Liber

 1  I |        at ne tibi de mechanice tue singulari ceu laude complaceas,
 2  I |       audies quod cuidam nuper tue professionis homunculo,
 3  I |     distractus, multumque huic tue ridiculose eloquentie intentus,
 4 II |  scribis; rectius dixerim quod tue professionis est proprium:
 5 II |        melle dulcior orationis tue textus insinuat. Certe quod
 6 II |     prolixitatem mei sermonis, tue ignorantie magnitudo de
 7 II |    niteris: nullus usquam fame tue locus est. Nemo te clamoribus
 8 II |      antequam ad maiores illos tue criminationis insultus venio,
 9 II |    velim, hoc rethorice, serve tue, patrocinio excuses. Si
10 II |         Quem igitur ignorantie tue in testimonium adduco? Nempe
11 III|       prima iam levis armature tue acies fusa est. Venio nunc
12 III|   occurrit, quod unum dementie tue sufficiens argumentum erat,
13 III| quodque extra omnis relationis tue terminos sedet: nulla ibi
14 III|      et raucas pelves—hee tube tue sunt, hic plaudentis conclamantisque
15 III|  quantum hinc veri zelus, hinc tue loquacitatis inflammavit
16 III|  servit, quicquid vero ancille tue est, tuum esse conceditur.
17 IV |   aliquid hic etiam ignorantie tue loqui. Ita ne demens igitur
18 IV |      quodque maius impatientie tue signum fuerit, non ad te
19 IV |      cum philosophia et logica tue sint! Et miraris si te surdum
20 IV |     letitia speculationes ille tue pulcerrime? Quarum prima
21 IV |     merebitur. ~Sed eloquentie tue nichil est arduum: nomen