25-amato | amatu-cessa | cesse-consu | conta-desid | desie-elusu | emana-fallu | falsa-hausu | hebea-iniqu | inire-lapsu | laque-morab | moram-oppro | optab-pocul | poena-pugna | pulch-resti | restr-socia | socie-terre | terri-vestr | veta-~
Decl., Caput
2035 XV, 13| sciemus amare desisse, cum desieris odisse. ~
2036 XV, 2 | quod amarit et quod amare desierit. ne quem igitur accusator
2037 XV, 7 | medicamentum crudele, saevum: desii pauper amare meretricem!
2038 X, 17| inputas, quod filium videre desiimus? somnum enim a te petebamus
2039 XVII, 17| colla nexus, conarer abrupto desilire laqueo; si non iniceres
2040 I, 6 | miseri, ne esse miserabiles desinant, et quisquis amisit oculos,
2041 XIV, 10| cruciatus; aliud est, ut amare desinas, aliud, ut oderis. recessisse
2042 VII, 4 | honorem alicuius inventum est, desinet privilegium vocari posse,
2043 X, 18| effecerunt quod repromiserant: desinis erubescere iam, quod filium
2044 XV, 8 | remedium amoris mulier invenit. desinite nunc incestum timere, mortales,
2045 XIII, 8 | generantur, naturae reddemus, desinitis divites esse. si vero haec
2046 XV, 13| hominem. tunc te sciemus amare desisse, cum desieris odisse. ~
2047 X, 5 | infelix, etiamsi talem videre desisset. Primo tantum stetit et
2048 XII, 15| exhausta est civitas et desolatae domus, triste florentis
2049 XIX, 16| interrogas? eamus, uxor, in illam desolatam domum, in illud iam patris
2050 V, 2 | hoc inopiae squalorisque despectu famam optimi fratris incessit.
2051 XIV, 3 | mortalibus vanitatem fastidio mei despectuque captavit, et fama inde quaesita
2052 VI, 22| causa solutus es neglectus, despectus, quidni, vilis senis vicarius?
2053 VIII, 11| circa filiorum languorem ad desperantes potius accedere. fidem habes
2054 VIII, 14| inventus sit, qui contra sensum desperantium genus aliquod sanitatis
2055 VIII, 3 | innocentior est simplicitas desperare, si remedia non noveris,
2056 I, 7 | ista, sed oculorum; caecus desperaret, etiamsi tam multa nox polliceretur. ~
2057 VIII, 14| non potest, quod videris desperasse, numquam ex hoc rationem
2058 I, 13| de omnibus coniugis tui desperasti obiter affectibus. Miserrimus
2059 VIII, 14| medicis paramus? nemo magis desperat, quam qui se negat nosse
2060 XVII, 7 | necessitates, omnis citra desperationem dolor, ira languescit. et
2061 VIII, 9 | medicorum trahere consensu: 'desperaverant,' inquit, 'de duobus.' sepono
2062 VIII, 14| adieceris! tu occidis, quia desperavere medici? quererer mehercules,
2063 XIV, 9 | erubescam, ut aliquando desperem. is tantum in amore sanatur,
2064 XVII, 20| expectationi tuae repromisi, nolo desperes. fruere quin immo ante suprema,
2065 VIII, 9 | praestas, nisi ut iuxta te nemo desperet? dicturum me putas: 'non
2066 XV, 6 | adfectibus, ut pignora sancta despicerem.' illud odium in meretrice
2067 IX, 17| et alienum casum facile despiciat securus sui; ego quotiens
2068 IX, 14| cariorem spiritu suo, etiamne despicienda mihi rarissimi boni occasio
2069 XVI, 5 | ego contemno matrem, ego despicio caecitatis obsequia, homo
2070 XVII, 11| qui non invenio conscium? despicior a liber<t>is, contemnor
2071 IX, 6 | comparatus; certa enim harenae destinabar victima, nemo munerario
2072 XIII, 17| rapuit, ad dirigendos in destinata cursus modico lapilli pondere
2073 XVI, 4 | arcem, quid sibi velit quasi destinatas operire cervices. non odit
2074 IV, 8 | reddidi causas? ita non ex hac destinatione sentitis, quicquid dici
2075 VIII, 8 | vinctorum, et inter tot destinatos totque perituros omnium
2076 XIII, 4 | meis manibus arbusculas destinatus exul ~decreveram~. volui,
2077 IX, 9 | fortunae, quem mors sibi destinaverat, emissus ludo nocentior
2078 XI, 11| affectus in media ultione destituat. sed adiuvate, miseremini,
2079 II, 21| deprehensus est iuvenis, ubi illum destituerat impetus timoris. potest
2080 VII, 8 | brevissimum confessionis est genus destituisse quod videris.
2081 XII, 17| nihil enim gravius quam destitutae spes torquent. ne interrogare
2082 XII, 13| dentes, rigentem vultum et destitutas genas et inanes faucium
2083 X, 1 | qui liberorum mortibus destituti cuncta vota et praeparatas
2084 XV, 4 | terribilem; oscula poscit, destitutos queritur amplexus. vultis
2085 XII, 26| maciem corporis, vulsos terra destrictosque ramis cibos, quod aris altaria
2086 XII, 8 | campos evolsimus, silvas destruximus; novissime nihil relictum
2087 XIII, 16| disciplinas multo labore desudent, nulla apes nisi artifex
2088 XII, 12| foro nostro iudicium fuit, desuetudine ipsa iura exciderint: quomodo
2089 IV, 14| dignamque faciem, spiritum desuper, quo pariter <omnia> animarentur,
2090 XVIII, 3 | crescentis infantiae similitudo detegeret. natum de te continuo, si
2091 XIII, 8 | cotidie iugo boum colla deterimus, cur in usum vestium saepe
2092 XVII, 11| scelerum conatus adiuvatur deteriorum cotidie fecunda mortalitas,
2093 XI, 3 | semper apud sollicitos in deterius prona persuasio est, abusus
2094 II, 5 | utrum deinde intellectis deterrimae mulieris insidiis filium
2095 XI, 6 | scelerum comparatione nihil est detestabilius hominibus, qui leges ipsas
2096 XII, 9 | horror ex facto et taedium ac detestatio sui et planctus, sed, cum
2097 XVII, 13| invicem simultates et mutuis detestationibus invisa respirent; odium
2098 XV, 6 | hanc, quam nunc pauper detestatur, accusat, amare mallet. ~
2099 XIX, 14| fecit temporibus invidiam, detestatus est patrem, conviciatus
2100 XV, 5 | sollicitet aspectu, sermone detineat.
2101 XVI, 1 | ratio clementiae, ne ibi me detineatis, ubi non prosum. nec dissimulo,
2102 VIII, 20| reficiebatur miser haustibus, detinebatur adloquiis, conprimebatur
2103 XVI, 11| vulneribus oculorum, nolite detinendi putare causas; idem videns
2104 XIV, 6 | inter exitum vitamque non detinent, ita crudelius quod sic
2105 XVI, 5 | orbitatem. quid enim, si me detinente matre pater a latere revocaret?
2106 XVI, 6 | liberos, qui misericordia detinentur. ut turpe sit, quod recedo,
2107 VII, 10| quomodo excogitant artes detinere supplicia, et de pereuntibus
2108 IV, 23| deprimite telum et ante omnia detinete patrem. nescio quam longe
2109 VIII, 19| rogos, qua corpus exanime detinetur amplexu? dii immortales,
2110 XVI, 3 | aestimare, quod nos non detinuit haec mater. ~Utrumne igitur,
2111 XIII, 9 | censum laboris assidui non detractare militiam? at non ipsae domum
2112 VIII, 6 | impudenter facit, quod pro detracto ~matrona cultu negatoque
2113 II, 17| vultus, ora tractentur, detrahantur velamenta corporibus, quaeratur
2114 X, 13| inquit, 'oculis meis fidem detrahat. fili, indulgentissime adolescens,
2115 IX, 22| fortunae nomina, ut mihi detraheret, induit sibi. venit in harenam
2116 VII, 1 | Sentio, iudices, plurimum detrahi calamitatibus meis miserationis,
2117 VIII, 14| circumeunt fortassis aegros, quos detrahit, quos avocat alia curatio?
2118 X, 5 | denique scire, quid uxori tuae detraxeris? ex defuncto filio non habet
2119 V, 4 | condicione vincula me statim detraxisse languenti? oderitis licet
2120 VIII, 19| deliberas, dum unumquemque detrectas, parricidium in utroque
2121 VI, 4 | catenas macie mea laxatas et detritam lateribus meis consciam
2122 XV, 5 | iuvenis, sceleris, quod detulisti, qualem mihi debeas probationem.
2123 VI, 2 | uterque parens erat calamitate devinctus, unus autem succurrere utrique
2124 XIII, 11| montibusque distinguere. iam etiam devios saltus et silvas vasta solitudine
2125 XII, 23| desertum litus inpinge. Quid devitata procella prodest, quid subducta
2126 XII, 27| abrupimus. cadavera rogis devoluta sunt, et ad funera tamquam
2127 XII, 9 | sum. confitendum est enim: devoravimus homines et quidem avide,
2128 XII, 18| legatum misimus, et vilia ac devota capita vicinorum deliciis
2129 XII, 11| prorumpite, dum commissum nefas devoto capite expiamus et quasi
2130 VIII, 19| carnifex ille telum, non quo dextera statim totum vulnus inprimeret,
2131 I, 12| reptantis arescit. Hoc quid esse dicamus, quod circa cubiculum utrumque
2132 IV, 3 | cuius artis, cuius fuisse dicatur auctoritatis, quem putavit
2133 X, 14| quid ignis egisset. subinde dicebam: hunc ego extuli, hunc rogo
2134 XV, 3 | incidit remedium, quo iam dicebatur alius amator explicitus.
2135 XIX, 2 | patientia, sic quoque quam multa dicenda sunt! fuimus quondam, iudices,
2136 XII, 25| subvenerit reddendae rationis dicendaeque causae cogitatio. veniit
2137 IX, 9 | vicarius meus.' nec plura dicendi tempus fuit, iamque suprema
2138 VII | offert se pauper in tormenta dicens a divite eum interemptum.
2139 VI, 3 | praescribitur, dum dantur legitima dicentibus tempora, putrescit interim
2140 XVI, 4 | ille narrandus? si qua dicentis fides est, facinus mihi
2141 IX, 23| amicum habuissem, haec de te dicerentur. huic patri invidiosa quaedam,
2142 XIX, 11| omnes, occidisse filium diceretur et mater. ~Instas tamen
2143 XIX, 8 | in<ter>pretationibus praestes tuum dolorem? diceris ideo me interrogare, quia
2144 XII, 17| gubernati flatus sunt.' haec dicimus, at illa interim transvolat.
2145 XVI, 9 | homines nocentes, et subinde dictum est: 'vide tamen, amice,
2146 XIV, 11| libet, qui me paulo ante dicunt in amore fuisse miserabilem.
2147 IV, 20| nuper hostes putas? quantum dicuntur narrasse captivi, nescio
2148 VI, 3 | cum peregrinatio mea nos diduceret, maluit esse cum matre.
2149 XIX, 11| tamen et miseri senis ora diducis? puta me hoc solum dicere:
2150 II, 7 | uxor est, quam iungit, quam diducit utilitas, cuius haec sola
2151 IX, 3 | non intellegebantur. post <di>ductas tamen domos perseveravit,
2152 VIII, 13| militavere pariter? quid non diducti separatique fecerunt? quando
2153 X, 5 | videbis. subito ante me diductis constitit tenebris, non
2154 V, 2 | dissimilitudinem vitae quoque genere diductos.
2155 XVII, 1 | tristissimaque fata consilio diductus sum; nec pro malis meis
2156 XV, 10| priscae noctis operta caligine diduxerit primum, deinde miscuerit.
2157 XVIII, 13| filium contentione non sivit; diduxit os, quod iam suprema claudebant,
2158 XVI, 8 | vultus, concretae noctibus diebusque super ora lacrimae. ~
2159 V, 20| me negem, vultis in lucem diemque productus carceri suo reddatur
2160 XIV, 5 | credant: in hoc noctium dierumque sollicitudo consumitur,
2161 XII, 17| sustineamus, unde mortem differamus, in praesenti quantulumcumque;
2162 XII, 1 | nec gregatim erumpentes differe gemitus (levior est enim
2163 XII, 21| mitte nuntios; ira famem differemus, rapiemus furentes arma,
2164 IX, 2 | fulmine castigari meruit in differendis precibus verecunda cunctatio.
2165 X, 1 | quendam maerentium principatum differentia novae calamitatis affectat,
2166 V, 14| natura pietatis aequavit, differentiam nisi de dolore non explices.
2167 XII, 12| non diluentis crimen, sed differentis, populus quoque inpunitum
2168 VI, 5 | fratri, non uxor viro,(quid differimus ultra?) non pater filio. ~
2169 V, 13| reddis ipse rationem. tu differris, luxuriosus relinquitur. ~
2170 XII, 18| illud, quod iam diu cogitat, differt, ita tamen, ut subinde computet,
2171 XI, 11| si quis est pudor, oculi, differte lacrimas, abite, gemitus;
2172 XIII, 10| enim iure ista sed modo differunt. aperitur ingens furori
2173 V, 22| nam neque ego laborem nec difficiles posco conatus: contentus
2174 XIII, 17| operis consensus est, tanta difficillimae rei laboris concordia? non
2175 XIX, 4 | tibi, natura, pietas: rem difficillimam feci, quod non me potius
2176 XVII, 6 | quantum defensioni meae difficultatis adiecerit, quod iam pridem
2177 V, 13| laudabilis labor, qui tibi difficultatium reddis ipse rationem. tu
2178 XIV, 11| se necesse est per totum diffundat animum et, quamvis primo
2179 VIII, 15| singulorum per utrumque diffundes? parricidium vocarem, si
2180 XIII, 13| tandem tuas pecudes quamvis diffusa stabula non capient, tibi
2181 IV, 14| protracta posuit in vultum, digessit in partes. postquam dederat
2182 IV, 3 | inspecta totius ratione caeli, digestis sideribus in numeros ad
2183 I, 2 | quod in medio fuit, ita digesto cruore satiatum est usque
2184 X, 15| mea tenebrae adiuvate me digna<e>, nunc omne terrenum numen
2185 IV, 14| dederat universitati parem dignamque faciem, spiritum desuper,
2186 VI, 18| vivunt? nam illa quidem satis digne quis dixerit, udum carcerem
2187 II, 23| tuarum cumulus, decet, ut digneris moriturus absolvi. ~
2188 XII, 7 | mori ultimum est, frumento digni sumus. quid in nos convertis
2189 XIII, 1 | unum oro, ne cui minor dignitate vestra videatur causa litis
2190 X, 1 | credat accedere quandam dignitatem, si miserrimus esse videatur,
2191 X, 9 | itaque mulier infelix a dignitatis dolore secedere, quod tam<quam>
2192 IV, 4 | virum gravitatis antiquae dignumque, cui se fatorum arcana nudarent!
2193 II, 13| relinquas, a quo modo noverca digressa est, cuius ordinavit vestes,
2194 IX, 9 | per galeam dederam oscula, digressisque in diversum ministris permissus
2195 IX, 10| panis datus mendico, et dilatata hac impotentiae nostrae
2196 V, 18| redemi, fateor, illum, qui dilationes, qui moras ferre non poterat,
2197 XV, 10| contentione numerantium dilatus, exclusus otium meretricis
2198 XII, 21| civitatis inimicae sine dilectu populus effundet. vastabo
2199 XIX, 2 | pariter fruebamur, pariter dileximus, quamdiu civitas de nobis
2200 VI, 1 | quod me et uxor nimium dilexit et filius. quid ego putarem
2201 XVI, 7 | quod coimus. nescias, an diligat, cuius non habet experimenta
2202 XVIII, 5 | caritas, et <ex> inpatientia diligendi plerumque descendat, ut
2203 XVIII, 8 | parricida, quod voles: incestum diligens suspectum non erit, neglegens
2204 XIII, 2 | nihil mihi reliquit nisi diligentiam.
2205 II, 2 | nescientis. nemo, iudices, nemo diligentior debet esse ad facinus, quam
2206 II, 5 | exheredatione protegere et diligentius de patrimonio suo deliberaturus
2207 VIII, 20| hortatur, iubet altius diligentiusque scrutari, interrogat, dubitat,
2208 V, 3 | illum iam quadam miseratione diligerem. quid profuit individua
2209 XIV, 10| tantum fecisset aliquis, ut diligi desinerem, quanto iustius
2210 XVII, 14| cum domum veni, nemo me diligit, nemo reveretur. iam ad
2211 XII, 12| ferant cavillationes non diluentis crimen, sed differentis,
2212 XV, 9 | rationem in dies <cibus> dimensus, amentiam pateris: ~adversus
2213 XII, 24| tuum; totum hoc non potes dimidio vendere. ~Superest adhuc
2214 XII, 16| haberetur, mallem accipere dimidium.
2215 XIV, 2 | aetas vel fortunae suae fuit dimissura condicio, ad perpetuam inpatientiam
2216 XII, 23| effuge raptores, effuge non dimissuros. si aliud fieri non potest,
2217 V, 3 | probationem: filium nec peregre dimissurus elegi; iunxi fratrum artavique
2218 XVIII, 12| videlicet, ut laudes, deinde dimittas, ut amplectaris perusta
2219 XV, 11| dolore sanari? mulier, cui ad dimittendum amorem sufficiebat, ut odisset,
2220 IX, 11| post hoc saltem peregre dimitteres. Vix salutatis laribus expellor,
2221 VIII, 7 | magnorum parentum vanitate dimittitis. erubescitis desideriis
2222 X, 16| quando umbrae feliciores dimittuntur ad matres. at vero, si qua
2223 VI, 8 | potest, et sane vix iam dinoscendam speciem vetustas reliquit,
2224 VII, 5 | rediremus, occisus est. an dinoscere percussorem nocte non potui,
2225 XII, 16| collisarum aquarum spumas vela dinoscimus; egerit ex fundo harenas
2226 VIII, 12| parentum tamen agnitio dinoscit, separat notitia nutricum,
2227 XII, 18| legatum creavimus. iam dinumeratis temporibus, quae secundi
2228 XII, 15| rarum frumentum, caedes ac direptio pecorum fuerint fortunae,
2229 V, 10| speraveram, prosperitate direxi. per quos metus, per quae
2230 XIII, 17| iniquior aura rapuit, ad dirigendos in destinata cursus modico
2231 I, 15| vestigia parietis perpetuitate dirigeret. Simulasti itaque caecitatem,
2232 IV, 15| audientium interpretatio traheret dirigeretque, quo mallet. atquin in eo
2233 XII, 21| villis deprehendero pecora, diripiam; bellum me alet. citius
2234 XII, 6 | coacta primo ex agris pecora diripuimus et, ne venturo saltem anno
2235 IV, 3 | amplexus, seu per anxias noctes dirosque somnos feralibus senex imaginibus
2236 XIV, 2 | quod videtis tristem habitu dirumque conspectu, verbis asperum,
2237 IX, 5 | calamitatis meae innocentiam, discebam cotidie scelus. haec tamen
2238 XV, 12| hac inpatientia laetique discedant, quos pudor, quos satietas,
2239 V, 7 | meruisti,' inquit, 'accipere.' discede, pietas, quiesce paulisper,
2240 IV, 22| novissimis osculis supremoque discedens satiatus fueris amplexu,
2241 I, 6 | gradus certos ab homine discedit, et, ne in maximis trepidet
2242 VIII, 20| fuisse medicum toto homine discentem primo putatis aspectu? egesta
2243 XII, 1 | publicis manibus exeuntem discerpsimus, non, quoniam semel consueramus
2244 VI, 6 | amplexus, postquam mei cura discesserat, 'matrem', inquit, 'tibi
2245 VI, 20| quis hoc crederet? quereris discessisse quem odisti, cum eum nolis
2246 VIII, 19| quod leviter paulatimque discindens animam in confinio mortis
2247 XIII, 16| credimus, ad percipiendas disciplinas multo labore desudent, nulla
2248 I, 6 | perdiderit. Quid aliud caecitas discit quam rogare, blandiri? Odium
2249 IX, 14| sic quoque immodicas serit discordiarum fortuna causas, etiamsi
2250 XIII, 12| contactis floribus revolet discurratque per singulos velox experimento,
2251 II, 6 | limine cubiculi sui animo quo discurrebant videntes. ut deinde ferrum
2252 VIII, 18| meatus non solita laxitate discurrens. quid horum, si vitalia
2253 V, 18| incerta miser electione discurrerem! hunc diutius osculabar;
2254 VIII, 22| horrentesque manes umbra discurris, audi miserrimae matris
2255 II, 23| qui dicitur tota nocte discurrisse, hic ille circumspectus,
2256 II, 7 | per amplexus lectulosque discurrunt. placet etiam post liberos
2257 IV, 16| est: vitam transiget ille discursibus. placida conceptum stella
2258 XVI, 3 | nec tamen vanitate, nec discursu putetis extractos; magnas
2259 V, 11| vero, si in educationem, in discursus, in pretia vacuatus sum?
2260 IV, 8 | pono. sed omnia mihi iam discussa, consumpta sunt, et honeste
2261 V, 2 | carcerem, qui praedonum vincla discusserat, decuerat, ne voluisset
2262 X, 19| verba graviora mago patiente discusseris, ad me,' inquit mater infelix, '
2263 X, 13| constitit ante me filius discussis tenebris; ita dimittatur
2264 XII, 11| quam laesa est. non enim discussos alicuius operis angulos
2265 VIII, 7 | illas, quas immodicus ardor discutit, vestes haec super fatigatos
2266 VI, 2 | pietas et utrique subvenit dispendio sui:
2267 V, 23| lacrimae meae, accipe, tuere, dispensa. pro tua fama, pro tua sum
2268 XII, 11| frondes nec publicarum aedium dispersos parietes obicimus; ac, si
2269 XIII, 11| iudices, admoneo, considerate, dis<pi>cite: aut nihil usquam contra
2270 XVII, 16| exiguis causis opus est, ut displiceat obitus, quem misero suasit
2271 IX, 1 | per alienas manus filium displiceret patri meo misericordia.
2272 II, 8 | amplexibus, cuius somnos ipsa disponas, ipsa custodias? omnis alius
2273 I, 11| luce, non cogitabat, sed disponebat indicium certum, indubitatum,
2274 VII, 11| percussor, facinus ordinare, disponere: filium occidere coram patre
2275 VII, 11| adfers eculeos, non ipse disponis ignes? dicerem mehercules
2276 IV, 13| credis passim fortuitoque disposita?
2277 II, 20| partibus sensim quieteque dispositis ipsa ad excitandam familiam
2278 VII, 9 | probationes, cum facinus sic disposuerit, ne possit probari. quem
2279 II, 2 | pariter ardentibus vices disposuit affectus. vixdum posito
2280 VIII, 9 | medetur incursibus; non disputationum vanitate sollerti, sed experimentis
2281 IX, 3 | fortunae magis moribus dissedere quam suis; nam et paupertatis
2282 VII, 6 | mihi putas, quod aliquando dissedimus? falleris, deciperis: hominis,
2283 I, 6 | odia fuerint, quam violenta dissensio inter sacrorum infinita
2284 IV, 17| viribus, etiam ut mente dissentiant. quid enim me aliud notabilem
2285 IV, 13| diversitas videtur in corpus unum dissentientibus solidata primordiis, ut
2286 XVII, 16| dolor cum deprehensa morte dissentiet. ~
2287 XIX, 2 | secum inpatientiae genere dissentit: queritur de populo, quod
2288 XIII, 12| apibus invidere. nunc vero disserendum mihi est, quam momentosa
2289 VI, 8 | libitina plangitur, derisus dissignator redit, refertur rogus. inter
2290 VIII, 9 | et, invicem per similes dissimilesque casus observatione ducente,
2291 IV, 17| vicina sunt haec, etiam ut dissimilia, paria viribus, etiam ut
2292 VIII, 12| geminorum probat etiam fortuna dissimilis? hunc pressit paupertate
2293 XVII, 8 | quam multis placet illa de dissimilitudine pronuntiationis auctoritas,
2294 V, 2 | saeva captivitas, in totam dissimilitudinem vitae quoque genere diductos.
2295 V, 3 | affectus haec ipsa liberos dissimilitudo iungebat, et erat quaedam
2296 V, 14| Sed quousque facti mei dissimulabo rationem? Aeger electus
2297 XVIII, 11| nefandissime senex, si dissimulanter indicia tanti sceleris agitasses:
2298 XVIII, 1 | matrem faceret invisam, sive dissimularet misera mortem filii sui,
2299 IV, 18| dixit ambagibus, nullis dissimulari artibus potest. partem responsi
2300 XVIII, 16| credatur, quod non dixerit. dissimulas, taces, saeve, crudelis;
2301 XII, 10| fame perire non possit. dissimulaturum me putatis istius patrocinia?
2302 IX, 4 | mare iussus intravi neque dissimulaverim magnas fuisse causas patri,
2303 VIII, 11| diversitas, quanta latet in ipsis dissimulitudo vitalibus. inenarrabile,
2304 X, 17| novissime annis et senectute dissolvi, animam vero flammei vigoris
2305 II, 18| quos senectus languoresque dissolvunt; hominis, qui ferro occiditur,
2306 VI, 13| utrique filius; magna locorum distantia; habet lex in medio debitorem.
2307 I, 12| Palmatus est paries, habet distantiam, vacat aliquid loci, integrum
2308 XIII, 11| gentes fluminibus montibusque distinguere. iam etiam devios saltus
2309 IX, 16| varietate pectora nostra distinxit nec minus numerosas animorum
2310 II, 7 | gravitatis accedat, possunt tamen distrahi facilitate quae coeunt.
2311 IV, 10| perpetuitatis cogitatione districti per exigua festinantis aevi
2312 XIII, 6 | tamen usque ad sedem suam distulit mors lentior, sicut aegrae
2313 XIII, 8 | rusticas villas quaeque ditibus cellis saginantur, in quibus
2314 XVII, 12| contrarium victa deflectunt diuque pravitatis suae rigore durata,
2315 VIII, 8 | catenis colla stridentia et diutino squalore concreta facies
2316 IV, 11| minores fiant necesse est diuturnitate, quorum initia confirmavere
2317 V, 17| iaceant rogos, cur ardenti non divellantur amplexu? et ego dico, proclamo,
2318 XII, 28| quomodo me a scelere meo divellerem, in quas ultimas terras,
2319 IV, 12| tractare ratione[m] quam ad diversas persuasiones et ad loquacissima
2320 VIII, 13| orientis occidentisque cursus~ diversi siderum in primo statim
2321 V, 2 | habui enim, iudices, filios diversissima mentium corporumque qualitate
2322 II, 18| expavescis, sed dormis per tot diversitates? non relinquitur, quid aliud
2323 IV, 12| facinus, omnium incredibilium diversorumque pariter capax, omnibus difficultatibus
2324 XVII, 1 | 1] . . . lassatusque per diversos miserae mentis aestus et
2325 VI, 14| rerum necessitas cotidie nos dividat, si quaedam fortuna parentes
2326 XII, 15| ne quid inique faciam, dividenda sunt mala: primam famem
2327 XIII, 7 | animadvertere potui, quaestiones dividit causam: an damnum sit, et
2328 XII, 27| sancta sit. nos, quibus divina providentia mitiores cibos
2329 XIII, 16| quid credas aliud quam divinae partem mentis his animis
2330 XIII, 16| nostri aestimatores proxima divinis credimus, ad percipiendas
2331 XII, 5 | primi mortales ante traditos divinitus mitiores cibos contra famem
2332 V, 10| minus est, quod in hunc te divinorum humanorumque conspectum
2333 XIII, 18| hanc artem nasci? quid non divinum habent, nisi quod moriuntur! ~
2334 V, 12| servantur, et facilius est divisa subtrahere, quorum magnitudo
2335 X, 12| tempora ergo cum morte diviseras, et superstite filio fruebaris
2336 XIII, 10| portione cum sceleribus terras divisimus; ubi enim non iam divitum
2337 XIII, 6 | mutuo amplexas mors sola divisit. quis figurare possit, quis
2338 XIX, 3 | quae casus obtulerat, non diviso dolore, non per partes nec
2339 VI, 14| deprehenderit, quamvis exiguo divisus spatio inpune opem non feret,
2340 XIII, 10| divisimus; ubi enim non iam divitum privatum est?
2341 XVIII, 12| ut repudietur uxor, ut divortio fiat in domo grande secretum.
2342 XIII, 12| exterior alligat cortex, nondum dixeris florem. paulatim deinde
2343 VI, 20| deseruit, nam si, ut ante dixi, ne vestigio quidem abisse
2344 VII, 11| inter ignes, inter flagella dixissem, et multum de auctoritate
2345 XIX, 11| interrogasses una, quanto tibi plura dixisset! quis te, mulier, adfectus
2346 XVII, 17| possum. adice nunc, quod et dixisti: 'bibe!' si mehercules saucium
2347 XII, 4 | nimium meminimus. iudex doceri non debet, opinor; reo indicanda
2348 XIII, 18| manibus, nulla interveniente doctrina hanc artem nasci? quid non
2349 XII, 8 | inpulsus est; se quisque docuit, omnes scire coepimus, postquam
2350 IX, 5 | non vicinum meae fortunae documentum prohibuit. minus haec miror
2351 VI, 10| haec quoque mala privatim doleam necesse est, omnem illam,
2352 VI, 4 | parum alligatae manus, o dolenda uxoris oculis epistola!
2353 XII, 10| opus erat, ubi pro omnibus dolendum est! ~quod cum si universi,
2354 VI, 3 | deflent omnes homines, dolent; plurimorum tamen illa vox
2355 I, 17| et lacrimas perdidit, nec dolentem adiuvant oculi. Incipit
2356 VI, 7 | fefellerunt. quis autem non dolentis adfectum putasset, cum diceret
2357 VI, 17| 17] non debet dolere quispiam, qui potest gloriari. ~
2358 X, 11| esset hoc, si tantundem doleres. res indignior non est,
2359 V, 23| humani, quem in tormenta mea doloremque redeuntem vincla rursus
2360 XIV, 12| mortem, si mihi inter hos dolores longior vita ducenda est!
2361 X, 17| adstricta pugnarent, partim aut doloribus adfici aut novissime annis
2362 VI, 16| tormentum corporis abest, dolorque membrorum, qui totam cogitationem
2363 XIII, 19| paucorum damno foliorum doluisse te simulas? dum meas apes
2364 VI, 17| nulla magis causa caecitatem doluisti, quam quod ad redimendum
2365 XII, 10| labentem animam <a> supremis domesticorum o<s>culis reducebant. primo
2366 XII, 19| vendis. nos quicquid in domibus habemus, quicquid in templis,
2367 XIV, 10| mandeturque potioni, quousque dominetur.
2368 XIII, 11| infirmitas, et paucorum dominio subiecta plebes triste servitium
2369 XIII, 9 | totus insumitur dies, in dominorum reditus ablata supplentur.
2370 XIII, 16| illas libido progenerat, domitrixque omnium animalium Venus,
2371 VI, 20| maternum metum, et maris domui nostrae male experti periculum
2372 XIII, 9 | cum cludi, transferri, donari, venire possunt, in potestate
2373 IX, 20| pater, alimenta ista, quae donata egenti putas, quanti illi
2374 IX, 20| sentiensque acceperim, nec solum donatus his bonis sed summis periculis
2375 I, 15| quam multo caecum pudore donavit! "Si felicior" inquit "essem"
2376 I, 9 | fortuna subtraxit? Certe dormiebas, certe nihil senseras; ita
2377 II | et novercam iuxta cadaver dormienti similem, caecum in limine
2378 I, 9 | patris lectulum tenet et iam dormientium anhelitus imminens audit;
2379 II, 16| parricidio suspicatus est, dormire patrem! tu sentis, quando
2380 VII, 8 | supersunt adhuc incerta ac dubia. facinus est tamen me non
2381 V, 4 | nihil senectuti meae, nihil dubiis casibus (pro inconsulta
2382 IV, 2 | et, cum incertis adhuc dubiisque virtutibus praestiterit,
2383 VI, 20| si me minus desiderasses? dubitabitur, an tua causa fecerit? et
2384 VII, 9 | non crederetur. numquid dubitaretis credere, si alius sciret
2385 XVIII, 8 | nunc, iudices, et adhuc dubitate, quis famae fuerit auctor,
2386 VI, 13| non diu versabor, neque dubitatione, quam non habet, adferam
2387 XIV, 9 | res est odisse sine causa. ducam licet uxorem, te tamen odero;
2388 XVIII, 12| rumorem! ~Sed, ut torqueas, ducatur tamen quaestio per coniugis
2389 II, 6 | sollicitos atque trepidantis ducebat strepitus, quem sequebantur:
2390 IX, 6 | inlatisque Libitinae toris ducebatur funus ante mortem. ubique
2391 XIV, 12| hos dolores longior vita ducenda est! quas ego post hoc animi
2392 II, 23| qui circa genua vestra ducendus est, non est qui dirigat
2393 X, 17| semper ageres suspensasque duceres noctes.' ita, parricida,
2394 XI, 10| patria, perdidi diem, cum duces ab explicito bello revertuntur!
2395 I, 6 | concipit nefas, ad quod ducibus oculis pervenitur. Cogitat
2396 I, 4 | criminum tumultum ex rerum fide ducite. Dormiens senex, quem caecus
2397 XIV, 8 | cupiditates per inlicitos duco conplexus. inventas credo
2398 IX, 13| similitudine flagitiorum ductus turpi me coniunxeram iuveni;
2399 XII, 13| est, inanes domus situm ducunt, iacent relictae sine herede
2400 XVII, 11| malis mentibus et nocentium ducuntur ingeniis, sed illis usus
2401 VIII, 3 | comitatus, ille gaudentium dulcis error oculorum? quid mihi
2402 X, 7 | tenebris venerat tempus dulcissimum matri. iacebat haec insomnis,
2403 X, 9 | eruperit, ut mulier aliquando dulcium oblita tenebrarum clarum
2404 XII, 19| invidiam ab animis nostris duplae pecuniae strepitus avertat?
2405 XII, 21| possunt et volunt, quid ita duplam pecuniam solvunt? nam quomodo
2406 XII, 16| venisti. nondum tibi obicio duplicata tempora nec remensum totiens
2407 XIX, 10| mulier, quod mihi facias duplicatae questionis invidiam, id
2408 IX, 11| inquirit, idque ratione duplici: primum ut reum, quia premere
2409 XIX, 8 | orbitatis expressit. Uras licet, durabo, perferam. passus sum iam,
2410 VIII, 11| caelestibusque coierunt, ita vel duramur tacita ratione vel solvimur.
2411 IV, 8 | desperationes foeda vivacitate duramus. an vos me movere non creditis,
2412 V, 13| illa solitudine carceris dur<ar>et animus convictibus semper
2413 II, 18| ille sanguis circa tuos duratur artus, stringeris deficientium
2414 IX, 8 | efferarat ludus, aut in tantum duraverat animum caedis longa meditatio,
2415 VI, 3 | ossa nudantur. quamlibet duraveris animo, non ferres tamen
2416 XIX, 2 | nobis blandiretur infantia, duravitque domus tota prosperitas,
2417 XII, 15| tabes, magistra peccandi, durissima necessitatium, deformissima
2418 VIII, 6 | quas in pessimi coniugii durum perpetuumque complexum communium
2419 IX, 2 | momentum, quis tamen parens tam durus est, ut propter aliquam
2420 IX, 6 | corpora mortis suae pompam duxerant. sedebat sanguine nostro
2421 VI, 15| alternans, continua nox duxerat.
2422 XI, 9 | non effugies: quacumque te duxerit orbitas, sequar; effundam,
2423 X, 4 | illius, quo exequias unici duximus. 'iam planctus,' inquit, '
2424 IX, 22| amicum visurus non erat. eant nunc antiquarum conditores
2425 | earum
2426 XIII, 5 | noctis umorem radii solis ebiberent, matutinos legerent rores
2427 XIV, 7 | fastidire sordes, exposita ebrietatibus, addicta petulantiae, [et]
2428 V | ECLAMATIO MAIOR V~Liberi parentes
2429 VII, 12| libertas. ita ego te non eculeo efferam, non super ardentis
2430 VII, 6 | tormenta. non refert, cuius ad eculeum nominis persuasionem, quas
2431 VI, 23| cesserit, rogum meum videam et edacis circa corpus filii mei flammas;
2432 XII, 9 | quidem avide, qui diu nihil ederamus, et tamen coepisse difficillimum
2433 XIII, 9 | nullius animalis damno haec edi formula potest. nam et errare
2434 II, 21| multis offensis, multis edidicit erroribus: extra limen caecitas
2435 XVI, 11| dolorem mater, egessit aestus, edit impetum; iam non desiderant
2436 XII, 17| liberi plorant, et nondum editi conceptus intra uterum famem
2437 XII, 17| in litus, sed repimus. in editis scopulis populus sedet,
2438 IX, 13| contrahere populos, condere urbes edocuit, et, cum mentibus nostris
2439 IV, 17| inquit, 'nascetur;' evenit. 'educabitur, quamvis praedictus sit;'
2440 IV, 5 | quicquid est, propter quod educari me tanti fuit, explicitum
2441 V, 11| causas. quid vero, si in educationem, in discursus, in pretia
2442 IV, 4 | mathematicum pater rem non educaturi, si quid tristius conperisset,
2443 VIII, 15| auderes, si contentus esses educaturus alterutrum, non ferrem a
2444 XIII, 16| corporibus: solae omnium non edunt fetus sed faciunt. ipsae
2445 XVII, 10| innocentem probaverint et effecerint parricidam. ~Praeterea,
2446 X, 18| amplius tibi praestent? effecerunt quod repromiserant: desinis
2447 XI, 7 | occidi. dic nunc: 'non ego effeci, ut occiderentur liberi
2448 XIII, 19| gustus voluptate tantum effecisse, quantum ne ipsa quidem
2449 XV, 5 | detulit, nec nomine nec effectu scriptionem legis implere;
2450 VII, 12| libertas. ita ego te non eculeo efferam, non super ardentis exeram
2451 IX, 8 | vivo. neque enim ita me efferarat ludus, aut in tantum duraverat
2452 VI, 11| si vicerit, filium suum efferat, mater, si vicerit, abiciat? ~
2453 XV, 5 | super nefandas cogitationes efferata tristitia. facinus, quod
2454 XIII, 11| summotos proxime beluis natura efferavit. nos ideo magistratus legesque
2455 XV, 4 | livoribus cadaver, inter efferentium manus fluens tabe corpus.
2456 XII, 2 | lugere, iam cibos nostros efferimus, residua cremamus; nam cetera
2457 VI, 1 | ceteris miserrimum est, filium efferre. parum est, quod iuveni
2458 IX, 13| ita, opinor, paenitet! effers te longius, dolor, et nimia
2459 XIII, 17| longior aut morbus oppressit, efferuntur prius corpora, posteriorque
2460 IV, 21| Quod si ulla ratione casuve effici potest, ut praedicta non
2461 XI, 4 | et facinus, una ratione efficias, ut illud ferre non possit.
2462 XV, 1 | nulla merita ceciderunt, non efficiet tamen nefandum praesentis
2463 XVIII, 13| quaestionis alteram partem: efficis, ne possit amplius innocens
2464 XIII, 9 | ne id quidem, quod his efficitur, meum est; atqui nulla umquam
2465 VI, 4 | talis filii mater totos efflevit oculos, fontemque illum
2466 XIII, 18| textis, ne universi mellis effluat pondus, intersaepta onera
2467 VI, 9 | per oculos misericordia effluxit, tulerit sane filius noster
2468 VI, 9 | clementia tumulum fecerit, effode, et, cum talis sis mater,
2469 XI, 5 | auctorem. oculos rapuit, effodit; reddat de sua caecitate
2470 V, 21| potuit? iacta, quantum voles, effractum carcerem, ruptas catenas;
2471 X, 17| humani pectoris carcerem effregerit et exonerata membris mortalibus
2472 VIII, 20| cruentumque secretum toto corpore effringens velut super busta tumulosque
2473 XVI, 5 | constringeret, videlicet effringeres carcerem, mater, iniceres
2474 XVI, 10| restringunt. sic non potest carcer effringi. invideo tyranno: scit alligare
2475 II, 19| fores trepidae festinationis effringuntur inpulsu, en lumen super
2476 XIII, 4 | opera laetius solito agmen effuderat. quin ipse spectator operis (
2477 XV, 4 | noxiae potionis vagus fervor effuderit, ubi depastis, enectis visceribus
2478 XVII, 15| negantem. parricida deprehensus effudisset venenum, ne fateretur. ~
2479 XII, 28| ne morte saltem hos metus effugiam, occupant gravia apud inferos
2480 XI, 9 | nunc quoque non evades, non effugies: quacumque te duxerit orbitas,
2481 XIX, 8 | agimus, anime, quemadmodum effugimus, evadimus? in tanta infamia
2482 XII, 12| exciderint: quomodo legem meam effugis?
2483 II, 20| in limine facit? evasit, effugit, gladium iam reposuit. et
2484 XI, 9 | duxerit orbitas, sequar; effundam, si quod paraveris venenum,
2485 XII, 21| inimicae sine dilectu populus effundet. vastabo interim fines,
2486 IX, 7 | complexus cervices meas, effusis in pectus meum lacrimis
2487 VI, 3 | totus in spectaculum populus effusus est, et ignoto quoque corpori
2488 IX, 23| contigerit egenti. alioquin duo egentes, et circa omnium vel ignotorum
2489 IX, 23| cotidiani quaestus operis duobus egentibus non sufficit. miserum me!
2490 V, 22| apponam, sinus, in quos egeram exhaustarum reliquias lacrimarum,
2491 V, 17| orbitatem, cur in exequias totos egerat census, quid sibi velit
2492 XIV, 3 | iam iamque securus amator egererem! iam frustra captavit videri
2493 V, 18| quas animam largior sanguis egereret. ignoscite, dii pariter
2494 IX | amicum, petitque, ut, si egeret pauper pater, alimenta ei
2495 VII, 3 | visceribus meis latronis egerite secretum. vidi, et mihi
2496 VIII, 13| dum primum uteri pondus egeritur, dum parumper exonerata
2497 X, 1 | spes in senectutem ante se egerunt, id fere acerbissimum certamen
2498 XVII, 8 | ut prima abdicatione non egesseris totum dolorem, multa tibi
2499 IV, 23| totam animam properans ictus egesserit, adiuvate dexteram, deprimite
2500 XVI, 11| satiavit dolorem mater, egessit aestus, edit impetum; iam
2501 V | MAIOR V~Liberi parentes in egestate aut alant aut vinciantur.
2502 IX, 18| parcunt. post orbitatem, post egestatem quid amplius potest pati,
2503 XIII, 14| invidiosum nobis putetis quicquid egestatis nomen excesserit? tam honestis
2504 IX, 10| non redempta meretrix, non egestum conviviis faenus, non lenonum
2505 II, 19| et anhelitus neglegenter egisse! inter dormientem simulantemque
2506 XIX, 10| gladio tantum, si vulneribus egissem, exitum fecerat iuvenis
2507 X, 14| non inveniebam, quid ignis egisset. subinde dicebam: hunc ego
2508 VIII, 18| isdem pariter deprehendatur egrediaturque vulneribus? an fas putatis,
2509 I, 9 | illud: dum a suo limine egreditur, dum illos quos accepit
2510 XIX, 14| ego tamen scire me nego. egregiam rationem malignitatis: locuturus
2511 XVIII, 7 | nullis in publicum gaudet egressibus? unde adversum omnes tam
2512 XIV, 10| societatis animavit, fugatus, eiectus[que]. non habeo infelix adfectum,
2513 I, 16| quae nitidioribus tectis elaborata sunt, pertineant ad oculos
2514 I, 2 | Deinde sceleri nox potissimum electa, quo tempore inveniri maritus
2515 V, 12| praedo non reddit: offert electionem. suadete, quid faciam; quid
2516 IX, 3 | quem coleret, quem amaret, elegerat? sine dubio a primis aetatis
2517 V, 17| interroga, cur aegrum potius elegerim, reddi a me posse rationem,
2518 XIV, 10| primordia totiusque mundi elementa creverunt, qui tenet haec
2519 VIII, 11| indeprehensibile est, quicquid nos elementorum varia compago formavit,
2520 IV, 19| artus nimium gravis amplexus elidat. non sustineo eosdem expetere
2521 XVII, 20| nescio quidem, quod rursus eligam obitus genus, an placeat
2522 XVIII, 14| parricida putat innocentem. eligas utrum voles: aut tormenta
2523 V, 15| probabant, quod illum pater non eligebat? temptata est misera pietas,
2524 V, 13| profuturum non erat, ut <non> eligerem, hoc solum ferre non potest,
2525 V | illum nisi unius pretium, et eligeret utrum vellet. aegrum redemit.
2526 VIII, 9 | praeponderabit alterutrum, non eliget, sed, ut incertum orbitatis
2527 X, 16| laqueone vitam damnatus eliserat, noxium per sua viscera
2528 XIX, 4 | inter exequias planctibus elisisque uberibus mihi fecit invidiam.
2529 V, 22| quibus incumbam, manus, quas eliso pectori apponam, sinus,
2530 VI, 9 | quoniam deficeris oculis, elisum caput et oppressa ponderibus
2531 II, 15| ad exheredationem iuvenis elogium, quia de scelere constaret:
2532 XII, 23| ponitur. remove hanc spem eludendae mendacio civitatis. quo
2533 XV, 9 | adfatibus inpotentissimum eludis adfectum? datum est remedium
2534 XII, 28| rota et fugacibus cibis elusus senex. adeo ne apud inferos
|