV, 6 | per quod iuvenum mentes abiungas ab aliis fortasse meretricibus.
38 XV, 10| mitissimam partem humanae mentis ablatam; non caritatem, sed inpatientiam,
39 VI, 16| nam ut merito queri possis ablatas videndi voluptates, impeditos
40 XIV, 10| putatis ab amore meretricis? ablatus est mihi ille hominis melior
41 VI, 2 | repetitae crimen ego sum: ego et ablegavi filium meum et infamavi,
42 XII, 9 | artus et nudata ossa et abrepta cute intus cavum pectus,
43 IV, 1 | quod singularis innocentia <ab>rogat, sentio, patior, agnosco.
44 XII, 27| restrictis labris morsa abrupimus. cadavera rogis devoluta
45 XVI, 9 | festinantis exuerem, ut tam abrupti commeatus diem contra tot
46 XVIII, 11| scrutator insiste. quid tibi cum abruptis, quid cum supremis? incestum
47 II, 22| quod non tegere posset, non abscondere, et tamen cruentatum sciat.
48 VIII, 16| morborum genus solis visceribus abscondit, et quicquid causas valetudinis
49 XII, 27| vitae superest, mortis suas abscondunt; iam morituri ad feras confugiunt! ~
50 XVII, 15| tibi pararetur, invenisses absconsum, reconditum; multum circa
51 VI, 22| mutavi, non spiritum excepi. absens exstinctus, eversus mortem
52 XI | accusavit divitem proditionis. absente eo populus lapidibus liberos
53 VI, 14| quando vestra interpretatione absentia impietatis occasio est.
54 VI, 15| iudicem ponat, fortuna quaeso absit, cuius tanta calamitas fuit.
55 XVII, 10| fidem non capit, ut me tres absolutiones et innocentem probaverint
56 XVII, 14| mehercules, victus sum, iudices, absolutionibus meis, et, quae certissima
57 XVII, 19| incredibilium malorum? de filio absoluto fecit, ut mori mallet, de
58 XII, 24| nisi ad supremum damnabo, absolvatur; publicus reus redit. ~
59 XVII, 3 | calamitatibus meis accessit, ut ter absolverer. namque ut erat in supervacuo
60 XV, 6 | solum medicamenti nomen absolveret? nec invenio, cur debeat
61 XVII, 9 | succurrendi favore dimittitur: absolverunt me qui sciebant non profuturum
62 XVIII, 16| interrogantem uxorem nec damnat nec absolvit, rumore contentus est. modestiam
63 XVIII, 7 | parcent osculis palam, abstinebunt coram patre complexibus,
64 XII, 27| dentem, mutuo tamen laniatu abstinent, nec est ulla supra terras
65 VIII, 17| arescat. si parum prodest abstinentia, rursus ciborum qualitate
66 XV, 11| quid, si queratur aeger abstinentiae dolore sanatus? excussa
67 V, 7 | sumptibus, tam variis vel abstinentissimae iuventutis impendiis! si
68 XII, 1 | quis credat? ego me ab hoc abstinere potui, cum et esurirem et
69 XII, 10| coniunctus, quem pietas abstineret. nostros comedimus, nostros,
70 X, 9 | leges notabilis et sepulcris abstracta pateretur, certum profecto
71 XVI, 6 | officiis caecitatis vitiis abstrahitur oculorum.' eiusmodi gemitu
72 XIII, 12| novus. quare si dicerem: abstulere peritura, et, quae protinus
73 IV, 4 | publicarum utilitatium usus absumeret.
74 XII, 17| non luxuriae quaeritur abundantia; unde spiritum sustineamus,
75 I, 15| cruentati, quibus te satis abundeque pressimus, dum adulescentem
76 XI, 3 | deterius prona persuasio est, abusus est hoc, quod poterat videri
77 XII, 17| panduntur, propius appellitur et accedendo crescit. nostra est, suos
78 X, 6 | matris manus tamquam corpus accedens. nec iam nisi cum luce certa
79 VIII, 9 | credo renuntiantibus, non accedo, cum deserunt relinquuntque
80 VIII, 22| potest; <hic> renovatur, accenditur, et in his vultibus illum
81 IV, 7 | hanc impatientiam senis accendo pietate, reverentia. fieri
82 I, 6 | pectoribus humanis furorem lumina accendunt, nec levis animis accedit
83 V, 18| intellegit. alioquin cadaver acceperam et pretia duorum pro funere
84 V, 21| fecerit securosque piratas? acceperant pretium duorum. ~
85 IX, 20| sed videns sentiensque acceperim, nec solum donatus his bonis
86 XIII, 11| legesque a maioribus nostris accepimus, ne sui quisque doloris
87 XIII, 11| crimen imitabitur. damnum accepisti? erat lex, forum, iudex,
88 XIX, 5 | quam propter alios minores accepistis adfectus? querelas habet
89 XIII, 16| humanas manus expectat; acceptas cum fide colit sedes. et,
90 IX, 20| quanti illi constent. si accepto captivitatis meae nuntio
91 XII, 1 | fecerit nocentes, legibus accersimus, quod defendi patimur, quod,
92 XII, 19| intolerabilis et misera accersita mors videbatur. non agimus
93 XII, 24| distulimus, cur ad tantum nefas accessimus? in hac lance publica causa,
94 IX, 20| ille quidem maioris momenti accessio publicam senserat felicitatem,
95 IX, 15| silentii absoluta hodie in accessionem criminis alterius deducitur,
96 IX, 13| ipsis nata sunt, fortunae accessissent. id quidem nimium deo visum
97 XIX, 3 | profunda tenebris, tristis accessu, omnibus apta flagitiis,
98 X, 1 | communem ceteris et fato accidentem, fortius utcumque tolerabat.
99 IV, 11| consenui. quid adhuc inter accidentia fragilesque casus ago? homo
100 XII, 20| quo certe nihil asperius accideret, rapi patere; faciat fortuna
101 I, 4 | nec explicat, unde illud acciderit maximae signum trepidationis,
102 VII, 4 | consuetudo patiatur, et quicquid accidisse mireris, tantundem poscit
103 XIX, 15| habitum paterni furoris accincta admove eculeos, flagella,
104 XIX, 15| furiis monstrosae feritatis accinctus, manibus exertis, hinc ignibus,
105 VI, 18| quamvis impexis obrutae comis acciperent, dira metus sui exempla.
106 X, 15| facinus, quibus debetis, accipiatis animis, maius parricidio,
107 IX, 18| illum liberos perdidisses, accipienda tamen erat a fortuna tali[s]
108 VI, 22| manus ferro sordidas ad accipiendos remisit cibos. tantum catenarum
109 XIV, 6 | execrabitur ille, quem iusseris; accipient a te desideria nostra ortum,
110 XI, 9 | ante perituros, alloqueris, accipies suprema mandata et moriturum
111 XIV, 8 | aliam inpatientiam paras, et accipio odium, qui[a] iam amorem
112 VI, 24| miseremini! si vicarium accipitis, me proicite. non invidiosae
113 XII, 6 | hoc una voce supplices acclamabamus, ac, ne moraremur, ne hoc
114 II, 23| innitere, nos tibi pedes, nos accommodamus oculos. quid aversaris,
115 II, 21| numen aliquod paulisper accommodasset oculos! primus in cubiculum
116 I, 17| protinus nubes, et tempori accommodata lugubria flammeo revertente
117 XII, 11| inmanibus factis paria verba accommodavit. et fames nostra fames dicitur,
118 XII, 18| morantem; quomodo satis accusabo vendentem? spiritus nostros
119 XIX, 8 | frustra te putas extorquere accusatione posse, quod mihi non ipsae
120 I, 5 | tunc ingrediar novercae accusationem. Spectabitis utrumque suis
121 VII, 9 | partem probationis implevi: accusatoris tormenta numquam timebit
122 XVII, 14| mihi cotidie senex tamquam accusaturus occurrit. attendo, quid
123 XV, 14| potionis effectum sit, ut accusaveris innocentem; sufficit ultioni
124 XI, 7 | debeo, quia lex, qua te accusavi, hoc proditorem pati iubet.'
125 XII, 10| crimini invidia; ut omnes accusemus, quota pars queritur! secum
126 XVII, 9 | pater, ut me tuis criminibus accuses, quod nocentem tuis moribus
127 XVII, 2 | nefandorum solis nominibus accusor; sic mihi illa prima patris
128 X, 8 | quam matrem! ubi sunt, qui acerbas mortium necessitates et
129 XII, 9 | quasi visus conscientia acerbior esset, tota corpora morsibus
130 X, 1 | ante se egerunt, id fere acerbissimum certamen conflictationis
131 X, 12| putares. maximam perdidit mors acerbitatem, si possis videre quem amiseris.
132 VI, 1 | reperiri, quod orbitate acerbius videretur? non contingit
133 X, 5 | tenebris, non ille pallens nec acerbo languore consumptus, nec
134 XV, 4 | sufficientem animum seriis actibus, accusatoria firmitate robustum.
135 VI, 3 | defendere contrarium est actioni nostrae: ut impetremus funus,
136 XII, 1 | indignandi causae initio statim actionis strangulent, quia nec dicere
137 IV, 2 | viverem, praestat meritis actisque, ne moriar. nunc ille, quod
138 VI, 8 | pignus, per annos pariter actos et beneficio filii plures,
139 IX, 6 | apparatu mortis: hic ferrum acuebat, ille accendebat ignibus
140 VIII, 4 | non retulit ad matrem. adacta est a morte filii vel sanitate
141 II, 10| praecipitant: mirantur, adamant, concupiscunt. facilius
142 XIV, 7 | feras, ut meretrix velit adamari. ~
143 XVIII, 4 | ames, videatur tibi mater adamasse. ~Questurum nunc me, iudices,
144 XV, 10| tua condicionem mulieris adamatae. incideras quidem, miser,
145 XVI, 2 | et genus ostentationis adamaveram, ut mirarentur homines fidem
146 XVIII, 10| matres liberos suos, tamquam adamaverint, amant. videbis oculos numquam
147 XIV, 2 | putatis esse, quod pauper adamavi? ~Non quidem ego, iudices,
148 XVIII, 10| ad incestum opus est, ut adamet et filius, non ut adametur?
149 XVIII, 10| adamet et filius, non ut adametur? ab utro deinde vultis incipere
150 II, 12| rogabatur, seu proditura. adde, quod neque odit novercam
151 V, 15| pietas, et placuit hoc quoque addi calamitatibus nostris, ut
152 XII, 19| remetimur, libertatem nostram addicimus, fines publicos tradimus.
153 XII, 4 | sine respectu salus publica addicitur, in vacuam possessionem
154 XIV, 7 | exposita ebrietatibus, addicta petulantiae, [et] quaeque
155 XIII, 15| meritae. quin ipsum leti genus addit indignationem: veneno perierunt!
156 IV, 7 | magna reverentia, pessimeque additae pectoribus humanis infirmitatis,
157 V, 4 | festinatione perdentis addixi, et, ultra quam non potest
158 XI, 7 | prodidit vos imperator vester, addixit, et nunc ille liberos habet?'
159 IV, 6 | advocationem [sacrae] mortis adducam. relaturum me putatis illa
160 VI, 7 | culpae meae: ego uxorem adduxi, et, ne miseram matrem dolore
161 I, 17| Vivebat illi magna pietas, aderant, quodcumque iusserat, de
162 VI, 13| primum illud, ut etiam qui aderit, possit inpune nihil praestare,
163 IV, 17| erit conspicuus;' eminui. 'aderunt bella;' venerunt. 'ibit
164 XII, 11| vomitus et ultrix paenitentia, ades, longi ieiunii imperiosa
165 IV, 3 | auctoritatis, quem putavit adeundum, qui sic timebat? homo qui,
166 XV, 7 | quod laboribus exorentur adeuntium: faciet hic amator, ut divites
167 XV, 9 | tenuissent. quid? blandis adfatibus inpotentissimum eludis adfectum?
168 XVIII, 7 | sceleris ardor captabit adfectare gravitatem.
169 XIX, 5 | hominem extra sensus adfectusque positum, quisquis non miseretur! --
170 VI, 13| dubitatione, quam non habet, adferam moram. neque enim puto,
171 IX, 6 | hinc virgae, inde flagella adferebantur. homines piratas putares.
172 VI, 5 | pervenit iuvenis ad piratas adferens redemptionis meae se pretium,
173 VI, 12| quoque, si ita pergitis, adferet quandam cavillationem ista
174 IV, 22| magnis vulneribus cadaver adferri. relinquo tibi pro me omnes <
175 VII, 11| alienum? deinde non ipse adfers eculeos, non ipse disponis
176 XVIII, 16| in fidem erupturae vocis adfertur, ut fateri videaris invitus.
177 XV, 1 | rationem, nihilque gravius adficiat conscientiam bonorum, quam
178 V, 15| bella vulneribus, sed levius adficit quicquid viribus feras,
179 XII, 10| dum moritur. nemo adeo adfinis fuit, nemo tam coniunctus,
180 XV, 4 | enectum tristis conploraret adfinitas. non pudet ergo, quod vacatis
181 IX, 8 | alioquin minabatur idque unum adfirmabat interesse, utrum vicarium
182 XIV, 9 | ut desinam, si, quantum adfirmas, invitum miseraris ac diligis?
183 VI, 17| plurimum loco levibus officiis adfixae. tuum quidem adfectum si
184 XII, 22| nos grave huius anni sidus adflavit, nostrum hoc fatum fuit,
185 XII, 14| citra spem convalescendi adflicti sumus, immo etiam citra
186 I, 1 | innocens fuerit; non petit, ut adflictum allevetis, nisi et probaverit
187 XIV, 2 | fui, quibus nobiles opes, adfluentes indulsit fortuna divitias,
188 IV, 4 | extrinsecus consentiebant, adfuere response: bellum, hostis,
189 XVII, 8 | sic blandiuntur, ut sibi adfuisse credant misericordiam, favorem;
190 VI, 11| imbribus terra concrescit, adgerunt pulverem venti, et liquefacta
191 XII, 13| quaerendum, quomodo res verbis adgravetur? adeo infirma est calamitatium
192 XV, 2 | defensionem periclitantis adgrediar? timeo, ne, si coepero simplicissimae
193 XIV, 8 | constabit, ut adhuc labentem adgrediaris animum, ut coa[du]lescentis
194 II, 11| sufficit ferro, facinus adgreditur, cui adhibere conscium,
195 XIX, 3 | ultra vires senectutis adgressus; ignes ex proximo raptos,
196 XV, 10| cui perditis visceribus adhaeremus inquieti, lascivientis adhuc
197 VIII, 11| quacumque filii curatione non adhiberes propinquos, non interrogares
198 XIX, 12| qualis vernilibus corporibus adhibetur? ideo enim eculeos movebam
199 XV, 3 | defuerunt misero preces; adhibita sunt ex ipsa iuvenis condicione
200 IX, 2 | est, hic in publico vobis adhibitis rogabo. non ego aes alienum
201 X | indicavit marito. ille adhibito mago incantavit sepulcrum.
202 XV, 7 | porrexit'; o quam timueram, ne <a>diceres 'amatorium sui'! consurge
203 XIII, 13| mediocritate munusculis illa semper adiceretur commendatio: 'hoc tibi mittunt
204 VI, 12| Qua de re ideo pauciora adiciam, quod nobis quoque, si ita
205 V, 18| quantum pudori, quantum adiciat affectibus meis inter tam
206 VI, 6 | inrequietas diceret lacrimas, adiciebat: 'iam paene caeca est. fortasse,
207 XII, 11| obicimus; ac, si videbitur, adiciet forsitan non esse rem publicam,
208 XI, 1 | suorum satietati hoc quoque adicit, ut orbitatem meam liberis
209 IX, 22| vicaria morte sua redemerit, adiciturque miraculo fabulae fecisse
210 VIII, 14| filii mortem, si facinus adieceris! tu occidis, quia desperavere
211 XVII, 6 | defensioni meae difficultatis adiecerit, quod iam pridem in domo
212 IX, 8 | carmina finxerunt, fabulae adiecerunt sub hac conparatione taceant.
213 XVI, 8 | ut redimeres. sine dubio adiecisti ad matris adfectus; oculos
214 V, 16| et veteribus capitivis adiectus cotidie novus aliquis impatiens.
215 XVII, 17| palpitantemque iussisses adigere ferrum, premerem clausis
216 IX, 5 | apparebat vitae non parcere, adiit, exploravit, et tamen ille
217 XIX, 11| quanto melius, mater, ipsum adisses, quanto fortius interrogasses
218 II, 7 | vilitati novercale nomen adiungas? mulieri, quae post liberos
219 VI, 13| stetit. quo quidem modo non adiutores calamitosis parentibus filios
220 VI, 20| optimus filius corpore suo adiutoria matri redemit, profecto
221 XIV, 9 | contentio semper accendit. adiuvabit te interim libertas ipsa,
222 XII, 21| tu cum frumento redibis. adiuvabunt pugnantem iusta sacramenta.
223 VI, 20| ipsorum quidem causa, qui adiuvantur, discedere fas erit, nec
224 IV, 6 | qua adhuc lex est, quae adiuvare possit mori volentem, commodate,
225 VI, 20| refert, ubi sit ille, qui adiuvat, quia praesens cura exhibetur,
226 IX, 9 | parentem meum. sustineas, adiuves, praestes affectum. si mereor,
227 VIII, 17| medicina profecit. quid adlaturus huic aegroto es, quod non
228 XIV, 9 | sed tamquam miserearis, adlega. quamquam quid opus, inde
229 VIII, 19| suorum amplexus, inter suorum adloquia posuerunt! ut erat iuvenis
230 VIII, 20| miser haustibus, detinebatur adloquiis, conprimebatur residuus
231 VIII, 19| hoc fuit perituri iuvenis adloquium: 'fortiter dura, patienter
232 XII, 23| infunde in sepulcra et admetire tumulis! ibi sunt, qui mandaverunt.
233 XII, 7 | salutem nostram peregrinis admetiris, et secunda tempestate in
234 XIX, 9 | maria, non rura colere, non administrare rem publicam, non ducere
235 I, 11| usque ad limen ipsum. o admirabilem casum! Nec cruor ante defecit?
236 XVI, 2 | tanto plus in affectu est. admirabilior caritas, in quam coimus
237 IX, 8 | paucissima amicitiae paria admirabiliora fecerat longa temporibus
238 IX, 22| fratres quoque illa maxime admirabilis, tamen alterna mors est.
239 XIII, 9 | residit omnis tumor. illa vero admiranda sedulitas, quod operi totus
240 IX, 17| Minucius, ut Tiberium Gracchum admirata civitas est Scipione in
241 XVI, 6 | nondum circa se tenet omnes admirationes, quia tota non contigit,
242 XII, 10| reputet, quae tulerit, quid admiserit. plane immanis belua est
243 XVIII, 17| suspiria. si quid feci, si quid admisi, fatebor. ecce supra lectulum
244 II, 4 | in conscientiam sceleris admissam, non hoc primum exegit a
245 XVIII, 13| custodi; si quod facinus admissum est, torquebis quidem filium,
246 IV, 2 | mori volo, ne parricidium admittam, non invenio, quemadmodum
247 I, 12| deprehendendo scelere quam reus in admittendo, hoc esse in causa puto,
248 XVI, 4 | manum! me ad amicum meum admitterent alterius catenae tyranni,
249 II, 9 | exploretur, abruptum est? facinus admittet, in quo nihil ipse facturus
250 VIII, 16| debere genus istud curationis admitti. peractum est velut de genere
251 II, 9 | omnium membrorum vulneribus admittimus. caecum vel hoc faciet innocentem,
252 XII, 19| redemptores vitae admittis, et nos admone; melius vendis. nos quicquid
253 XIV, 9 | fortassis amator alius. admoneas condicionis, sed inter oscula,
254 XIII, 11| iterum ac saepius, iudices, admoneo, considerate, dis<pi>cite:
255 VI, 21| dicendum est, quod hoc ipso admoneor exemplo: in honorem pietatis
256 X, 17| oracula fieri et nocturnis admonere praeceptis, sentire, quas
257 VI, 23| abstuli. omnis me aetas mei admonet luctus: senectus, ad quam
258 XII, 11| inplicitae, si quid potestis, admonete, animae, et a ferali ventre
259 IX, 9 | 9] Quid me admonetis supremarum amici mei precum,
260 XIII, 13| relata est mihi gratia! ~'Admonui,' inquit, 'et, ut transferres,
261 XIX, 15| adtonitus, amens. quotiens admotis ignibus ad aliquam corporis
262 XIX, 15| paterni furoris accincta admove eculeos, flagella, laminas;
263 II, 17| errantis. paulatim deinde admovendus est pectori mucro, et, ne
264 XI, 9 | esse ratione tractandam. admoventur es ecce contra lacrimas
265 XIII, 14| dedisset, diceret ipsum labiis admovisse pocula; si percussorem posuisset
266 XIX, 15| totoque corpore pariter adnisus, antequam mentiretur, occidi. ~
267 XII, 14| tamen cadavera mortibus adnumerare non possumus. citra spem
268 IX, 14| patris. adice, si tanta in adolescente indoles fuit, quantam nulla
269 IX, 23| iuvenis filius, miserebitur adolescentis. fortasse proderit mendicaturo
270 XVII, 12| crevissent, in ipsius vitii robur adolescunt.
271 IV, 17| perveniet ad iuventae robur;' adolevi. 'viribus erit conspicuus;'
272 IV | deinde parricidam. cum adolevisset qui erat natus, bello patriae
273 IX, 15| communis omnium sortis velut adorato numini [et] stipem posuisse
274 IX, 12| nisi me nova velut in portu adorta tempestas paternis laribus
275 XVII, 9 | abdicatio, dii inmortales, quem adparatum, quem movit ambitum! ego
276 XII, 22| scelerate? et cum hoc timeres, adplicabas? onustus viator apud latrones
277 XII, 22| accedere negotiator, saepius adplicari onusta classis. itaque non
278 XII, 25| proximum litus mature classis adplicata est. ego tibi possum satis
279 I, 14| colorare. Scilicet semper isti adposita capulo manus, hae diebus
280 XVII, 15| alius videretur. ~Te nunc adprehendo, te interrogo, pater: ita
281 VI, 8 | lacrimae, non questus. putes adpulsum ad litus aliquem esse piratam.
282 VI, 15| inpensas, quod, dum illi adquiro, captus sum. non indulgentiae
283 XVII, 14| sermonem; invisus sum, tamquam adroganter insultem doloris causa dicor,
284 VI, 22| audis. non morienti pater adsedi, non aegri caput molliori
285 VI, 19| accipere, non vicarium potest. adsedisset scilicet lectulo inefficax
286 XII, 1 | primum tamen ille sibi adserit locum, qui est ex hoc iudicii
287 XVII, 3 | vestri fortius imperiosis adseritis adfectibus, et, ne pudorem
288 XIX, 8 | negare; me tantum fortior adsertio unici decet: eripiendus
289 XVII, 2 | pietatis eversae recens adseruit inmanitas; parricidam me
290 XII, 10| 10] aegri adsidentes timebant et labentem animam <
291 VIII, 13| merserunt. fortius feras inter adsidentium manus, inter suorum officia
292 VI, 19| necessaria filii praesentia fuit; adsidere enim, cibos ministrare,
293 XV, 7 | pretia, non stipes, sed adsides, sequeris, haeres, praestas
294 XVII, 13| adloquitur maestum, non adsidet ille languenti. gratissimus,
295 XIII, 11| quisque doloris iudex sit, et adsiduae scelerum causae [se] rebellant,
296 IV, 13| saeculorum infinita series per adsiduas temporum vices sua lege
297 XIII, 15| cotidiana statione laboris adsidui ne damno quidem summoventur?
298 XVII, 13| patientiam parant, quae durant adsiduitate firmantque mentem; quod
299 I, 14| praetemptare pectus, ubi adsiduo visceris pulsu non quiescat
300 VI, 6 | dicebat tamen omnia, et cum adsiduos planctus et inrequietas
301 V, 6 | exitus necessitatibus meis adsignare rationem: periit quem redemi,
302 IV, 12| primis continuo natalibus adsignata est virtus pariter et facinus,
303 XIII, 14| impudentiaene, iudices, eius adsignem, si hoc nihi<l> apud vos
304 IV, 12| post hanc denuntiationem adsignetis animum? homo sum, cuius
305 I, 5 | nimium suspecta, inprobe adsimulata: spatiosissimus paries et
306 XVIII, 12| intersint magistratus, adsistant, quibus habere possit civitas
307 XIX, 15| ora, super oculos iacentis adsistens clamabam: 'furiose, demens,
308 XV, 3 | amplius preces, ne querelis adsistentis, ne lacrimis moveretur exclusi[t].
309 XVIII, 15| exustos artus metuendus adsistis, et causas quaerente matre,
310 XIV, 11| publice detinet quod queror, adsisto, convicior.
311 XVIII, 6 | nuntiavit ancilla, inprovisus adstiti, dum non timeor, adveni'?
312 XVI | sumeretur. et iureiurando adstrictus est. venit iuvenis in civitatem;
313 XIII, 5 | aurora lucem vocavit, in adsueta miserae pascua volant, ut,
314 XIII, 15| igitur? tenet me dolor et adsuetae voluptatis desiderium. sunt
315 IX, 2 | alimenta uni seni parce vivere adsueto nec liberaliter data nec
316 XII, 10| quod cum si universi, qui adsumus, proclamemus, haec tota
317 IV, 14| animus ausus diligenter adtendere in arcana naturae sacrum
318 XIX, 15| dolor exit in verba, fuit adtonitus, amens. quotiens admotis
319 VI, 8 | speciem vetustas reliquit, sed adtritae manus et tumida vestigia
320 XII, 10| venit ad ultimum diem, adtulit frumentum. gratulemur, quod
321 IX, 10| lenonum parasitorumque cara adulatio in crimen venit; cibaria
322 V, 7 | promeruerimus obsequiis, adulatione, patientia, natales ortus
323 XI, 3 | necessitatibus, in quibus nihil adulationi, nihil praestabatis obsequiis,
324 X, 18| blandius vultu, quid magis adulatur oculis, quid possunt videre
325 VI, 23| pueritia, quam nunc transivit, adulescentia, in qua periit. supersum,
326 XVIII, 9 | possit, ut debeat, adice, 'et adulter et raptor; in illa matrona
327 XVIII, 5 | quereretur uxor, si diceret: 'adulterium de me facile suspicatus
328 X, 11| mei vel parvuli vel iam adulti vel novissimam iuvenis auferres,
329 VIII, 7 | peregrinationes, qui iam adultos in castra magnorum parentum
330 X, 11| risus oris, expressos et adumbratos artificis manu vultus. sed
331 XII, 5 | civitates incendium nostrum adussisset. erat quidem aliquid in
332 VI, 12| potuerit omnem actionem partis adversae prima statim recitatione
333 VI, 11| neque vobis praecipio, sed adversariae exprobro. legem quidem istam
334 VI, 7 | fraudarem, ipse meis umeris adversariam meam usque ad litora tuli.
335 IX, 9 | iratus etiamnum tamquam adversario meo! at omnis impetus excipiebatur
336 IX, 3 | fortuna indignius inparem adversarium patitur. ergo conseruit,
337 IX, 22| occisus est! recepit pectore adverso ferrum et quasi, quam emittebat
338 IV, 8 | periremus inviti, et contra tot adversos casus patientiae nobis aequanimitate
339 XVIII, 7 | gaudet egressibus? unde adversum omnes tam rigida conversatio,
340 IX, 10| convivia et pervigiles iocos advocata sodalium turba solutus atque
341 IV, 6 | legis attingere, ut illam in advocationem [sacrae] mortis adducam.
342 XIX, 15| audires. occupavi, fateor, et advocatis, quas iam consumpseram,
343 XVII, 10| ambitum meum, quo remuneror advocatos, quo persolvo iudicibus,
344 X, 15| fracta sparsisset urna. advocatur homo, cuius ars est ire
345 X, 16| si ita est, magum ad quid advocavit? pessimi parentium, qui
346 IX, 1 | supplex. licet enim totas advocemus in odia fortunae vires et
347 VIII, 20| at mulier infelix clusis advoluta foribus cruentumque secretum
348 XII, 11| lucorum frondes nec publicarum aedium dispersos parietes obicimus;
349 XII, 2 | vivunt, ipsi sibi rei, graves aegra et tabida membra in publicum
350 XIII, 6 | distulit mors lentior, sicut aegrae solent sub ipsis pendere
351 VIII | quibus erat mater et pater, aegrotare coeperunt. consulti medici
352 VIII, 17| profecit. quid adlaturus huic aegroto es, quod non tot saeculorum,
353 XV, 9 | vacaret agere longa languoris, aegrumque non deceret totarum noctium
354 IX, 3 | gravius. neque ulla fuit aemulatio (quae enim esse inter inpares
355 IX, 18| mehercule iam de vetere aemulo poena; superest panem eripere
356 XIII, 10| quaeritur, sed de loco, non aequa portione cum sceleribus
357 V, 3 | iudices, maiorem pietatis aequae probationem: filium nec
358 V, 12| causas, et salva caritatis aequalitate est quiddam, per quod tacito
359 V, 3 | essent. hanc apud me iuvenum aequalitatem etiam in calamitatibus fortuna
360 XIII, 18| exordio in omnem partem opus aequaliter crescit, nec quicquam ex
361 VI, 16| nempe cotidie nox oritur, et aequam temporum portionem involvit
362 V, 15| nexibus, et habet aliquid aequanimitatis cum poena sua posse rixari.
363 V, 18| affectibus meis inter tam impares aequata condicio. aeger, qui tantundem
364 XIII, 2 | latius inundavit, <postquam> aequatae solo villae et excisa pagor<um>
365 XII, 16| merita tua non conditores aequaverint, non ipsi dii plus praestiterint.
366 V, 14| homines, quos natura pietatis aequavit, differentiam nisi de dolore
367 XIII, 14| honestis in hac, ut putamus, aequissima libertate legibus vivimus,
368 XIII, 2 | tugurii rusticum culmen aequitas animi regna fecerat, satisque
369 XI, 4 | licet solacio idem sit, aequitate minus est. ut idem sit supplicium
370 IV, 6 | magnorum pretia meritorum solas aequitates; tanta remunerandum benignitate
371 XII, 15| amissum: opera restituam, aerarium replebo, naves, arma reficiam.
372 IX, 2 | adhibitis rogabo. non ego aes alienum luxuria contraxi,
373 IX, 12| patris. duxit me similis aestas, evicerunt officia, cepit
374 X, 12| quantum perdideris, hinc aestima: hoc tibi si non contigisset,
375 V, 9 | tua genua provolvor, ut aestimandus sim. nulli malus est pater,
376 XVII, 11| instrumenta prohibent, sed aestimant usus. finge me velut in
377 VI, 7 | prima verba orbitatis animo aestimantem fefellerunt. quis autem
378 V, 13| non probitas, non mores aestimantur, et de corporibus sola taxatio
379 I, 1 | moribus, quibus videntem aestimaretis: vita, pudore, pietate.
380 IV, 9 | mortis reddi voluit, non aestimari. ~Possum igitur, P. C.,
381 I, 11| difficile. Ille ergo non aestimat, cum manum cruentam parieti
382 XIX, 5 | misereri. non est, quod vos ab aestimatione malorum meorum mollior sexus
383 XI, 4 | ferre non possit. frustra aestimatis, quam crudele, quam saevum
384 XIII, 16| scilicet ambitiosi nostri aestimatores proxima divinis credimus,
385 IX, 2 | inimico, vereor, ne iniquis aestimatoribus inexpiabilis illius et saepe
386 VIII, 19| invidiam: 'ille,' inquit, 'aestimavit, ille decrevit,' ergo manifestum
387 IX, 17| ferentem. sed sane superbius aestimet miserias longa felicitas
388 XIII, 4 | anhelitum traherent, haec ad aestivum solem porrectas panderet
389 XIII, 3 | vernis fetibus texere vel, ne aestivus ardor aut hiberna vis gravidam
390 XIV, 4 | constantius, quod inmodico ardoris aestu et exundante inpatientia
391 XII, 2 | praestiteram; hoc et meis feci. aestuant adhuc intra pectus sepulta
392 XII, 10| nihil est, opinor, quod aestuet <aliquis: fames> in desertum
393 IV, 10| prorogentur tempora, iungantur aetates, quandoque tamen non potest
394 XII, 14| agitatus nihil fortunatius in aeterna sede utcumque compositis
395 VIII, 22| in aliquo <angulo> sedis aeternae pudore requiescis, sive
396 XV, 10| et cui se naturae debet aeternitas, sed ille mitis et serius,
397 VI, 6 | supremum tamen et (nefas!) in aeternum me iam catenatis manibus
398 IX, 9 | propinquos securo consenescere aevo, cui tranquillam sine reprehensione
399 XIII, 2 | tumultu civitatis ignobile aevum agere procul ab ambitu et
400 X, 1 | differentia novae calamitatis affectat, quae sola omnium supra
401 IV, 19| ne quid fortuna, ne quid afferat casus. quousque timebitur
402 V, 12| immanitas. interim multa possunt afferre casus: sperare licet, <fili>,
403 II, 1 | patrocinium summae pietatis affertur quicquid defenderet alium
404 I, 17| Te, opinor, hic gravius afficit dolor, inpatientius hic
405 V, 17| quo[d] miser torquetur, afficitur, non languorem credo, sed
406 IX, 18| hostili paene concursu in affinitatem manus. unde tantum misero
407 IX, 10| sodalium turba solutus atque affluens agerem, tantumque impenderem,
408 XII, 22| quod felicissima annona, affluentibus copiis, fortunatis opibus
409 IX, 20| secundo Punico bello Scipio Africanus vinculis exsolverat, memoriae
410 XII, 11| omnia, rogo, scrupulose agantur. videte, ut iure irascamur,
411 VI, 19| excidisti, et, tamquam id agas, ut merita tua iniuria vincas,
412 VI, 21| defendere et, cum iudicium agatur exempli, tandem causam suam
413 XIX, 13| nec torquentibus aliis agebam iudicem pater. ego tunc
414 XV, 11| quod opus odio fuit. nihil agebant castigationes et preces
415 XIII, 2 | mihi paternus, iudices, agellus, sane angustus et pauper,
416 II, 23| tam piae caecitatis, et agenda reliqua pars causae admiratione.
417 IV, 10| pleni securitatis, gratias agentes. solus vixit, quoad voluit,
418 VI, 1 | fluctus nuntiarunt, et aliud agenti patri subito ad litus orbitas
419 IX, 7 | quid horum omnium ignari agerent propinqui, nihil peius de
420 X, 17| terroribus sollicitas semper ageres suspensasque duceres noctes.'
421 I, 17| contumeliarum genus est, ut dominum ageret, rogabant, nunc quanta,
422 VI, 9 | ligitas, harenam fluctus aggeret, iniciat humum misericors
423 V, 6 | quantulocumque veneretur aggestu. ~
424 VIII, 9 | occidere, ferro, vulneribus aggrederis? non potest hinc tibi venire
425 II, 8 | hominem iuxta te iacentem, aggredi senem, qui se tuis crediderit
426 XIII, 7 | aequum erat inter vicinos sic agi? sed excutiam singula, nec
427 X, 1 | lugentis umbra veniebat, nec agitabat incertos levis imago somnos,
428 VIII, 20| animae sedem cruentis manibus agitantem ne festinet, hortatur, iubet
429 XIX, 14| venenum? negas. proditionis agitasse sermones? negas. tyrannidis
430 XVIII, 11| dissimulanter indicia tanti sceleris agitasses: observa sermones, secreta
431 X, 17| praestiti, ne attonitis agitata terroribus sollicitas semper
432 VIII, 12| civitatis oculi, parentum tamen agnitio dinoscit, separat notitia
433 V, 11| fateamur paulisper hoc crimen, agnoscamus hoc nefas: impudentissime
434 I, 2 | istud, si crimen putatis, agnoscimus: iuvenis hic patris sui
435 XV, 4 | conversatione consumere? non agnoscunt leges ac iura miseros; hic
436 IX, 23| quid vis porro faciam? agrestia opera? delicatior, quod
437 XII, 4 | et inanis culmos tristis agricola iactavit ventis nihil relicturis.
438 XII, 4 | fuit, nec qualis alias ab agricolis accusari solet perfidia
439 XIII | actio. Pauper et dives in agro vicini erant iunctis hortulis.
440 XII, 9 | horreis condimus. retro aguntur exequiae; aut circa <corpora>
441 IV, 17| palpitantibus adhuc cadaveribus alacer insisto? virtutis sunt ista,
442 IV, 11| exire de saeculo debeo, dum alacre corpus, dum spiritus viget,
443 V, 8 | veneratio: bonum patrem filius alat, lex malum. non faciam hanc
444 IX, 4 | tempestatis incursus et albentes fluctibus scopulos aliaque
445 XIII, 12| suco tumescit uterus et albentis accipit rimas, necdum tamen
446 IX, 5 | miser apud piratas non eram; alebat devotum corpus gravior omni
447 XIII, 15| et, cum perdomanda, cum alenda sint, nihil tamen possunt
448 VI, 11| natura ut in generandis alendisque hominibus quae necessaria
449 V, 8 | minoris affectus; propter haec aleretur amicus, pasceretur extraneus.
450 XII, 21| pecora, diripiam; bellum me alet. citius ad frumentum perveniemus,
451 IX, 4 | albentes fluctibus scopulos aliaque pericula tantum maris pertulerunt!
452 XII, 25| proprium stipulari, utique cum alienam rem vendunt. potest fieri,
453 XII, 8 | audebat, subiit furor et alienatio mentis, et tota sui arbitrii
454 XII, 10| comedimus, nostros, nam si alienos vellemus, nemo [audebat]
455 VIII, 17| spiritus receptis premitur alimentis, ad puriores meatus ieiunio
456 | aliquos
457 XIII, 12| inmorantur, libratis pendeant alis? quis umquam quod ferentem
458 II, 1 | hoc primum itaque publicis allegamus affectibus, quod pro se
459 XI, 1 | parvulos suos ostendit, allegat, tamquam non ego potius
460 VII, 13| iudices, infirmitatem meam allego, commendo: si me forte fiduculae,
461 I, 1 | non petit, ut adflictum allevetis, nisi et probaverit esse
462 XII, 3 | subsequetur sermo? non alligabitur lingua?
463 X, 8 | imaginem, morti stringunt atque alligant tamquam reum corpus animam.
464 XVI, 8 | servavit oculos suos, ut alligaretur. dii deaeque, quantum ille
465 XII, 16| spem publicam ad ancoras alligas? non stat interim dies,
466 VI, 4 | fletibus tremulae, o parum alligatae manus, o dolenda uxoris
467 XVI, 3 | quod <non> sumus pariter alligati: sic magis adversus solutum
468 VI, 6 | calamitate deseram? ego alligatum relinquam? Et quomodo ad
469 V, 20| aeger, vidit propinquos, allocutus est amicos, mandavit, exegit,
470 XI, 9 | osculaberis ante perituros, alloqueris, accipies suprema mandata
471 XIX, 16| fas est enim iam tuos alloqui manes -- exprimere mihi
472 XVIII, 16| quod supra silentium trahis alta suspiria, quod in prorumpenti
473 XII, 26| destrictosque ramis cibos, quod aris altaria non inposuimus, quod populus
474 | altera
475 IX, 22| maxime admirabilis, tamen alterna mors est. una fingitur coniunx,
476 VI, 15| etiam salvis luminibus alternans, continua nox duxerat.
477 VIII, 19| ut ex fratribus possit alteruter occidi. numquam, iudices,
478 V, 14| quicquid [inter vos] in alterutro fecero, affectus est, quo
479 XII, 15| arma reficiam. hic vulnus altissime penetrat, hic ipsa vitalia
480 VI, 4 | figurationes et pectora hominum alto errore confusa! nemo illam
481 X, 4 | iam plangorem familiae altus sopor vicerat.
482 IX, 23| aliquando egentem pauperem alui. accipe satisfactionem,
483 XVIII, 3 | ministeria seposuit; suis aluit uberibus, suo fovit amplexu.
484 XIII, 6 | omnes perdidi. celebre illud alvearium et domino suo notius ad
485 XIII, 3 | vis gravidam penetraret alvum, hiantis rimas tenaci linire
486 VI, 6 | tu illam tuere, defende, ama, ne relinque. sic paria
487 XVIII, 17| caritatis exagitabat adfectus: amabam, marite, periturum. infames
488 VI, 20| reddidit tibi quem magis amabas. siste iam lacrimas, maritum
489 IX, 14| ultro praestantem, et sic me amabat, quamvis tu esses inimicus
490 VI, 3 | sepeliri optavimus, ille amabilis infans, ille blandus puer,
491 XIV, 6 | quantum ira, quantum dolor? amabit, cui permiseris, execrabitur
492 XV, 7 | amare desinat, non nisi ab amante praestatur. ~
493 XIV, 8 | tantum non potest pati. ~'Amanti,' inquit, 'dedi.' hoc si
494 XVI, 3 | hominibus adhuc tantum feliciter amantibus, an haec est magnae semper
495 XIV, 11| explicitus! modestior, cum amarem, et quietior; fuerat sane
496 XV, 2 | obicere meretrici et quod amarit et quod amare desierit.
497 XII, 7 | contigit, de pascuis rixa est. amaros fruticum cortices et ramorum
498 XIV, 12| nec umquam visus sum magis amasse. ~Intellegitis, puto, iudices,
499 XV, 6 | simultatibus trahunt. quod odium de amatore meretrici, quae praeda de
500 XV, 12| alterius et fortasse divitis amatoris iniuria receptum inter oscula
501 XV, 7 | timueram, ne <a>diceres 'amatorium sui'! consurge agedum, iuvenis,
|