25-amato | amatu-cessa | cesse-consu | conta-desid | desie-elusu | emana-fallu | falsa-hausu | hebea-iniqu | inire-lapsu | laque-morab | moram-oppro | optab-pocul | poena-pugna | pulch-resti | restr-socia | socie-terre | terri-vestr | veta-~
Decl., Caput
2535 VIII, 16| vitalibus trahit, in corpus emanat. inde pallor, inde macies,
2536 XII, 4 | sumus questi, quamdiu duplo emebamus. non enim vulgaris illa
2537 XIX, 9 | mei conscientia, quia non emendabatur, exarserat. timebat occursus,
2538 XVII, 13| conscientia sua, quod debeant emendare, corrigere! illa demum potest
2539 XIV, 7 | concessa, mores iuventutis emendas? aequiore animo feras, ut
2540 VI, 19| tamen parentis calamitas emendata est. si remansisset, et
2541 IX, 2 | patris simile. Sed si ulla emendatio paenitentiae est, hic in
2542 XIV, 8 | esse aliud incipio, nec emendor in amore, sed transferor.
2543 VI, 7 | prospecto. curva litora et emensum sideribus fretum et turritos
2544 VIII, 13| diei noctisque brevitate emensus orientis occidentisque cursus~
2545 XIII, 3 | deferrem in urbem quod divites emerent, quam quod adversus omnia
2546 XII, 22| fortunatis opibus contigit, nihil emerunt nisi devectum. quare nulla
2547 IV, 13| caelo vagos cursus certis emetiuntur erroribus, ista credis passim
2548 X, 1 | pios filios perdiderunt, eminere et occupare quendam maerentium
2549 IV, 17| viribus erit conspicuus;' eminui. 'aderunt bella;' venerunt. '
2550 V, 21| praedonum piratico carcere emiserit, commendo tibi senem, quem
2551 XIX, 10| vulgi de secreto patris emisi. providentia[m] mea[m] tibi
2552 XV, 9 | laborantis animae vulneribus emisit. quantum amori in homine
2553 IX, 9 | mors sibi destinaverat, emissus ludo nocentior quam venditus
2554 XII, 25| sed quid attinet? citius emisti, quam speravimus, supra
2555 VIII, 18| reserati pectoris meatus emittat, sanguis isdem pariter deprehendatur
2556 IX, 22| adverso ferrum et quasi, quam emittebat animam, in meum pectus transfunderet,
2557 IX, 16| poni potest, quam ubi laus emitur, ubi faenus bonitatis extenditur?
2558 V, 20| super infamiam nominis huius emorior. utinam hoc saltem misero
2559 VIII, 18| quoque paulatim languor emoritur. Differ saltem, pater, hanc
2560 XII, 6 | longo visu prosecuti facilem emptionem, secundos ventos, placidum
2561 XII, 3 | nundinator proximum quemque emptorem admittis, dum aut funera
2562 XV, 4 | effuderit, ubi depastis, enectis visceribus saevitura consederit.
2563 XV, 4 | pestiferis heredum medicaminibus enectum tristis conploraret adfinitas.
2564 IX, 12| alienas mitteret domos? pudet enumerare calamitatium mearum gradus:
2565 IV, 16| conscium nemorum murmur enuntiat, sic periturorum fata populorum
2566 | eorum
2567 IV, 19| amplexus elidat. non sustineo eosdem expetere convictus, ne,
2568 VI, 4 | o dolenda uxoris oculis epistola! cur indicavi, cur scripsi
2569 VI, 15| calamitas tua nata est post epistolam meam. nisi te flentem consolari
2570 XII, 28| patitur, qui hominem apposuit epulandum. nobis imminet saxum, nobis
2571 XIII, 8 | detrahuntur? taceo de sanguine et epulis per mortem paratis. si omnia,
2572 XIII, 8 | dominum dedit. cur infrenatis equis victor insidet, cur iniusto
2573 VII, 2 | filium, iudices, habui, sicut erecti ac sublimis animi, ita qui
2574 IX, 9 | summisi, quotiens ad conatus erectus sum! o misera cogitatio,
2575 IX, 21| cuius ad comparationem ergastulum leve est. hoc si scisses,
2576 V, 6 | reversum proclamare voce: 'erige vultus, pater, attolle tristitiam:
2577 VI, 16| enim defuerunt), nisi se erigit et fortunae suae rationem
2578 IV, 8 | animum supra necessitates erigo, supra fatum pono. sed omnia
2579 X, 13| certum est, fixum est, eripi non potest. quatenus impius
2580 XII, 27| cludunt domos, ne quis funus eripiat; solae sunt divitiae mortium.
2581 XIX, 8 | fortior adsertio unici decet: eripiendus est non contentione verborum,
2582 XVII, 16| rationem quoque homini mortis eripiet, si quis abstulerit ardorem.
2583 X, 11| miseros pertinet, crudelius eripitur quo minus est. clamat itaque,
2584 X, 11| ut videres. quid, quod eripuisti matri solacium, puta vanum
2585 | eris
2586 II, 16| fortassis ad aliud limen errandum est, tibi hoc solum restat,
2587 XII, 13| truncos. viduis cultore agris errant a fame nostrae innocentes
2588 VI, 1 | maris misericordiam. inicit errantem corpori manum mulier et
2589 X, 16| tristes penatium morbos vagae errantesque magica sanitate captantur.
2590 I, 3 | per excubantes servulos errasse cum ferro; cubiculum deinde
2591 X, 14| mortalia et profani procul erravere sedibus totis, solitudine
2592 XII, 12| famem remisit et legem! sed erraverim sane, et, quia nullum in
2593 II, 14| parricidium credere, cum hucusque erraveris, ut inquireres. volo scire,
2594 VI, 2 | 2] ne quis tamen erret ignotus: non est filii mei
2595 XV, 8 | lapsus incommodosque mentis errores fas esset infusa potione
2596 I, 7 | filiumque media; quantum erroris, quantum morae! Spatium
2597 VI, 8 | hoc boni caecitas habet, eruat aliquis oculos meos. si
2598 XIV, 9 | potius ipse castigem, ut erubescam, ut aliquando desperem.
2599 XIX, 8 | sed ut civitas stupeat, ut erubescat.
2600 X, 14| victis irascebar oculis et erubescebam misera, si quies fuisset.
2601 XI, 10| lacrimae propinquorum et erubescentis circa me populi timida solacia.
2602 XIX, 13| filius inpensus est, ut erubesceres, ut male audires. adeone
2603 I, 10| trepidat, ille cogitat, ille erubescit, ille est ab innocentia
2604 VIII, 7 | parentum vanitate dimittitis. erubescitis desideriis tamquam infirmitate,
2605 XIX, 7 | possis verberibus, eculeis eruere, et plerosque videas fortiter
2606 XVIII, 12| fecisti, ut incestum aliter erueres. quid ais? interrogasti
2607 X, 15| filii sepulcrum funditus eruisset et sacratos morte lapides,
2608 XVIII, 14| ignes. quicquid est, quod eruisti, profer in medium. memento
2609 II, 9 | vitia causis, en ad quod erumpant manus, quae proxima quaeque
2610 IV, 17| necesse est otiosus ardor erumpat. ecce iam rei publicae praebita
2611 XII, 1 | semel possum nec gregatim erumpentes differe gemitus (levior
2612 XIX, 15| viribus novissimi doloris erumperet, pertractis ab ima pectoris
2613 II, 2 | festinatione, qua fugimus, erumpimus, in medium cucurrit incendium.
2614 XVIII, 4 | interrogeris, expectas: non erumpis ab illo secreto tuo terribilis
2615 VIII, 5 | alterum medicus occidit. erumpit hoc loco mulier infelix
2616 X, 9 | quae tanta impatientia eruperit, ut mulier aliquando dulcium
2617 XVIII, 16| auctoritas, et in fidem erupturae vocis adfertur, ut fateri
2618 XIX, 8 | praemisi, nihil feci, unde erupturum quandoque per orbitatem
2619 XII, 8 | nihil relictum est praeter esurientes et mortuos. ~Si qua est
2620 XII, 15| ex hoc intellegi potest: esurienti populo satis fuerunt. ~Plurimum
2621 XII, 18| transitur. mentior? etiam ad esurientis adplicas. dein, si quam
2622 XII, 22| quantum reliquerit pudor esurientium. quid te duplo frumentum
2623 XII, 2 | in qua levius est, quod esurimus! ignoscite tamen, violati
2624 XII, 1 | abstinere potui, cum et esurirem et irascerer? ~
2625 XII, 11| procedet eo usque fortasse, ut esurisse nos neget.
2626 XII, 27| expectantur: pater liberos esurit, et oppressa decimo mense
2627 | Etenim
2628 IX, 9 | proelium invaserat iratus etiamnum tamquam adversario meo!
2629 XII, 6 | cura est. nihil tamen horum etiamnunc in invidiam legati queror;
2630 XIII, 1 | lacessere divitem utique vicinum eumque notae inpotentiae, expertae
2631 I, 6 | errare et offendere, cogitat eundi redeundique difficultatem.
2632 XIII, 10| rusticus pauper, obviam publice eundum est et obiciendae adversus
2633 XI, 9 | amplexu. tu nunc quoque non evades, non effugies: quacumque
2634 XIX, 8 | quemadmodum effugimus, evadimus? in tanta infamia nihil
2635 I, 8 | attulit suum, ut, etiamsi evasisset, tamen ferro suo teneretur. "
2636 IV, 17| sentiri, possit fortasse casu evenire, quod futurum sit; non potest
2637 V, 16| tempestas terrore ruiturae molis everberat. Horrent cuncta crucibus,
2638 VI, 2 | filium non flet, funditus eversa fulmen hoc clademque non
2639 XVII, 2 | reus, nec nos modo pietatis eversae recens adseruit inmanitas;
2640 XVII, 12| quam facultatium tristis eversio? in suprema praecipitat
2641 XII, 7 | arbiter alienae conditor, tuae eversor, salutem nostram peregrinis
2642 XII, 24| innocentem facit? populatorem eversoremque civitatis nisi ad supremum
2643 XII, 2 | interlucent, et quamvis odio eversoris nostri evocatus e latebris
2644 XIII, 12| credo, depopulatos agros eversosque reditus; non enim debet
2645 XII, 14| ultima obsessis inopia, sed everti certe licet: victor captivum
2646 XII, 19| vestram civitatem servem, meam everto, quod a tam vicinis litoribus
2647 IX, 12| duxit me similis aestas, evicerunt officia, cepit fides. amantem
2648 XII, 20| iudices, si ullam causam ita evidentem deferri posse in forum putatis,
2649 II, 19| discurrentium tota domo! prima sunt evigilantium praesidia clamores, nec
2650 IX, 8 | neque ullis precibus poteram evinci, quamquam se non superfuturum
2651 XII, 26| nos funeribus pastos et ad eviscerata corpora inluxit. publice
2652 XIX, 3 | infelicissimus senex? iamiam non evitabat fama nec patrem, iam meis
2653 XVII, 11| liber<t>is, contemnor a servulis, evitant sermonem meum, conloquia
2654 II, 16| occurrit, nequaquam potest evitare caecitas nisi offensa. ut
2655 XVII, 15| introitu praepono custodes, non evito transitus, non excludo venturos.
2656 X, 9 | solum te esse, qui possis evocare. ~Videtur itaque mulier
2657 X, 4 | misera quaerebat, ut umbra evocaretur. ~Reliqua, mater infelix,
2658 XIII, 4 | invidit pauperi dives! cum evocasset me subito trepidum totoque
2659 X, 19| feceris; dimitte tantum, et evocasti. nihil ipse crudeliter;
2660 X, 17| corporis meminisse. inde evocatos prodire manes, inde corpus
2661 XII, 2 | quamvis odio eversoris nostri evocatus e latebris suis populus
2662 XII, 8 | pecora cecidimus, campos evolsimus, silvas destruximus; novissime
2663 XV, 6 | 6] audio subinde exactas mero noctes, ~tua mulier~
2664 XVII, 14| lacrimis, in precibus aetas, exacti sordibus dies, anxietate
2665 XII, 19| opinor, invenit mercis exactum. miror hercules, si tam
2666 VIII, 18| aut nimii sanguinis pondus exaestuans aut superfluens calor aut
2667 XVII, 6 | inpatientia deceptae crudelitatis exaestuet: plus quam orbitatis gaudium <
2668 V, 14| 14] exaggera, quantum voles, vitia fratris,
2669 V, 18| 18] exaggero quin immo invidiam criminis
2670 XVIII, 17| ultra solitae caritatis exagitabat adfectus: amabam, marite,
2671 V, 15| corpus velut super ardentes exagitare flammas; lux fatigatis luminibus
2672 X, 19| ne ultricis umbrae vanis exagitere terroribus, ulli imaginibus;
2673 XIII, 18| detur, quantum ad generanda examina <na>tura[m] apum capiat,
2674 I, 17| inpatientius hic luctus exanimat, te, quae absoluta protinus
2675 XIX, 6 | corpora, quae caelestis exanimavit ignis, adire propius time[o].
2676 VII, 11| corpus, te facit pallor exanimem, ego eculeos, ego posco
2677 VIII, 19| sanabitur frater. non est, quod exanimeris metu, dolore deficias. cave
2678 VI, 11| desidunt. nobis vero adversus exanimes genuit non solum miserationem,
2679 VII, 7 | quisquis ad illa tremens exanimisque perducitur, quem vix a genibus
2680 XIX, 9 | conscientia, quia non emendabatur, exarserat. timebat occursus, non audebat
2681 XII, 5 | 5] levia queror: prata exaruerunt, perierunt frondes, germina
2682 VII, 2 | inusitatisque patemus insidiis! nos exasperamus, nos offendimus, inimici
2683 XVII, 3 | occursum~ quem mihi videbar exasperare praesentia, exorare, dum
2684 XIV, 9 | mihi dedisti quod semper exasperaret; perpetua res est odisse
2685 XV, 13| rigore nimiae contentionis exasperas? praedico, testor, consumis
2686 XI, 7 | facit populus, secundum quod exasperatur, irascitur. sic corpora
2687 XIV, 4 | remediorum ratione tractandum exasperavit ira, dolore concussit, magnaque
2688 XVII, 14| non decet gaudium me[um]: exaspero hilaritate, offendo tristitia.
2689 VIII, 20| adhuc tibi superest sensus, exaudi: non permisit hoc mater,
2690 VI, 2 | dolorem: quanto minore causa excaecata est! ~Huius, iudices, poenae
2691 II, 10| homo in honorem parentum excaecatus patrimonio sub patre melius
2692 VI, 6 | si perseverassem, duos excaecaveram. obstupuerunt pietate tanta
2693 XVI, 11| sit, quod patitur amicus? excaecavit te, quod ego sic tenebar.
2694 XIV, 3 | veniebant, unde nunc quod excandesco, quod fremo.
2695 XIV, 2 | nimium remissus amator excandui. miseremini, iudices, ne
2696 IX, 15| numquam obiecit, numquam excanduit. ecquid hoc inter nos, pater,
2697 IX, 19| expositionem causae, quanta quamque excedentia fidem adulescentis optimi
2698 VI, 21| venientia in patrem tela excepisset, simplici tamen morte defunctus
2699 IX, 12| servorum condicio est, sine exceptione venalis? inde me, si voluisset,
2700 XIII, 8 | dico fetus meis manibus exceptos et in tutam conditos sedem
2701 IV, 20| bello parricida vincebam, excesserunt opera mea humanarum virium
2702 XII, 25| tempus consumptum est, dies excessit; peius pati nihil possumus,
2703 XII, 12| fuit, desuetudine ipsa iura exciderint: quomodo legem meam effugis?
2704 XII, 12| iudicibus, quid passi sint, exciderit, ut has ferant cavillationes
2705 XII, 24| nobis miseriae publicae exciderunt, adeo insperato frumento
2706 XVII, 20| pute[ti]s illam secreti nostri excidisse vocem, venenum quidem te
2707 VI, 19| litigatu quodammodo tibi ipsa excidisti, et, tamquam id agas, ut
2708 XIX, 13| aures praestare verbis, excipere gemitus, aestimare singultus;
2709 V, 23| rursus ac poena carceris exciperet; et insultes huic confessioni
2710 IX, 9 | adversario meo! at omnis impetus excipiebatur callide, veterani gladiatoris
2711 VII, 11| interim deficientem quis excipiet, cui se morientis inponet
2712 XII, 28| viscera tantum aves laniant. excipiunt nos in proximo litore inhumatae
2713 XIII, 2 | aequatae solo villae et excisa pagor<um> sacra et cum coniugibus
2714 II, 20| quieteque dispositis ipsa ad excitandam familiam fecerit strepitum,
2715 II, 18| noctium turbamur offensis, excitant nos exigui plerumque motus,
2716 II, 19| strepitu commota es, cum excitareris. ecce cubiculi vestri fores
2717 II, 6 | visus est iuxta fuisse; excitari sola noverca non potuit
2718 II, 20| inveniretur. fragor, quo familia excitata est, si redeuntis caeci
2719 XIII, 5 | studio cotidiani operis excitatae, ut primum aurora lucem
2720 II, 19| facilitatem, quod videtur similis excitato, qui deprehensus est. quid
2721 I, 4 | caecus percussor quaereret, excitatus ante esset quam inveniretur.
2722 II, 19| nolite mirari: facilius excites dormientem, et haec est
2723 II, 18| ut te mors tam vicina non excitet? parvulis noctium turbamur
2724 IV, 19| vociferatio captae civitatis exciverit. me sane custodire possum,
2725 XVII, 6 | abstulisti quidem mihi partem, ut exclamarem hoc loco: 'fieri non potest'.
2726 V, 23| 23] exclamaret alius hoc loco: '<l>ex,
2727 XV, 12| lacrimis fletuque resolutus exclamasti: 'sentio furorem, sed imperare
2728 XIX, 15| singultus fuit similis exclamaturo nescio quid, quod et tu
2729 V, 20| dolorem suum membra riguerunt. exclamavi, fateor: 'quid agis, infelix?
2730 XI, 4 | iudices, hoc primum reversus exclamem: 'ita pauper etiam nunc
2731 XVII, 11| scilicet ut non statim exclames, ut te meum virus bibisse
2732 XVI, 6 | se deseri queritur, illud exclamet: 'filium meum civitas peregrina
2733 XIV, 9 | amantium remedia citra venenum! exclude, dimitte fastidio, posce
2734 X, 12| indulserat condicio naturae? non excludebat orbitas oculos tuos, eras
2735 XIV, 7 | intret? tu, cui non licet excludere debilitates, fastidire sordes,
2736 IV, 7 | Neque est, P.C., quod excludi praemium putetis contradictione
2737 XVII, 15| non evito transitus, non excludo venturos. rogo, utrum haec
2738 IX, 1 | tamen in hac quoque omnia excogitantis in me fortunae violentia
2739 VII, 2 | ingenium, ut eodem aliquis excogitaret animo et quod parcit et
2740 XI, 5 | patitur, invidia? quid aequius excogitari, quid iustius potest? grassatus
2741 IX, 13| reperio, quid in rebus humanis excogitarit natura praestantius amicitia,
2742 XI, 2 | numquam hoc adversus nos excogitasset nisi inpatientissimus pater
2743 X, 7 | superi manesque torquentur, excogitator iste mortis alterius advocat,
2744 XIV, 2 | breviter utique noluissem. excogitatur contra animum futuramque
2745 XVII, 3 | novissimi ambitus genus excogitavi, ut me in honorem sui reverentiamque
2746 I, 2 | crederet quod orbitatem, excogitavit indulgentissimus senex,
2747 XIII, 13| gregibus arva sulcabis, et ad excolendos agros procedet ignota etiam
2748 XIX, 9 | aetatem. non peregrinationibus excolere mentem, non experiri militiam,
2749 VIII, 12| illum insperatis opibus excoluit, illius per titulos, honores,
2750 I, 3 | tot offensa limina, per excubantes servulos errasse cum ferro;
2751 XVIII, 9 | notos decurrunt iuventutis excursus. quid ais? ab incesto libidines
2752 V, 4 | manibus filii, numquam satis excusabo conscientiae meae, non statim
2753 XII, 25| tempestatibus serius venisses, excusares mare et ambiguos flatus,
2754 XV, 9 | deceret totarum noctium quies, excusari non possis, si tantum perdideris
2755 XVII, 1 | criminibus meis defendit, excusat, et, ne vocem illam tamquam
2756 VI, 21| tempus est ista, quae non excusata debent videri, verum pulchra
2757 XVI, 5 | queri~ quasi relinquar. excusatae sunt parentibus liberorum
2758 VI, 22| contigerat, ut posses patrem excusate non redimere. me interim,
2759 II, 5 | persuasionem senis nulla voluit excusatione corrumpere. non fuit illud
2760 XV, 6 | ita vel hoc solum sufficit excusationi, quod illa contra se tantum
2761 VIII, 15| fortassis inveniam.' iam excusatus es, medice, matri: sperasti,
2762 II, 13| caecus, ipsius est, si illud excuset. ~
2763 II, 10| parricidii magis debuistis excutere causas. 'cupiditas,' inquit, '
2764 XVIII, 11| corporum patientiam petulanter excuteres. laminas accendis, eculeos
2765 IV, 9 | blandiuntur usu, diligenter excutias, tota vita hominis unus
2766 VII, 7 | recessus, in quo verniles excutiuntur artes. quotiens tortori
2767 IV, 10| de necessitate solacium; exeamus sponte, consilio, pleni
2768 X, 19| indulge. consule famae tuae: execrabilem te, mage, facies et invisum,
2769 XIV, 6 | amabit, cui permiseris, execrabitur ille, quem iusseris; accipient
2770 XII, 3 | prodigia narrabunt, omnes execrabuntur, nisi qui non credent. famem
2771 XVIII, 10| fingi, nisi de optima matre. execrarer mehercules, iudices, si
2772 I, 17| perpetuus inminet maeror et execratio vitae? Miser post omnia
2773 VIII, 8 | admittit! malo odium, querelas, execrationes, quam ut quis liberos affectu,
2774 XI, 6 | crediderunt. ~Adicite huic execrationi, quod calumniatus est in
2775 XIV, 10| unum venenum: bibi miser execrationis quicquid totius mortalitatis
2776 I, 6 | accedit insania, quotiens quem execreris, aspicias. Caecus miserior
2777 VIII | inspexisset. permittente patre execuit infantem et vitalia inspexit.
2778 VII, 1 | factum, qui<a> ut torquerer exegeram, ex quo me dives non putat
2779 X, 16| noxium per sua viscera exegerat ferrum, an ex conscientia
2780 XVI, 7 | dominum regem, ut, si tyrannus exegerit, vicarium corpus opponam.
2781 IX, 15| haec, iudices, diutius exequerer, nisi absoluta essent ipso
2782 XII, 9 | condimus. retro aguntur exequiae; aut circa <corpora> aut
2783 X, 4 | reverti. scitis ipsi, quo exequiarum die<s> labore extracta sit,
2784 VII, 12| efferam, non super ardentis exeram flammas? nunc me vindicas,
2785 X, 19| nec ut horridum carmen exerceas, sed ut ferrum tuum refigas,
2786 I, 10| velut quoddam genus artis exerceat. Sic ergo libravit manum
2787 X, 11| totis noctibus funebres exercet ululatus, tu graves somnos
2788 XI, 2 | se magnae conluctationis exer[c]uit: primus se meum dixit inimicum.
2789 IX, 3 | quando alia deficiant, exerere libertatem et, dum contemptus
2790 XIII, 6 | quibus vitae causa superest, exerite libertatem fortibus verbis,
2791 XIX, 15| feritatis accinctus, manibus exertis, hinc ignibus, hinc verberibus
2792 XII, 7 | tui trahitur. figura tibi exesos vultus, decrescentem populum,
2793 XIX, 15| oris avide flammas adversus exeuntia verba collegit! cum vero
2794 XIII, 4 | festinaretur aditu, turba tamen exeuntium non obstaret intrantibus,
2795 IX, 10| paternis avitisque opibus domum exhaurit? si tam avarus es, computa;
2796 V, 22| fletus, clementiam civitatis exhausi. non alit populus hominem,
2797 XII, 18| classe numerosa omnes fluctus exhausisset. perit frumentum, quia classis
2798 V, 11| voluptatium continuatione venisti. exhausisti senex census in pretia meretricum.'
2799 XII, 15| atque aetas semel sternitur. exhausta est civitas et desolatae
2800 XII, 9 | expressum dentibus tabum et exhaustae ossibus medullae. quantulum
2801 V, 22| apponam, sinus, in quos egeram exhaustarum reliquias lacrimarum, ut
2802 XV, 2 | est pro filio pater, nemo exhaustas facultates in avidissimos
2803 II, 14| opus sit ratione tabularum: exheredas miserabilem parricidam.
2804 II, 5 | filium paulisper voluerit exheredatione protegere et diligentius
2805 II, 14| miserorum parentum affectus? exheredaturus filium pater non advocat
2806 II, 15| eadem nocte, qua filium exheredavit, occiditur. ~
2807 XVIII, 1 | ream parricidii putat, exhibet populo conscientiam suam
2808 VI, 20| adiuvat, quia praesens cura exhibetur, quidquid tibi ego praestiti
2809 IX, 22| fabularum poetae et se ad exhortandam amicitiae fidem magna quaedam
2810 VIII, 19| dolore suspenderet. haec exhortatio, hoc fuit perituri iuvenis
2811 XVII, 13| moribus venit? frustra mihi exhortationes, frustra blandientur vana
2812 XII, 3 | nostris convicium faciam? exibunt verba, subsequetur sermo?
2813 VI, 13| fecerit, proiciendus sit: si exierit, mater sepeliri vetabit,
2814 XII, 5 | perierunt frondes, germina non exierunt, nuda terra et rudes glebae
2815 X, 9 | oculos, quod ignotas quoque exigat lacrimas. quantam enim a
2816 VII, 1 | patior invidiam hominis exigentis aliena tormenta. non possum
2817 IX, 12| amplius iratissimus dominus exigeret? ludo tibi satisfeci. nullumne
2818 V, 22| longumque supremae pietatis exigimus officium? non diu viverem,
2819 XII, 28| petite et tam longae morae exigite rationem. vobis dicat: '
2820 VI, 10| nisi ab ultimo parricidio exigitur poena trans hominem. etiam
2821 IX, 10| quod lanista gladiatori, exiguam stipem et cibos semper petendos.
2822 II, 18| turbamur offensis, excitant nos exigui plerumque motus, vox incerta,
2823 XVII, 16| infirmitate morientem, et exiguis causis opus est, ut displiceat
2824 II, 8 | possint, quae discursum, quae exigunt laborem; quod vero tam muliebre
2825 VIII, 13| laxantur? breve fortassis exiguumque videatur inmortalibus oculis,
2826 XII, 23| quereris; classis statim exiit et, quod magnum integrae
2827 XV, 14| supremos nudatur ictus? non exilies, non pectus oppones, non
2828 VIII, 12| pariter in lucem de maternis exiluere visceribus, ut illos eadem
2829 IV, 7 | putetis contradictione patris. eximus per magnorum operum reverentiam
2830 XII, 10| faucibus residuae vocis exiret! quanta indignatione opus
2831 VI, 15| voluisset, ante caecitatem tuam exisset. noli mirari, si te gratia
2832 XII, 12| ut arbitror, laedit. an existimas hanc legatis dari peccandi
2833 XIX, 9 | igitur totius civitatis existimatione damnatum, quem adhuc vivere
2834 XVIII, 5 | potest totam [in]probitatis existimationem debere tantum moribus suis;
2835 XII, 12| impune voluerunt, ideoque existimo etiam hoc esse comprehensum.
2836 XI, 9 | moriturum te continuo promittes. exonerabis gemitus tuos, cum meorum
2837 VIII, 2 | superesset incerti. non exonerat, iudices, immanitatem saevissimi
2838 XII, 7 | ferente contrarios ventos exoptas. nos per arentes effusi
2839 VI, 15| parentes [c]aecus adfectus est; exorabit qui prior rogaverit. tempore
2840 X, 19| invisum, si facilius de filio exoraris, ut includas. nec tu marite,
2841 XV, 9 | animum. ille fastum opibus exorat, tu lacrimis rogas, pallore
2842 X, 7 | alterius advocat, non ut exorati manes deducerentur, nec
2843 XIII, 18| fundamenta suspendunt, tum ab exordio in omnem partem opus aequaliter
2844 XV, 7 | contingant, quod laboribus exorentur adeuntium: faciet hic amator,
2845 XVII, 12| mitigent lacrimae, pallor exoret; sed ignosce innocentiae,
2846 XV, 14| infelicem terrore convenias, non exosculabitur manus; mortem, suprema denunties,
2847 IX, 13| mereantur. hoc ego crimen expavescam? scires, quantopere gloriarer,
2848 II, 21| stetit! gravius necesse est expavescant, quibus de sollicitudine
2849 I, 1 | cruentato pariete imitata est, expavescimus: quo diligentia sollicitior
2850 II, 18| membrorum; non moveris, non expavescis, sed dormis per tot diversitates?
2851 IV, 12| fugienti. plus est, quod expavesco, quod timeo; minatus est
2852 II, 13| fuit dolor; venenum iuvenis expavit. auferunt nobis vocem quae
2853 V, 13| comitatibusque laetatus? expecta tu, quem decet honesta patientia,
2854 XII, 18| frumentumque nostrum ore aperto expectamus; classis nostra vecturam
2855 XII, 17| omnia, expirant. te, te expectantes intentis oculis morimur,
2856 XII, 27| pugna<nt>. non in omnibus mortes expectantur: pater liberos esurit, et
2857 XII, 20| commeatus tam care emi quam expectari. ~'Sed nisi vendidissem,'
2858 XV, 4 | subscriptionis huius immanitatem expectasse publicae severitatis aures,
2859 V, 5 | quem non captivitas, non expectatio patris, non fratris fregisset
2860 XVI, 9 | auctoritatem meritum, quod ultra expectationem est. ponite sub oculos alligatos,
2861 XVI, 7 | neminem magis obligaverunt expectationes. credidit mihi homo, cui
2862 XVII, 20| quatenus aliquid, pater, expectationi tuae repromisi, nolo desperes.
2863 V, 4 | ponitur nisi duos redempturo. ~Expectatis, certum habeo, iudices,
2864 IX, 18| 18] Neque expectaveris hoc loco, pater, ut illa
2865 XII, 24| hucusque protrahis? cur non expectavimus, cur famem non ad constitutum
2866 IV, 11| fortissimi fuerunt. vultis expectem, ut putres artus foedet
2867 II, 3 | reliquerat matrem. ~Non expectetis certum habeo, iudices, ut
2868 I, 11| relictus gladius, cogitate, cui expedierit, ut inveniretur. "Sed paries
2869 VII, 8 | corpus. quam facilis, quam expedita res est torquere miserum!
2870 XIV, 9 | tamen odero; in peregrinas expeditiones patria dimittat, te tamen
2871 II, 23| intueri mihi, iudices, videor expeditionis illius incredibilem novamque
2872 XVI, 10| tamquam levior, tamquam expeditior condicio decipiat. quid
2873 I, 7 | sufficit: sibi: cum homine expeditissimo loquitur. Cur enim socium
2874 I, 13| secundum occasionem, et expeditum tibi in proximo facinus
2875 XIV, 9 | non est, quod abigas, quod expellas; exasperant necessitates,
2876 XVII, 6 | squalorem. ego osculor illas expellentis manus, ego abicientis genua
2877 XIV, 6 | morbos infusis medicaminibus expellere, et sine animae spiritusque
2878 I, 16| quasi abdicares, quasi expelleres? Iratus igitur senex tenet
2879 XV, 1 | dolore coactae sanitatis expelleret. bene, quod et terribilis
2880 I, 13| protinus nuptiarum tuarum expelleretur auspiciis, extorrem et inopem
2881 XIV, 7 | adfectus sedibus suis per virus expelli nisi totorum concussione
2882 XVII, 19| vivere volo; proturbat, expellit. mori conor; interpellat,
2883 IX, 11| dimitteres. Vix salutatis laribus expellor, et apud plerosque dubitari
2884 VIII, 11| incerto habet, temeritas experimenti solam probat desperationis
2885 XIII, 12| discurratque per singulos velox experimento, quam etiam, ubi inmorantur,
2886 VIII, 17| tenuetur. contigit tibi magna experimentorum materia, medice: aegri duo
2887 VIII, 15| vides, quanta promissum suum experimentumque caligine medicus involverit:
2888 X, 2 | vanitate conspicitur, sed experta non totum mori hominem illud,
2889 XIII, 1 | eumque notae inpotentiae, expertae crudelitatis, in tantis
2890 V, 23| nunc quereris, annos, per expertos tibi notosque humanorum
2891 IV, 4 | mors laudanda fortibus, expetenda miseris, non recusanda felicibus,
2892 IV, 19| elidat. non sustineo eosdem expetere convictus, ne, quos porrexerim
2893 XIII, 6 | prodest. illa longiores expetitura pastus in altum tollitur
2894 XII, 11| commissum nefas devoto capite expiamus et quasi lustrata urbe feralem
2895 XVII, 9 | quandoque culleo, serpentibus expianda feritas sub placida mente
2896 XII, 27| velut infaustae aves supra expirantes stamus. secreta miseri petunt,
2897 XII, 2 | mortem distulimus, quod, si expirassemus, idem timebamus. ~Et ego
2898 X, 15| saxa ferro. iam bene habet, expiravit aliquando, non videri, non
2899 XVI, 8 | tamquam in tuis manibus expirem? in quibusdam calamitatibus
2900 XVI, 9 | matri remittamus. in totum explebo, si videtur, vicaria poena
2901 IX, 11| incensus affectus vix posset expleri, ut post infaustam profectionem
2902 II, 17| quemadmodum scit, an facinus expleverit?), an potius expectat, ut
2903 IV, 20| percussorem timere quam mortem. explica nos, pater, tam misero tristique
2904 VIII, 5 | tamen longae crudelitatis explicanda saevitia est: ex omnibus,
2905 XVIII, 7 | proferantur in fabulas: explicantur per ministeria, per conscios;
2906 IV, 21| dicar sed excusationem. explicate per fidem miseri pudoris
2907 V, 5 | fuisset ad omnes conatus explicato languente liberior. tandem
2908 VII, 6 | si causam ultro tuetur explicatque fingentibus. hucusque durant
2909 XIV, 1 | quod praevaricatione videor explicatus! pro me forsitan fuerit,
2910 V, 14| differentiam nisi de dolore non explices. non cum usu nunc vestro,
2911 XI, 10| perdidi diem, cum duces ab explicito bello revertuntur! non me
2912 I, 4 | parricidium autem uno ictu explicuerit, quod fere vix etiam his
2913 II, 16| cessant? praemittuntur, explorant, et adesse se nuntiant +
2914 I, 14| spiritu sanguinis] hoc cum explorare ante et cognoscere licet,
2915 XIV, 9 | paupertatem non tamquam ~exploraris~, sed tamquam miserearis,
2916 II, 4 | suspicionibus, dum tactu iuvenis explorat, venenum primus invenit.
2917 IX, 5 | vitae non parcere, adiit, exploravit, et tamen ille quoque, qui
2918 XII, 4 | plane nihil non possumus: exponamus ordinem cladis nostrae,
2919 XII, 18| transcribis, salutem nostram exponis, quae diu inaestimabilis
2920 VIII, 19| lectuli spatia duraturus exponitur. accipit carnifex ille telum,
2921 XI, 8 | ad quod prosilitur, quod exposcitur, quod circa se non habet
2922 VIII, 15| non ferrem, si separare expositurus auderes, si contentus esses
2923 II, 13| caecum sed ostendis. homo expositus ad omnem occasionem, ad
2924 VI, 10| partu ingratum uteri pondus exposuit, licet inputet nobis, ut
2925 II, 19| imitari. sic quidam cadaverum expressere pallorem, et contra verbera,
2926 XIII, 2 | nonnihil tamen fecunditatis expressi. cito labitur dies, et proclivis
2927 X, 11| gratissimam faciem et risus oris, expressos et adumbratos artificis
2928 XII, 9 | praecordia et lividae carnes et expressum dentibus tabum et exhaustae
2929 VI, 11| praecipio, sed adversariae exprobro. legem quidem istam quidni
2930 XIV, 5 | mendaciis, et, cum omnis ad expugnandas mentes cura conlata sit, <
2931 XIV, 3 | communium~ quae ad corrumpendas expugnandasque mentes excogitant ingenia
2932 IV, 21| fato debeatur: ego dicar expugnasse constitutionem, fregisse
2933 XV, 6 | commisit? cuius per hanc expugnatus animus? quis queritur iuvenis,
2934 XIV, 11| primo statim haustu illud expugnet, in quod datur, brevi tempore
2935 V, 8 | testamento, de spe successionis expulerim, oneraverim vinculis manus,
2936 XIX, 15| iam totus calor verberibus expulsus viribus novissimi doloris
2937 VIII, 16| cur hominem vulneribus exquiras, cum remedia quoque vitalibus
2938 XVIII, 12| loquaces, et saeculi rem exquire audiente populo. coram omnibus
2939 II, 4 | postulantemque, ut sinus iuvenis exquireretur, tunc vero attonitus, haerens,
2940 VIII, 17| audacia, qua secreta languoris exquiris, remedia temptare? brevior
2941 II, 13| iuvenis: si parricida est et exquiritur, hanc saltem sibi praestabit
2942 XVIII, 12| potuit conscius inveniri? exquisisti ancillas, non apparuit ministra
2943 XIII, 19| haec pestiferis sucis, exquisita per fraudem morte confecit,
2944 II, 22| et homo, cuius paulo ante exquisiti sunt sinus, non referret
2945 II | vera essent; ille negavit. exquisivit et invenit in sinu venenum,
2946 XII, 7 | misimus, expectant pallidi exsanguesque cives tui, et quicquid extremi
2947 XIX, 10| praecipiti raptus inpulsu exsilui repente, subito, nec captus
2948 IX, 20| Scipio Africanus vinculis exsolverat, memoriae tradidere maiores
2949 IX, 23| sufficit. miserum me! si exsolvere fidem voluero, fortasse
2950 I, 11| esset postero die, quantam exspectaret invidiam luce, non cogitabat,
2951 XII, 24| nos cito. hoc videlicet exspectasti, et, ne captiosum esset
2952 I, 13| dicam: decepta est, mulier, exspectatio tua. Veneras quasi in vacuam
2953 XII, 6 | quodam consensu non aetatibus [ex]spectatis, non honoribus, pariter
2954 I, 13| vacuam domum et sine herede, exspectaveras, ut infelix iste iuvenis
2955 VI, 22| indulgeo mihi, quod te puto exspirasse in carcere meo? ~Nondum
2956 VI, 22| spiritum excepi. absens exstinctus, eversus mortem tuam inveni;
2957 IV, 22| manibus compone corpus, exstrue rogos, funeri iusta persolve.
2958 IX, 16| emitur, ubi faenus bonitatis extenditur?
2959 XVIII, 5 | ministeria narrant, hoc exteri putant. nemo peiore exemplo
2960 I, 12| occupat, claudat, necesse est exteriore ut parte respersa sit. Tuus
2961 XIII, 15| quae sola sunt. animum meum extinctae unius horae momento tot
2962 XII, 23| infundet in cinerem? quid, quod extincto populo etiam novendialis
2963 XII, 13| et ignes tabo cadaverum extinctos et tecta mortibus gravia;
2964 XII, 11| superest, ut iam hoc nomen extinctum audiamus! procedet eo usque
2965 XIV, 8 | ardoris impetus in parvis extinguatur elementis: eo tempore das
2966 X, 2 | flammis uritur nec cineribus extinguitur nec urnis sepulcrisque satis
2967 XIII, 7 | eas, quae sibi nocerent, extinxerit, postremo, quod sparso tantum
2968 XII, 13| universas familias fames extinxit, quae pars maxima est, inanes
2969 VII, 4 | est, ut, quod praestat, extorqueat. dedit caeco talionis actionem:
2970 XIX, 8 | odisset. frustra te putas extorquere accusatione posse, quod
2971 XIX, 14| verba quaestionis, cogis, extorques? testor, tu facis, ne possis
2972 XVIII, 14| venerit ista contentio: nihil extorsit saevitia misero. vincit
2973 X, 4 | exequiarum die<s> labore extracta sit, quamdiu filium tenuerit
2974 XVI, 3 | vanitate, nec discursu putetis extractos; magnas et inexplicabilis
2975 IV, 23| animae dolor, quo cadat extractus mucro visceribus, in quem
2976 V, 15| collidere catenas, artus extrahere nexibus, et habet aliquid
2977 VIII, 6 | iuventa, vita disponitur, extranea vilitate seposita circa
2978 VIII, 3 | fragilitatis humanae, qua sic extranei quoque duo languere potuissent,
2979 V, 8 | aleretur amicus, pasceretur extraneus. vestrum quin immo crimen
2980 XII, 7 | exsanguesque cives tui, et quicquid extremi spiritus adhuc superest,
2981 IX, 7 | namque et natura redit in extremis tristis praeteritae voluptatis
2982 XII, 27| concurrimus. deficit aliquis extremo iam spiritu pendens; tamen
2983 X, 4 | venas, et nutantium fulgor extremus vanescebat oculorum, et
2984 X, 14| subinde dicebam: hunc ego extuli, hunc rogo imposui? ex hoc
2985 XIX, 4 | subitum cinxisset incendium, extulissem relicta meorum parte membrorum,
2986 XVI, 9 | catenas in membra festinantis exuerem, ut tam abrupti commeatus
2987 XIII, 4 | manibus arbusculas destinatus exul ~decreveram~. volui, iudices,
2988 XV, 14| sententias, et, si damnaveris, exultabis, nefande, gaudebis? puto,
2989 VII, 3 | verba super cadaver habita exultantis inimici. fidem tormentorum!
2990 XVIII, 10| suspirare cum recesserit, exultare, cum venerit, conserere
2991 XIX, 2 | bonis iuventus insolenter exultat, superbus atque adrogans
2992 XI, 10| triumphali circa currus meos exultavere laetitia; sequebar captivos
2993 VIII, 18| ultra naturalem modum humor exundans aut spiritus per tacitos
2994 XIV, 4 | inmodico ardoris aestu et exundante inpatientia possit etiam
2995 XII, 24| iudices, nam ferri non potest, exundat altius dolor. pudorem publicum
2996 XVII, 14| secreta, nisi latebrae. non exuo, non depono sordes, et mihi
2997 X, 6 | quem crudelibus flammis exussisti, ex quo cineres et ossa
2998 XIX, 15| demens, tace!' et ille velut exustis amputatisque, per quae dolor
2999 XIX, 6 | suo fluentem, laceratis exustisque illis sanctioribus carioribusque
3000 XVIII, 15| super vulnera unici, super exustos artus metuendus adsistis,
3001 XVIII | M. FABI QVINTILIANI DECLAMATIO MAIOR
3002 IX, 17| quoque meminisse hominis. Ut Fabio Maximo immortalem attulit
3003 IV, 14| fecisset? deus haec, deus, fabricator operis immensi, ex illa
3004 IX, 22| nunc antiquarum conditores fabularum poetae et se ad exhortandam
3005 XV, 11| meretrices. referam nunc fabulosas inmodici furoris prodigiosasque
3006 XIX, 2 | 2] novo quin immo fabulosoque secum inpatientiae genere
3007 VI, 11| viduis honos, et suprema face, ut vates ferunt, petitam
3008 IV, 5 | multa nescientes, quam multa faceremus inviti: in medios hostium
3009 IV, 10| aevi momenta praemorimur. faciamus potius de fine remedium,
3010 VIII, 7 | necessitas postulet, pari rigore faciatis? mali tantum patris interest,
3011 V, 22| meorum verecundiam: quicquid faciebam, mendicitas est, ex quo
3012 VII, 9 | illud soli scirent, qui facieba[n]t et cui non crederetur. numquid
3013 XV, 7 | fortunae nostrae paulo ante faciebas. dic: 'meretrix dedit, prostituta
3014 VIII, 21| orbitatis ad hos vultus faciemque converteris?'
3015 VI, 6 | ne relinque. sic paria faciemus: illic tu eris vicarius
3016 V, 11| Age tu nunc, iuvenis, ad faciendam inopiae patris invidiam,
3017 IX, 5 | quantos lustraverit sinus? faciliora ista putant qui numquam
3018 IV, 12| saeculo numen velut aptissimam facinori videtur elegisse materiam,
3019 XIX, 11| solum dicere: ex maximi facinoris colluctatione veniens, quid
3020 XIX, 5 | fatetur. atquin summorum facinorum ipsa inmanitas innocentia
3021 XII, 3 | miseriae nostrae crudeles factae sunt. patiamur te defendi,
3022 II, 12| probationes prospicere debuit seu factura quod rogabatur, seu proditura.
3023 II, 16| non sufficiunt facinus facturo solae cogitationes, et vix
3024 XV, 2 | laboranti primo sui voluit facultate succurrere, sed quicquid
3025 IX, 2 | compulerint: quantulum est enim facultatibus divitis, quod sub patre
3026 VI, 21| sit aliqua corpore uno, facundiam materia superabit, etiamsi
3027 XVIII, 6 | incertis inprobissima, maligna, fallax et similis silentio tuo.
3028 V, 1 | contentiosa mendicitate fallebam. pudet persuasionis! redisse
3029 IV, 10| omnis nos hora per tacitos fallentesque cursus adplicat fato, et
3030 VIII, 12| separat notitia nutricum, et fallentibus notis est rursus, quod faciat
3031 XIII, 2 | naturae transiret aetas, vitam fallere. hoc mihi parvulum terrae
3032 I, 10| ictum, quem, etiamsi nullae fallerent tenebrae, metus et conscientia
3033 I, 17| denudari, quam sine labore falli potes, quam cito inops fieri!
3034 XII, 22| tantum sata sed etiam empta fallunt, qui nostra pecunia, nostra
3035 XIV, 10| patiens! decipiunt vos rerum falluntque nomina: et ille, qui odit,
|