Liber

 1  I |    veridico, periclitari tot hominum milia, qui discordi et vario
 2  I |   autem, in cuius manu salus hominum sita est, salvum illum,
 3  I |   nocuum atque inutile genus hominum, declinaret, seu me poetam
 4  I |  quod vos sepius quam ceteri hominum, imo vero quasi continue,
 5  I |     Ignavissimorum quorundam hominum consuetudo est, ut, cum
 6  I |  veri omne genus studiosorum hominum admitto, mechanicis duntaxat
 7 II |    Pessimum quidem in primis hominum genus, summoque studio declinandum,
 8 II |  quam nostra, sive id culpis hominum accidit, sive fato—si tamen
 9 II |      ingeris, impudentissime hominum, tu ne michi totiens philosophorum
10 III|    de virtutibus, de naturis hominum ac rerum omnium, atque omnino
11 III|  Tibi vero, cum primum turba hominum et necessitate artificii
12 III|       Scio enim necessitates hominum multiplices et graves, ut
13 III|      animus studiosissimorum hominum, qui certe quibus poterant
14 III|  Ancillabitur musica, que in hominum pulsu forte non inutiliter
15 IV |      solitudinem studiosorum hominum, qui proculdubio rari sunt,
16 IV | tranquillam, et mitem, et ab hominum vitiis non ab humanitate
17 IV |  loqui nescires. Id enim est hominum paucorum, et tamen his eisdem