Liber

 1  I |          ne ipse quidem, dubitat—multo ante convaluisset, si tu
 2  I |  diffundere, nisi quod in finem, multo irarum attritu terrifice
 3 II |          stulte senex et ignare, multo consultius tacuisses, non
 4 II |        nemo unquam, vel ante vel multo minus post temporalem Cristi
 5 II |       probo". Crede autem michi: multo facilius te ipsum. Inter
 6 III| hominibus ereptura essent, eadem multo magis diis talibus preriperent
 7 III|      scio quibusdam magnis viris multo studio non potuisse contingere,
 8 III|        quo turpior damnosiorque, multo est animorum acerbitas quam
 9 III|        quid agam. Nitor non sine multo labore preteriti temporis
10 III|     mineris. Expediret tibi, sed multo magis egris tuis, ut mutus
11 IV |        forsitan videtur? Apud me multo quidem optabilius est solum
12 IV |      respondendum olim veni, sed multo nunc magis invitus ad hec
13 IV |      interque sanctos viros—quod multo mirabilius est—quenam verborum
14 IV |          cernas. Non mitior, sed multo quoque acrior inter Eschinem