Liber

 1  I |      animus indoluit et exarsit. Nescio quid hic rei est. Argue
 2  I |         habet. ~Sed quid loquor? Nescio an, priusquam ad finem suscepti
 3  I |          cautionem pareret, tibi nescio cui—imo quidem scio, sed
 4  I |   videtur. Cui autem hec narrem? Nescio an te ridiculosior sim,
 5 II |        nullo ad ostium pulsante, nescio cur movisti, tenebricosam
 6 II |          infesto, sed ut homini, nescio tamen an rationis ullum
 7 II |      discernat? Quid michi autem nescio quis Cristus comminatur,
 8 III|    proposito tuo sunt—idque tibi nescio quo iure permittitur—nunquam
 9 III|       accusare. Sed quando hodie—nescio quomodo—de accusatore factus
10 IV |         discerneremur. Ita michi nescio quid terapenticum insibilas,
11 IV | terentium, quos, vobis exceptis, nescio an efficacissimos omnium
12 IV |      multis unam causam legisse: nescio an intellexisse potes apud
13 IV |         quod quamdiu sit futurum nescio—illud ne tibi videor mentitus