Liber

 1 IV|             acervos iurgiorum etiam solitudinem exprobrasti. Fecisti optime,
 2 IV|       procellis civilium curarum in solitudinem velut in portum fugiat. "
 3 IV|         nichil tamen politie obesse solitudinem studiosorum hominum, qui
 4 IV|             obversentur. Neque enim solitudinem loquimur cuntis hominibus
 5 IV|        lapidatus traditur. Non hanc solitudinem loquimur, sed tranquillam,
 6 IV|           me visendum viros in hanc solitudinem venisse, et propter me unum
 7 IV|           odiosos. Ita non adversam solitudinem politie, meque, licet solitarium,
 8 IV|           David regem ex urbibus in solitudinem pepulerunt. Quenam vero
 9 IV|             in me damnasti? Amarunt solitudinem patriarche, prophete, sancti,
10 IV| imperatoresque clarissimi. Imo vero solitudinem quis non amat, nisi qui
11 IV|          secum esse non novit? Odit solitudinem quisquis in solitudine solus
12 IV|           tuum libet. Profecto enim solitudinem odisse mechanici est. Facis,
13 IV|    mechanicos non discernis. Linque solitudinem his quibus nec falli nec
14 IV|        alibi non potes: fuge igitur solitudinem, urbes ama. Quinetiam, siquid
15 IV|            michi, ut crimen aliquod solitudinem obiciens, ex actu laudabili