Liber
1 I | philosophos, punge inertes poetas, carpe incompositos oratores:
2 I | quinpotius veri odium, in poetas immeritos es invectus. Ego
3 I | lesus, iram ulcisceris in poetas, quasi poeticum sit omne
4 I | itidem contra poeticam ac poetas, quadam libidine vobis insita
5 I | Ennius sanctos appellat poetas, quod quasi deorum aliquo
6 I | vestro more, multa contra poetas hisceret potiusquam diceret,
7 I | Boetius notat, ipsos inter poetas in precio non haberi. Non
8 I | lippientesque oculos aperi: videbis poetas raros quidem, natura rerum
9 III| sine ulla causa irruis in poetas, et more tuo nota atque
10 III| tuam paucis verbis eludere. Poetas impetis: quid ad me? Poete
11 III| delibuta multa ructaveris in poetas, quasi vere fidei adversos
12 III| qualis est tibi. Sed ad poetas redeo. Que sit poetice utilitas
13 III| alii. An in ordine vestro poetas non recipis? Si eos etiam
14 III| Hec autem apud latinos poetas mutatio nulla est. Quis
15 III| quicquid a quolibet contra poetas vere dicitur; et hi quidem
16 III| et hi quidem ipsos inter poetas contemnuntur, qui quales
17 III| temporis notavit eius generis poetas. Ita enim fere accidit,
18 III| plures esse medicos quam poetas. Contra illi glorientur
19 III| necessarios et pauciores esse poetas quam medicos; quinetiam
20 III| illis que paucissimis? Apud poetas, igitur, o nimium rudis,
21 III| fraudes, bella, libidines apud poetas sunt. Vicisti, cavillator
22 III| theologos apud gentes fuisse poetas et philosophorum maximi
23 III| autem consentaneum sit, vel poetas in hac lingue libertate
24 III| prohibeat. ~Sed nonne ego poetas, adversus fragilem et inermem
25 III| ego tangebar, quicquid in poetas invectus eras, poteram—ut
26 III| acerbitas quam pomorum. Si ergo poetas hodie non lego, forsan interroges
27 III| absum. Queris quid agam. Non poetas lego, sed scribo quod legant
28 IV | dixi: frustra despumas in poetas, aerem verberas, in ventum
29 IV | philosophi, rationem: quia poetas sequor, ut dicit et non
30 IV | et non probat. Ergo, si poetas non sequerer, deus essem.
31 IV | esse non prohiberis, quia poetas negligis. Magna ibi deorum
|