Liber

 1  I |       textus abundat; quas te animo irridere non dubito, sed
 2  I |        Quam ob rem feram equo animo te poetis, quos ignoras,
 3 II |      atque artium domine: quo animo Tullius rethoricam tot voluminibus
 4 II |     scit largiter referre quo animo quid dicatur aut fiat. Hinc
 5 II |  Dicebantur" inquit "ab eodem animo ingenioque quo gesta erant,
 6 II | Birriam nichil esse, magnoque animo contemnas quod in meis locus
 7 II |       faciat, qui eam equiori animo complectatur, si iam adest,
 8 II |     ista tam stolide, etsi in animo habuisses: solet enim adolescentie
 9 II |       semideo. Fer autem equo animo: Deo ille meo detrahit;
10 II |    hanc miseramque vitam alto animo pacisci, ea demum vera philosophia
11 III|       victus, ac consternatus animo, et oblitus tui,—quis non
12 III|    est, nisi ut iubeatur bono animo esse, cureturque artis ope,
13 IV |  gravium et inutilium curarum animo meo affert; denique, dum
14 IV |     nisi malo more pessimoque animo fieret. Hoc tibi examinandum