Liber
1 I | artifex? Profecto autem michi tecum non de opibus aut
2 I | dicet tibi sepe ultro se michi obtulisse quantum tu optare,
3 I | spernat atque oderit. Sed michi crede: nequiquam rete iacitur
4 I | Debuisti, si sanus esses, non michi rescribere, qui tibi nichil
5 I | artificum dici debet. Ad id michi respondeas velim: si, rebus
6 I | desineres superbire. Sed—crede michi—grecum hominem putares,
7 I | sponte pretereo. Neque enim michi propositum est in auribus
8 I | ignobile videri ea demum summa michi nobilitas videtur. Cui autem
9 I | Quo autem ingenio sis, michi incognitum esse noluisti.
10 I | notissima insultantem, idque michi alicuius bone spei argumentum
11 I | damnoque credentium. Id si michi non credis, vulgus interroga,
12 I | nomine dignari ausim, quod tu michi, demens, ad infamiam obiecisti—
13 I | tamen ipse videris; ego michi quicquid attentaveris ad
14 I | supergreditur—medicine nomine mortem michi literarum tuarum in fine
15 I | expedire langoribus. Certe ipsa michi vivas—modo voces habeat—
16 II | II ~Habes unde michi perpetuo gratias agas: de
17 II | ingenii contemptorem, quod michi non modo licitum sed debitum
18 II | arrogans, superbus. Nunquam michi, fateor, cum populo convenit;
19 II | spreverim oblatos? Quid michi unquam arrogaverim? Ubi
20 II | Profecto autem ille, quem michi adsumpsisse videor, virtutis
21 II | ut scias me ab ea quam michi obiectabas adulatoris infamia
22 II | censor. Adde quod ego non michi scientiam aut gloriam esse,
23 II | et affectum boni nichil michi tribuo, quibus qui caret
24 II | defectus erroresque meos, quos michi imputo. Scit ipse me verum
25 II | ridiculusque luctator, alienam—quod michi forsan credis incognitum—
26 II | meas ponis: indignum te michi visum qui in meis opusculis
27 II | descripsit Horatius. Hec michi nunc senum distinctio probatur,
28 II | verecundia. Crede igitur michi, nil stulto turpique sene
29 II | sequar, quippe qui nullo modo michi videor ordinatius dicturus,
30 II | ordine libri illius quem michi serio, ut asseris, remisisti,
31 II | cum huiuscemodi adversario michi negotium sciebam, satis,
32 II | quinetiam medicinam ipsam michi feceris cariorem, quod tu
33 II | gratificandi locus: tecum michi res est. Novi mores tuos,
34 II | vetat esse aliquos ignotos michi, presertim studiis longe
35 II | medicis quidem alias, de te michi nunc sermo est, hostis Ypocratis,
36 II | dedecus medicorum, de te michi nunc sermo est. Dico igitur,
37 II | agere. Hoc dico. Ad hoc michi respondeas velim, hoc rethorice,
38 II | logica carere. Non credo michi rethoricam aut grammaticam
39 II | sillogismi tui ostendunt, michi subtrahis dyaleticam, quam
40 II | inter ista discernat? Quid michi autem nescio quis Cristus
41 II | asinum probo". Crede autem michi: multo facilius te ipsum.
42 II | fidem non habeo —: cornutum michi enthimema perducito; admove
43 II | logice auxilium implora: michi prius upupam quam philosophum
44 II | Miraris, indocte, et "Quid michi" inquis "atque upupe simile
45 II | impudentissime hominum, tu ne michi totiens philosophorum cetibus
46 III| voluerint, nichil tamen omnino michi tecum poetice rei est. Sed
47 III| te talem fecit, si talis michi futura erat qualis est tibi.
48 III| videtur, ut repetam eam que michi ante multos annos fuit cum
49 III| fateberis me verum dicere. Hoc michi satis est. Dicas licet in
50 III| Quod ita ridiculum est, ut michi iam non magis ebrius quam
51 III| posset implere? Responde michi, vir doctissime, oro te,
52 III| magisque vereor ne alienus michi livor officiat, quam ne
53 III| imperii solio sol vidit. Hic michi quisquam nominare audeat
54 III| tamen ita est; neque enim michi nunc aut eius loci memoria
55 III| ingenia credidisse nunquam michi persuadebitur. Sed esto;
56 III| dissimulando transire. Nam nec michi poete nomen arrogo—quod
57 III| contingere, quamvis, si michi forsan ultro contigerit,
58 III| eos dum tulit etas; et ita michi medullitus sunt infixi,
59 III| adolescentia acta est, minime michi magnificum videtur. Maturitas
60 III| veram infuderunt fidem, cur michi, cristiano homini, non possunt
61 III| errata corrigere; quodsi michi contigerit, felix ero; sed
62 III| Nimis insanis, medice. Crede michi: medico eges. Mirum quod
63 III| servient. O mechanice, si hoc michi probaveris: quod per medicinam
64 III| esse desiistis. Sed hec michi tecum vetus est querela.
65 III| fremas, et tabescas, et michi fortassis anceps farmacum
66 III| ad tuos redire moneo. Tu michi consulis ut, mutato adhuc
67 IV | IV ~Sciens gratissimam michi partem maledictorum tuorum
68 IV | quam cupidus literarum, qui michi solitariam vitam velut probrum
69 IV | efficeres immortales. Tu michi ergo, vesane et omnis boni
70 IV | fronte discerneremur. Ita michi nescio quid terapenticum
71 IV | sedentem inhumanum putas. Crede michi, si placet: plures te quotidie
72 IV | bene tamque predulciter michi est, ut si statum animi
73 IV | urbes ama. Quinetiam, siquid michi credis, illic tibi non suburbium
74 IV | vestros intelligo: quid soli michi irasceris? An quia solus
75 IV | fateor; fecissemque, si michi creditum fuisset. ~Unum
76 IV | Andree? An ego, quia tu michi oles, Ypocratis vel Asclepiadis
77 IV | quidem deinceps, ut libet, michi iam parcere poteras: odii
78 IV | nunquam desinas, qualem michi expedies rationem? Dices
79 IV | nichil est arduum: nomen tuum michi tentas ingerere. Et quem
80 IV | virium nichil habes, quando michi, ut crimen aliquod solitudinem
81 IV | tibi livor tuus ad penam, michi tum ad laudem, tum etiam
82 IV | longe aliter ac tu, ubi nemo michi urinam suam, multi et magni
83 IV | mentitus quod, superbie michi datum, in principio literarum
84 IV | potionibus inviscantur, michi lingua in aliquo vel honesto
85 IV | quod certe scio, gratum michi dum scribitur; et si nichil,
86 IV | gloriantur. ~Ecce multa michi que pene per dissuetudinem
87 IV | semper arbitrio: tempus michi carum est, fugamque eius
88 IV | cum his conferatur, que michi detractor iste violentus
89 IV | studio intentos oriri soleat, michi semper unde non debuit orta
90 IV | cogor ubi nollem, et ad duo, michi in primis molestissima,
91 IV | vel vere essem vel viderer michi—quorum alterum cupio, alterum
92 IV | pertinaces indigne philosophia michi videri solent". Et sequitur: "
93 IV | veritate dissentiunt". Que cum michi iampridem nota essent, et
94 IV | decreverat implevit: aliquot michi dies eripuit quos nemo restituet,
95 IV | temporisque iacturam querar nec michi nec alteri fructuosam, nisi
96 IV | aliquando sit finis, is qui hanc michi necessitatem imposuit, in
|