Liber

 1  I | artifex? Profecto autem michi tecum non de opibus aut de imperio,
 2  I |      ne sanus sim, si diutius tecum loquar, qui—quod ridiculum
 3 II |    multa etiam nunc de hac re tecum loqui habeo. Premisi autem
 4 II |   certe sit tutum de veritate tecum colloqui, quamque tranquillum,
 5 II |     inquit "venerabilis est". Tecum sentiebat, nisi addidisset: "
 6 II |     aliis gratificandi locus: tecum michi res est. Novi mores
 7 II |     dux noster Averrois". Hec tecum dicis, si tamen nosti hec.
 8 III|    aut in hoc certamine, quod tecum, convitiis tuis cogentibus,
 9 III|     nichil tamen omnino michi tecum poetice rei est. Sed quoniam
10 III|       intendis: hoc volo, hic tecum sentio, ipsique tecum sentiunt
11 III|     hic tecum sentio, ipsique tecum sentiunt poete. Quid enim
12 III|        Ceterum, ut in re ipsa tecum sentio, sic in causis effectibusque
13 III|     tacere non potui, ne ipse tecum forsan in aliqua cloaca—
14 III|      desiistis. Sed hec michi tecum vetus est querela. Cogita
15 III|      quod optabas. Sed an ego tecum ludo, cum tu tamen sis iratus
16 IV |    posses? Nullus occurreret: tecum loqui nescires. Id enim
17 IV |     aut si saxeum vocem! Quid tecum amplius quam cum aliquo
18 IV |       ipse sit noveris, spero tecum ipse dicturus sis: "Gloriatus