Liber

 1  I |      credo, extimans nichil se melius in presentia tanti ducis
 2 II |    domum omnibus aperiens, que melius semper clausa mansisset,
 3 II |  obstreperet, "Tacete" inquit "melius ego unus novi quid reipublice
 4 II | constaret neminem unquam neque melius neque verius laudatum esse".
 5 III|      usi sint —, quis putas id melius posset implere? Responde
 6 III|    adversus obscura et dicere: melius diceretur, si sic diceretur;
 7 III|      credam te locum illum non melius intellexisse quam reliqua.
 8 III|    defuit. Alioquin nulla gens melius, vel nisi male vivebat virgo
 9 IV |       confecisti, et si nescis melius, dic ita: "Quod nature adversatur
10 IV |          Constat autem nunquam melius esse anime quam dum, amotis
11 IV |       sumus in terris, nusquam melius quam in solitudine fieri