Liber

 1  I |             Mercurium, quem sermonis deum vocant, inde dictum volunt:
 2 II |              sed auctorem omnis boni Deum laudo, neque in me ipso
 3 II |              esse verissimum. Itaque deum testor me nichil aliud quam
 4 II |               Quantum abfuit quin te deum faceres? Sed expecta: ego
 5 II | innumerabiles mundos facit; Epycurus deum nullum et mortalem animam;
 6 II |             maiestate. Itaque quidam Deum sed non hominem, alii hominem
 7 II |        hominem, alii hominem sed non Deum, et hominem quidem perfectissimum,
 8 III|             regentem, opificem rerum Deum in suis operibus sunt confessi.
 9 III|    detestatur, "quoniam cognoscentes Deum non glorificaverunt aut
10 III|             quidem; unum esse igitur Deum et non plures; vulgus autem
11 III|             protulerim: qui, si unum Deum crediderunt, hoc ne in illis
12 IV |    obstaculis viteque compedibus, in Deum atque in se ipsam libera
13 IV |              bestia; diffinisque non deum. Sed audite, queso, philosophi,
14 IV |              es? Certe si ignorantia deum facit, tu non solum deus,
15 IV |       libroDe Civitate Dei positum: "Deum esse summum omnium creatorem,
16 IV |            unde non debuit orta est. Deum testor: non libens ad respondendum