Liber

 1  I |          invideam? Absit! avertat Deus! Qui enim misero invidet,
 2  I |         tam pueriliter desudasti? Deus bone, que deliramenta! Que
 3 II |        dicis, insipiens: "Non est Deus, neque est altius aspirandum.
 4 II |          sit pallere. Quam dulce, Deus bone, verum philosophie
 5 II |          Augustinus—"si sapientia Deus est per quem facta sunt
 6 III|      quoniam lingua Tuscorum,esar deus diceretur. Percurre nunc
 7 III|        Dei, manifestum est illis; Deus enim illis manifestavit.
 8 III|    omnipotens, consequenterque ne deus quidem; unum esse igitur
 9 IV |      homini sive natura sive quis deus mente nichil prestabilius
10 IV |          solitudine habitans, sim deus an bestia; diffinisque non
11 IV |           si poetas non sequerer, deus essem. Tu, igitur, qui nec
12 IV |          deum facit, tu non solum deus, sed deus deorum iure vocaberis.
13 IV |            tu non solum deus, sed deus deorum iure vocaberis. Quero
14 IV |        Nerone scriptum est: ~quis deus esse velis? ~Non respondes,
15 IV |       placitum aliquod dei nomen. Deus enim esse non prohiberis,
16 IV |     abundes! O insensate, non sum deus, nisi forte eo modo quo,
17 IV |  Aristoteli videtur homo mortalis deus. Quod, si beatus essem,
18 IV |           si beatus essem, utique deus essem, iuxta illud philosophicum
19 IV |           Severini: "Omnis beatus deus. Natura quidem unus; partecipatione
20 IV |        illius unius qui verus est Deus". Certe peccatis nostris
21 IV | profundissime speculator, non sum deus, nec semideus quidem, qualem
22 IV |         censet. Quamobrem non sum deus, ut dixi, quippe nec idoneus
23 IV |       Cristi, qui verus sapientie Deus et ipse sapientia patris